04.09.1998

17.08.98 tarihinde eşime göndermiş olduğum mektubun cevabını dün aldım. 18 günde gidip gelen mektubumun cevabını büyük sevinçle açıp okudum. Mektubumun yarısı olduğunda ağlamaya başladım. Benim için çok duygulu olan satırlarda, oğlum Mert'in sürekli beni araması ve doktor Esen hanımın bana on milyon para göndermesiydi. Kırk kat yabancı bir insan tarafından yardım görüyordum. Yirmi senedir beni bakıp büyüten amcamdan, yengemden değil para, mektup bile gelmezken bir yabancı tarafından maddi yönden sevindirilmem beni ister istemez duygulandırmıştı. Bugün için eşime ve Esen hanıma APS mektup yazıp gönderdim. Aslen Rizeli ve istanbul Eyüp'te oturan mahkum arkadaşım Muhsin Midilli, yemek ortağımız oldu. Artık üçümüz yemek hazırlayıp yiyoruz. Muhsin'in ev işi marifeti çok olduğundan bana da abajur yapmaya başladık. Koğuşta ne ararsan vardı. Pense, çekiç, tornavida, bıçak, maket bıçağı, kablo, vs. şeyler bulunmakta. Bu tip alet ve edevatların bulunması yasak olmasına rağmen burada bulunması tuhafıma gitmişti.
Bir ay öncesinden Bayrampaşa Cezaevi'nden sevk gelenlerden, ibrahim Meraci (dayı diye hitap etmekteyiz) ile bol bol sohbet etmekteyiz. Sohbetimizin çoğunluğu ailesel konu içerikliydi. Zaman zaman sohbetimiz esnasından ya ben, ya da o ağlıyordu. Çocuklarımızın özlemi içimizi yakıyordu. Sık sık inşallah af çıkar da bu pislik yerden kurtuluruz diye dua ediyorduk. Kaldığımız bu koğuşta zaman zaman on sekiz-on dokuz kişi oluyoruz. Tahliye olanların yerine mutlaka gelen oluyordu. iki oda ve bir mutfağın temizliğini yapıyoruz. Kendi iç ve dış temizliğine önem veren bu kişiler koğuş içi temizliğine önem vermiyorlar. Herkes kendi havasında ayrı bir alemde. En basit örneği vatandaşlar çay demliyor, içtiği bardağı yıkamadan, demliğini temizlemeden gibtir olup gidiyordu. Gidecek olduğu yerde ya yatağı ya da bahçedir. Birisi birisine laf söylemeye kalksa, laf uzayıp gidiyor. Neticesinde tartışmalı bir ortam yaratılıp, dargınlık, küskünlük oluyordu. Koğuş içerisinde izmaritleri bile bile yerlere atıyorlar. Buraya geleli bugün 41 gün oldu. Geldiğim günden beri bir Allahın kulu içtiğimiz çay bardaklarını güzelce yıkamamıştır. Ben her hafta bardakları ve demlikleri güzelce yıkıyorum, ovalıyorum. Yani kahvecilikte kalan alışkanlığımı burada yürütüyorum. Koğuşta çok tip soğuk insanlar bulunmakta. Çoğunluğuna ısınamadım. Kanım kaynamadı. Örneğin Karslı Ayhan Teremeke, tam bir buzdolabı gibi, esmer, uzun boylu, zayıf, şivesi bozuk, kişilerle diyaloğu pek iyi olmayan bir kişi. Bir diğeri de buralı Nevzat Baltacı. Yedi kişilik gruplarının dışındaki kişilerle konuşmayan, bir günaydın, afiyet olsun demeyen kişiydi. Bir diğeri Lütfi dayı. O da içten pazarlıklı birisiydi. içlerimizden en mülayimi bulaşıkçımız Yunus'tu. Elini ver kolunu al cinsindendi. Kimseye karışmaz, onun-bunun arkasından pisliğini temizleyip söylenmezdi bile. Grubumuzun yemeğini de hazırlayıp sofrada meyve türü bir şeyler olduğunda, o anda yanında kim varsa ikram ediyordu. Diğer arkadaşlar da iyi sayılırdı. 31 Ağustos günü tahliye olan Nurettin Boduç'a bir gün borç para vermiştim. Borç aldığı günün üstüne bir kaç hafta geçmesine rağmen verememişti. Tahliye olup giderken sabah saat 07.30'da koğuştan ayrılırken, o an ayakta uyananlardan kim varsa onlarla vedalaşıp diğer kişilerle vedalaşmadan ve üstelik bana borcu olduğu halde bana da bir şey söylemeden gitmesine çok içerlenmiştim. Ve burada da kimseye acımayacaksın diye kendi kendime söz vermiş bulundum.

