Burdayiz da tt arena nın ordaki köprü şehitler seğil fsm

Okuyomm

Burdayı lan yaz işte

beyler burdaysanız belli edin de bilelim

iran Türkiye'den çekilme kararı almıştı. Bunun sebebi, ingiliz ve Amerikanlarla yer paylaşımı konusunda sıkıntı yaşamalarıydı.

Bu arada biz Gayrettepe Türk Telekom'u tekrar ele geçirip, ülkeye internet sağlamaya devam etmek istiyorduk. Burayı yaklaşık 800 kadar ingiliz askeri tutuyordu. Bizi gördüklerinde direk olarak Telekom'u bize verdiler. Savaşmadan çekildiler. Biz onları arkadan kelepçe ile bağladık, 500 kişi başlarında durdu ve üniformalarını çıkartıp polise teslim ettiler. Biz kalanlar Şehitler Köprüsüne gittik, köprünün ayağında hasar vardı fakat köprüyü az sayıda kişi ve araba kullanabilecek durumdaymış. Köprüde 3.000 asker vardı. hepsi köprü girişindeydi. hiç biri köprünün üstüne çıkmıyordu korkudan. 3.000 asker ile çatışmaya girdik. tankların arkasına cephe ala ala burayı temizledik. 2.000 e yakın kaybımızın olduğunu düşünüyorum. Ben teslim olanları bağlarken yaklaşık 2.000 asker köprüye çıkıyordu.. Keşke çıkmasalardı.

TT arenadan hadımköy kışlasına 5 saatte vardık. Gizlenerek gittik. Genellikle ara yolları kullandık ve dış ordulara yakalanmadık. Hadımköy kışlası çok güzel korunuyordu ve 5.000 kişi vardı. Hepsini TSK silahlandırmıştı. Hepsini 20 tane kamyonete yükleyip Şehitler Köprüsüne getirdik. 10.000 kişiye yakın olmuştuk, orayı alıp anadolu yakasına doğru ilerleyecek diğer merkezleri, tarihi eserleri, siyasi binaları ve stadları alıp Ankara'ya geçecektik. Küçük illerin çoğunda güvenlik sağlanmıştı. istanbul Kocaeli, Yalova, Sakarya, Bolu, Bursa, Ankara, izmir ve Çanakkale de sıcak savaş vardı.

TT arenadan çıktığımızda ortalık savaş alanı gibiydi. Amerika füzeler ile yolları dağları taşları her yeri bombalıyordu. Stada gelmelerine çok az kalmıştı. Silahlarımızı alıp staddan çıktık uzaklaştk koşa koşa. Stada kafamızı çevirip bakmak istedik, tek bir parçası sağlam değildi. içinde kamyonetlerimiz vardı. Hepsi talan olmuştu. Artık oradan geri dönme şansımız yoktu. Hayatımız şehitler köprüsü ile tt arena arasında geçecekti. Adamlar acımıyordu. Yerde derin çukurlar açıyorlardı. Savaşı kazansak bile buraların onarımı en az 10 yıl alacaktı. Yapacak hiçbir şey yoktu. Günlerce saklandık.

1 Ağustos 2017 - Sabah 11.00

Pilli radyomuzu açtık. Recep Tayyip Erdoğan savaşın devam ettiğini, silahlanmak isteyen halkın kışlalara gidip silahlanmasını istiyordu. Savaşın devamlılığına göre bu bir zorunluluk olabilirmiş. Yanımızdakilerle birlikte bunu tartışırken komutan bir yerden apar topar gelmeye başladı. Amerikan ordusunun helikopterle yaptığı keşifte fark edildiğimizi oradan kaçmamız gerektiğini söyledi. 2 kamyonet bulup getirmişti fakat yollar çok kötü durumdaydı. 1 kamyonete her yerinden tutuna tutuna içine gire gire 400 kişi sığabildik. 800 kişi çıkabildik ordan. Kalanlar için de sağlam dönebilirsek silah ve kamyonet getirecektik. Kronik hastalığı olanlar ilaçlarını 1 haftadır almamıştı. Bismillah diyerek yola çıktık.

