nereden geldik nereye gidiyoruz

gibtirgit

geldiğim yere mi gideceğime mi

Arkadaş! Bütün zamanlarda, bütün insanların maddî ve manevî ihtiyaçlarını temin için nâzil olan Kur'anın hârikulâde haiz olduğu câmiiyet ve vüs'at ile beraber, tabakat-ı beşerin hissiyatına yaptığı müraat ve okşamalar, bilhâssa en büyük tabakayı teşkil eden avam-ı nâsın fehmini okşayarak, tevcih-i hitab esnasında yaptığı tenezzülât, Kur'anın kemal-i belâgatına delil ve bahir bir bürhan olduğu halde, hasta olan nefislerin dalaletine sebeb olmuştur. Çünki zamanların ihtiyaçları mütehaliftir. insanlar fikirce, hisce, zekâca, gabavetçe bir değildir. Kur'an mürşiddir, irşad umumî oluyor. Bunun için, Kur'an'ın ifadeleri zamanların ihtiyaçlarına, makamların iktizasına, muhatabların vaziyetlerine göre ayrı ayrı olmuştur. Hakikat-ı hal bu merkezde iken, en yüksek, en güzel ifade çeşitlerini Kur'anın herbir ifadesinde aramak hata olduğu gibi; muhatabın hissine, fehmine uygun olan bir üslûbun mizan ve mirsadıyla mütekellime bakan elbette dalalete düşer...

Vaktiyle yarım kalan bir hikayem vardı. Takip eden arkadaşlardan özür dilerim.
Nasipse bu sefer tamamlayacağım.

Öncelikle onubunubirakta olarak kendimi tanıtayım, yaş çeyrek asırı geçti, hayat ülkem standartlarında benim için ne zenginim nede muhtaç. Memlekette başlayıp istanbul da devam eden bir yaşam sahibiyim. Fiziki olarak şuan boy 1.80 göz yeşil göz sarışın saçlar ırsi öncelerden kaçık vücut yapısı normal

Derdim ne şuku ne trend nede başka bir şey sadece yaşadıklarımı yazmak zahmet ederse bir kaç kişinin yorumunu görmek.
Bu hikayede ekşın yok dümen yok birbirini gibenler yok ayar yok ben varım sen varsın.

En başından başlayayım

2000 yılıydı istanbul’a geldiğimizde memlekette iş , gelir ve gelecek kaygısından aile göç etti buralara. Tabii o zamanlar çocuklar dönemlerim pek bir şey den haberdar değiliz koyun misali büyükler nereye bende oraya.

Velhasıl buradaki hayatım pek parlak başlamadı bir çocuk için Karadeniz den geldik haliyle şive var taşındığımız sokaktaki çocuklarla anlaşmam epey zor oldu.
Bilenler vardır Afrikalı bir çocuğun beyaz insanlara(!) bir hayvan misali sergilendiği görseli ondan halliceydim işte çocukların uzaktan baktığı şivesiyle alay ettiği oyunlara almadığı bir çocuk.

Bir yıla yakın bir süre böyle devam etti sonra haliyle kaynaştık en yakın arkadaşımda o mahallenin çocuğudur, harbi çocuktur hem de.
çok detaya girmeden ilk okulu bitirdik bir şekilde zar zor sonrası orta okul yeni yeni kendimi tanıma dönemlerim.

yarı dönemde gelmenin ortama acayip yabancı olmanın verdiği sorunlar arasında kulakları çınlasın bir hocamız epey ilgilendi benimle okuldan mezun olana kadar,
şimdiki halimde o hocanın izlerini görüyorum sağolsun varolsun.

orta okul bir nebze daha iyiydi benim için arkadaşlıklar kurmaya insan tanımaya çevre kazanmaya başladım okul tiyatrosununda çokça payı oldu.

Ne güzeldi ya o zamanlar çıkar korkusu yoktu kim kuyumu kazacak diye beklemiyordum heran tetikte değildim rahattım, kavgalarımız bile en delikanlısındandı karşımdaki çıkarıp birşey sokarmı diye düşünmüyordum birde dayak yesek de dövsek de kimseyi kimseye aşağılatmıyorduk.

uzatmayayım yine standart bir şekilde ortaokulda bitti işte hayatın parmak atmaya başladığı yere liseye geldim.

Şuku vs hiç gerek yok arkadaşlar hikayemi birileriyle paylaşabileyim yeter.