28.09.1998 Pazartesi

Perşembe akşamı futbol topu ile bir arada maç oynarken epey yorulmuştum. O günden bugüne sol göğüs kafesimde hep şiddetli ağrılar hissettim. Kalbimdeki ağrıları hissettikçe korkmaya başladım. Aklıma hep kötü düşünceler geldi. Burada hasta olursam, ya bana kötü bir şey olursa diye korkuyla Pazartesiyi bekledim. Bugün hastaneye gidebilmek için dilekçe verdim. Akşam üstü ağrılarım kendiliğinden geçti. Bugün Mustafa Ağabey'i tahliye ettik. Sabah sayımında hepimizle vedalaştı, helalleştik ve alkışlarla özgürlüğüne kavuşmuş oldu. Koğuşumuza üç-dört gün öncesi diğer koğuştan yeni arkadaş geldi. Araçlıymış, adam yaralamadan tutuklanmış, ileri tarihte mahkemeye çıkacak. Bugün için mevcudumuz onaltı kişi. Arkadaşlarımın tamamı hakkında çok görüş sahibi oldum. Kimler için neler düşünüyorum aktarayım. Paşalı Yıldız, kimseyi incitmeyen, hoşgörülü, dini konularda üstün bir bilgisi olan ağabeyimiz. Aynı zamanda koğuş mümessilimiz. Hüseyin Kahraman, Her konuşmasının sonunda değil mi, öyle değil mi kelimesini kullanarak bir baskı imajı yaratmakta. Atatürkçülüğü benimseyip, kürtlüğü savunmakta olan, eli açık, cömert bir arkadaş olmasına rağmen, kendi düşünceleri olan, sadist birisi olarak görmekteyim ismail Şerbetçi, koğuşumuzun göbekli dayısı. Ağır vücuduna rağman aksatmadan her sabah spor yapan bu dayımıza ben kırgınım. Ziyaretine gelen yeğenine parasını verdiğim halde gazete aldırtmadığından kırgınım. Diğer bir yönüyle iyi bir insana benzemekte. Yunus Çoban, meydancımız olup, yerli mahkumların grubunda aşçılık yapmakta. Kalender bir arkadaş. Her cuma günü ziyaretçilerden gelen nevalelerden bizlere de tattırmakta. Elvan, konuşmalarını pek anlayamıyoruz. Hızlı ve peltek konuşmakta. Domino oyununda yenilgiyi hazmedememesine kızıyorum. Kendi halinde birisi. Bülent Leylek, bu vatandaşa istediğini verirsen senden iyisi, vermezsen de senden kötüsü yok. Onun-bunun arkasından konuşmasına kızıyorum. Hırsızlık suçundan yatmakta. Burada da geceleri uyumayıp, dolapları kurcalamakla meşgul birisi. Teni de acayip kokmakta. Nevzat Çelik, yaşının gereği gibi davranmamakta. Herşeye maydanoz olduğundan, sudan bahaneler bulduğundan kimse hoşlanmamakta. Her lafının altında mutlaka belden aşağı veya argo kelimeler kullanmakta. Radyoda oyun havası olduğunda yerinde duramayan bu ağabeyimiz çok güzel oyun oynamakta. Kendisine hayranım. Tek başına yemek yiyen bu vatandaş, buraya geldiğimden beri sürekli menemen ve yumurta yemekte. Korkarım bağırsakları yumurta sarısı bağlamıştır. Midilli, koyu Fenerbahçeli. Beraber voleybol oynarız, yemek yapar yeriz, maket işleriyle uğraşırız. Atatürkçülüğü benimsemeyişinin dışında efendi bir arkadaş. Bir de midesi ağrımasa herşeyi yiyip içeceğiz. Yine de yiyip içiyoruz. Ahmet Ağırbaş, yılların eskitemediği mahkum diyoruz. Otuz yıldır hapis yatmaktaymış. Gündüzleri uyur, geceleri hep kitap okur. Yemek ortağı ibrahim de koğuş değiştirince, yumurta ve menemene talim etmeye başladı. ismet Çelik, yemek saatlerinin haricinde sürekli boncuktan Maşallah yapmakla meşgul, sakin birisi. Lütfi Bayraktar koğuşun ihtiyar delikanlısı. Dişleri olmadığından konuşması pek anlaşılmamakta. Mevzu açıldı mı çenesi susmak bilmiyor. Biraz da bencildir. Bir şey istediğimizde olsa bile yok demekte. Gerçi beni şu ana kadar geri çevirmedi. Nevzat Baltacı hesapta koğuş ağası gibi gözükmekte. Bence insanlığı sıfır. Sadece kendi grubuyla diyalog halinde. Konuşması da kaba ve kalın sesli. Gurbet mahkumlarına bir yakınlık hissetmemekte. Diğer arkadaşlar yeni geldiklerinden kendilerini tam tanımadım. Mustafa Akgül egoist, bencil, fesat, ne dersen de. Tipik birisi. 75 günden buyana tahliye oluşuna bir gün kala çayını içmek nasip oldu. Dolabındaki çayını şekerini alıp zütüren adamdan ne beklenebilir. Hesapta Allah yolunda namaz kılmakta.