1 saat dedin 2 saat oldu yaz artık aq

Yarram biz 2016 ti dayiz 😉

Bu adam çok yaratıcı

Rezervuar

Hem polis hem asker kol kola girmişti. TT Arena'ya girip her şeyi son kez planladık

1 saate geliyorum.

Bizi istanbul'a getirdiler. Önceden boşaltılmış Hadımköy kışlasına getirildik. Orada başka kışlalardan gelen herkes vardı. Rahat 30.000 kişi vardı. Hepimiz orada silahlandırıldık. Bazıları doktor vs. oldugu için onlar silahlandırılmadı, kamyonetlerin arkasına ilk yardım malzemeleri, şırıngalar dolduruldu. Bunlar yapılırken dış güçler Türkleri neredeseyse evlerine sokmayı başarmıştı. Telsizden duyabildiğim kadarıyla 5.000'den fazla ölü vardı. Köprü ayaklarında bomba patlatılmıştı, köprü büyük ölçüde zarar görmüştü. Biz 3.000 kişi şehitler köprüsüne gittik. 100'den fazla kamyonet ve 10 dan fazla yaraların onarımı için kullanılacak kamyonetler ile birlikte.

Tekirdağda geçen yılki darbeden sonra taşınan kışlaya gittim. Türk askeri sarmıştı. 22 plakalı arabamı görünce asker bana iyimser yaklaştı, onların yanında olmak istediğimi, ülkemizi kurtarırken meydanlarda değil, onların yanında olmak istediğimi söyledim. Üstümü ve arabayı arayıp kışlaya aldılar, telefonumu ve tabletimi aldılar. Yarım saat boyunca komutanı bekledim.

Ailenle vedalaştın mı, biz ölümüne ülkemizi kurtarmaya gidiyoruz, vedalaş istersen dedi. Daha askere gitmemiştim ben, şimdi ailemle vedalaşmamı istiyordu. Vedalaşmadığımı söyledim. Komutan gözlerini kaçırıp 2 3 saniye sonra tekrar yüzüme baktı ve elleriyle benim yanaklarımı okşamaya başladı. Peki savaşmaya hazır mısın dedi. CS dışında silah görmemiş adamım ama söz konusu ülkeydi beyler. Hazırım dedim. Beni binbaşının yanına verdi. Temel duruşu, silah tutmayı, cephe durusunu, menzil tutmayı öğretti. Anlamış gibiydim. Benim gibi oraya gelen 50 60 kişi daha vardı. Hepimizi binbaşı aldı ve başkalarıyla birleştirip büyük bir kamyonetin kasasına bindirdi. istanbul'a doğru yola çıktık. Binbaşı komutanla çok sessizce bir şeyler konuşuyordu. Duymamamız için sanki..

Rezzzzz

RTE 1 yıl önceki darbe gibi herkesi sokağa çağırıyordu. Asker tek başına temizleyememişti. Bu sefer görüşüm ne olursa olsun gidecektim, ülkemi gavur döllerine vermezdim, hemen çıkıp şehitler köprüsünden geçip Edamla görüşecektim, ingilizler köprüden geçirmedi. Nasıl bir köprüyse her yıl birisi tutuyor. Mecburen geri döndüm, taksim meydanına gittim. arabamı çektim, meydanda beklemeye başladım. Savaş içine girmek üzere olsak bile gördüğüm manzara beni tekrardan mutlu etmişti. Milyonlarca kişi ordaydı, alevisi sünnisi, türkü kürdü, lazı çerkezi , sağcısı solcusu orada görmek çok güzeldi.

Herkes elinde bayraklarla oradaydı fakat aklıma bir şey takıldı. Biz savaştaydık abi. Meydanda durmamızın bir anlamı yoktu ki. Ne yapılır ki diye düşünüyordum, ona da bir cevap bulamıyordum. Ama orada durmak yerine savaşmamız gerektiğini hissediyordum. Atladım arabama, benzinine baktım, Tekirdağ'a yetecek kadar benzinim vardı. Hızlıca Tekirdağ'a doğru yol aldım.

Devam et güzel gibi biraz daha tasviri arttırırsan daha inandırıcı ve güzel olur

neyse 1 kişi de okusa devam ediyorum

Yerimi aldım bekliyorum

okuyorsanız devam edelim beyler yoksa yormayayım kendimi