nerde büyüdünüz lan mahalleniz ortamınız

bizim mahelle yokdu çok fakirdik ormanda simbadla takılırdım

bizim orda cani vardı amk lakabı caniydi piskopatın tekiydi azrail gibi korkardık amk bi kere gs ye küfür ettim bu manyakta hasta gsliydi amk arkadaş seni sölicem cani ye dedi 2 hafta dışarı çıkamadıydım.

mahallede top oynayarak tüm apartmanlar bi bahçede toplanım yemekler yiyerek mahallenin çocukları olarak mahallenin halılarını yıkayarak gece polisler bizi kovalamadan eve girmeyerek acıktığımızda bakkaldan cips susadığımızda lokantadan şişe şişe su çalarak taso misket borularla savaş vs. amk ne özlemişim be o günleri. şimdi o mahalleden geçiyorum da her yer dükkan, hiç bişey eskisi gibi değil. sanki mahallenin ruhu vardı, kaybolmuş.

ankara maltepe amk tam mahalle ortdıbını yaşadım bi mahalle maçı yapardık bütün mahalle gelirdi büyüğümüze saygı gösterirdik hepsi delikanlı adamlardı şimdi hepsi kayboldu çok özlerim o günleri

ben hep asosyaldim ühühühü

reserved

taso
mahalle maçı
geleneksel değnekli bebe kavgaları
alman gale
bigiblet
bilye
meybuz

ankara dikmen giber. mahalle kavgası mahalle maçı sigaraya başlamamız ilk kez kömürlükte hasan diye bi muallaknin ağzına vermiştim mesela. küçük çaplı hırsızlıklarımız güzeldi lan mahallemiz

upupupupupupupupuupup

nasıldı? yoksa mahalle ortamı yok muydu liseye, dersane ortdıbına mı yöneldiniz.ben mesela çok şanslıyım muhteşem ortam vardı mahallede o yüzden liseyi falan pek giblemedim mahalle bana yetiodu amk bundan güzel ortam olamaz diodum acaip taşşak muhabetler dönerdi sizin nasıldı lan anlatın

upupupuupupupupuuıpp

hatırlamıyorum .

upupupupupupuupupupupupupupupupupup

dıbına koyayım ilkokuldayken sınıf arkadaşlarımın hepsiyle aynı mahalledeydik ne güzeldi. iLkokul bitince kimi meslekm lisesine gitti kimi oumadı amk öyle bir ortam yani. ben ise anadolu lisesini kazanmıştım. sonra anadolu lisesindeki insanların ortdıbını çözene kadar 3 senem geçti

ümraniyenin varoş semtlerinin birinde büyüdüm insanları cahildi fakirdi ama senin için gözleri kapalı ölüme giderlerdi büyüklere saygı küçüklere sevgi vardı amk ilk sigaramada 12 yaşında başlamıştım o gün bugündür içiyorum

ben balliçiydim beyler

@5 güldürdün aq

çocukluğum mahalle ortamında büyüdü, günlük ödevler alır, günlük biçimde ertesi güne yetiştirirdik falan, sonradan dershane düzenine alışmam moralimin gibilmesine neden oldu, orta son'da başlayan dershane eziyetine ancak öss'de gibi tuttuğum 2008'den bir yıl sonra adapte olabildim, tiksinmiştim resmen. ama çocukluğum şimdi videolarla resimlerle anılan her ne varsa 90'lara ait onların içinde geçti... güzeldi hala isterim rosalinda izleyebilmek doping çikolatası yiyebilmek, kalebaskın oynamak kaçan kovalayan taraf olmak hatta, genelde sokağa öğleden sonra 3-4 gibi kimse yokken çıkardım, yarım saat kırk dakika sap gibi gezerdim, sonra bir arkadaş gelirdi bir kişi bir kişi daha, ezan vaktine kadar futbol yani aylık,gol atan kaleye gibi birçok oyunu oynayabilecek enerjik bir grup toplanmış olurdu, oyunun en tatlısı da böyleydi zaten, çocukluğum şu 22 senelik ömrümde yaşadım diyebileceğim tek dönemdir,ne zamanki aşık oldum ve reddedildim,ne zamanki ilk gelecek fikri düştü aklıma,ne zamanki kaç net kaç doğru kaç yanlış yaptığımı mahkeme etmeye kalktım o gün bitti çocukluğum hayatın hayvaniliğinden tırsıp gönlüme geri çekildi ama işin özeti çocukluğum ömrümün geri kalanına parmak ısırtacak derecede güzel geçti...

ayı gecerdi haftada bir oynardı amk dönme dolaplar vardı her bindiğimde kustuğum. mezarlığın orda beyazkafa vardı bi tane hergün eriklerine daldığımız adam az dayak yemedik. tüm okul bahceleri bizim di amk sabahdan takşama onda devre 20 biter maçlar. çikolata fabrikası vardı pierrelotide amk günü geçmiş cikolataları koli koli bize verirdi huur cocukları bizde yerdik nedense hic bi gib olmazdı. misket boru taso bunlar rutin şeyler mk yemek ortağı diye bir kavram vardı bizim mahallede paran olunca yemeğin olunca illaki o ortağında bölüşürdün. minyatür kale ikişerli turnuva yapardık amk kale illaki yedi ayak olacaktı yoksa olmaz. orta gol oynardık sokakta her seferinde bizim cam kırılırdı hep ben üstlenirdim arkadaşlarıma bir şey olmasın diye dayak yerdik evde ama olsun onlara zarar gelmiyordu en azından. olum yaz yaz bitmez lan özledim o zamanları şimdi geri bakıyorum iyiki diyorum öyle bir yerde büyümüşüm. ilk facaları da orda yedik ilk dostluklarıda böyle öğrendik şimdi herkes işinde gücünde ama geri dönüp bakınca cok güzel şeyler yaşamışız.

pek serseri yoktuda adam değillerdi mahalledeki huur çocukları. sağlam değillerdi yani güven olmazdı binlere.