nerde büyüdünüz lan mahalleniz ortamınız

upupupupupupupupuupup

ankara dikmen giber. mahalle kavgası mahalle maçı sigaraya başlamamız ilk kez kömürlükte hasan diye bi muallaknin ağzına vermiştim mesela. küçük çaplı hırsızlıklarımız güzeldi lan mahallemiz

taso
mahalle maçı
geleneksel değnekli bebe kavgaları
alman gale
bigiblet
bilye
meybuz

reserved

ben hep asosyaldim ühühühü

ankara maltepe amk tam mahalle ortdıbını yaşadım bi mahalle maçı yapardık bütün mahalle gelirdi büyüğümüze saygı gösterirdik hepsi delikanlı adamlardı şimdi hepsi kayboldu çok özlerim o günleri

bizim orda cani vardı amk lakabı caniydi piskopatın tekiydi azrail gibi korkardık amk bi kere gs ye küfür ettim bu manyakta hasta gsliydi amk arkadaş seni sölicem cani ye dedi 2 hafta dışarı çıkamadıydım.

upupupuupupupupuuıpp

hatırlamıyorum .

upupupupupupuupupupupupupupupupupup

dıbına koyayım ilkokuldayken sınıf arkadaşlarımın hepsiyle aynı mahalledeydik ne güzeldi. iLkokul bitince kimi meslekm lisesine gitti kimi oumadı amk öyle bir ortam yani. ben ise anadolu lisesini kazanmıştım. sonra anadolu lisesindeki insanların ortdıbını çözene kadar 3 senem geçti

ümraniyenin varoş semtlerinin birinde büyüdüm insanları cahildi fakirdi ama senin için gözleri kapalı ölüme giderlerdi büyüklere saygı küçüklere sevgi vardı amk ilk sigaramada 12 yaşında başlamıştım o gün bugündür içiyorum

ben balliçiydim beyler

@5 güldürdün aq

çocukluğum mahalle ortamında büyüdü, günlük ödevler alır, günlük biçimde ertesi güne yetiştirirdik falan, sonradan dershane düzenine alışmam moralimin gibilmesine neden oldu, orta son'da başlayan dershane eziyetine ancak öss'de gibi tuttuğum 2008'den bir yıl sonra adapte olabildim, tiksinmiştim resmen. ama çocukluğum şimdi videolarla resimlerle anılan her ne varsa 90'lara ait onların içinde geçti... güzeldi hala isterim rosalinda izleyebilmek doping çikolatası yiyebilmek, kalebaskın oynamak kaçan kovalayan taraf olmak hatta, genelde sokağa öğleden sonra 3-4 gibi kimse yokken çıkardım, yarım saat kırk dakika sap gibi gezerdim, sonra bir arkadaş gelirdi bir kişi bir kişi daha, ezan vaktine kadar futbol yani aylık,gol atan kaleye gibi birçok oyunu oynayabilecek enerjik bir grup toplanmış olurdu, oyunun en tatlısı da böyleydi zaten, çocukluğum şu 22 senelik ömrümde yaşadım diyebileceğim tek dönemdir,ne zamanki aşık oldum ve reddedildim,ne zamanki ilk gelecek fikri düştü aklıma,ne zamanki kaç net kaç doğru kaç yanlış yaptığımı mahkeme etmeye kalktım o gün bitti çocukluğum hayatın hayvaniliğinden tırsıp gönlüme geri çekildi ama işin özeti çocukluğum ömrümün geri kalanına parmak ısırtacak derecede güzel geçti...

mahalle ortamım çok sağlamdı. fırlamalarla toplanır mısır çalar közlerdik. saatlerce süren mahalle maçlarımız. 9 taş oyunlarımız, saklambaçlarımız. hepsinin ayrı bi yeri var. orta okul bitince taşındık o mahalleden yeni mahallemde aynı ortam yoktu. doğru düzgün evden çıkmıyodum bile hala daha öyledir. yeni mahalleye taşınalı 7 sene kadar oldu ama hala mahalleden arkadaşım yok desem yeridir.