Kimin eviydi bilmiyorum fakat bir evdeydik ve birbirimizle tartışıyorduk. ilk defa kendimi izliyordum 2 tane ben vardı garip bir duyguydu. Tartışma alevlendi bağırışmalar çığlıklar. Neler olmuştu bize derken kapı çaldı. Öfkeli kızımızın direk kapıyı açmasıyla her şey zeytin yağı gibi su üstüne çıktı. içeri giren iri yarı adamlardan birine hoş geldin patron adamımız ve kasadakiler burda demesiyle napacağımı şaşırmış şekilde bakan kendimi izliyordum. Ebru ablanın kızı bana ihanet mi etmişti. Hayır Hayır bu kızı falan değildi. Olayları izlemeye devam ediyordum.

Taxicinin nereye gideceğim demesiyle dalgın düşüncelerden ayrıldım. Bende bilmiyordum ki ne diyeceğimi. Sıradaki hamlem için hazırlanmam lazımdı. Elimdeki dosyadaki adresslere baktım bir tanesi bize çok yakındı. Birini yakalamalıydık. Kız da benim düşüncelerimi okumuşcasına önce bir hazırlık yapalım dedi ve taxiciye bi adres verdi. Acaba ona ne kadar güvenebilirdim ama başka çaremde yoktu?

Hala ayna ile karşı karşıyaydım. Kız anlamış olmalı ki ne gördün diye sordu panikleyerek. Saate baktım 19.47 yaklaşık bir buçuk saat sonra burdan gitmezsek ölüyoruz dedim. Bizi bir şekilde bulacaklardı. Hemen çıkmalıydık. Bizi telefonlardan bulmuş olma ihtimalleri çok yüksek olduğunu söyledi kız. Telefonları odada bırakarak hızlı adımlarla çıktık yolda proje ile ilgili bir kaç şey sordum. Pek bir şey bilmediğini fakat şu anki gibi geleceği değiştirdiğimizi ve bunun kötü sonuçlara yol açma riskinin olduğunu bunu engellemekle ilgili birşeyler anlattı. Bu bir proje değildi bir kobaymışcasına bizi kullanıp yok etmekti amaçları. bir taxi'ye bindik. Artık kızda benim tarafımdaydı. Fakat simdi napcaktık ne bir planımız vardı nede kardeşimi nasıl bulacağım hakkımda bir fikrim vardı.

Aynı otel odasındaydık kapı çaldı. Polis diye bir ses duydum ama bariz bir şekilde polis olmadıkları belliydi. bizi nasıl bulmuşlardı. Kız bağırıyordu şimdi napacağız buldular bizi. Ben nerden bilecektim korkmuş bir ifadeyle bir kıza bir kapıya bakıyordum. Ben kendimi izliyorum fakat olaylara hala müdale edemiyordum. Ne zaman geleceklerdi geri döndüğümde ne kadar vaktim olacaktı bunları öğrenmem gerekiyordu. Kendimle gurur duydum bir anlığına artık bu işte ustalaşıyordum. Hemen duvardaki saate baktım 21.20 tam bu anda kapıya silahla ateş edilmişti. kapı açıldı tek kelime bile etmeden kızı vurdular. ben donup olayları izliyordum o an ne düşündüğümü bilmiyorum fakat kurtulmak için camdan atladığıma şahit oldum ve döndüm.

Video yavaşça açıldı ve yine tekrar ediyordu bu kaseti izliyorsan gerçekten ölmüşümdür diyerek başadı. Peşinden gelen cümle beni tamamen şok etmişti. Senin bir gücün var bu bendede vardı fakat kendimi yeterince geliştiremedim. sen benden de daha güçlüsün. Nerden biliyordu ben gibi başka insanlarda mı vardı? video devam ediyordu.

Tam bir şeyler anlatacak ki ondan önce beni nasıl buldun diye sordum. Yetimhaneden çıkarken bir adres bırakmak zorundasın unuttun mu dedi. Ben neden bu kadar panik olmuştum. Neyden korkuyordum bilmiyorum fakat korkuyordum. Ee neymiş bu benimle önemli olarak konuşman gereken Ebru ablayı da kapsayan konumuz (imalı bir bakış)

Elimi yüzümü yıkamaya banyoya girdim. Terlemiştim ve başımda inanılmaz bir ağrı vardı. ilk önce bir kaç ağrı kesici içtim sonra yüzümü yıkayıp banyodan çıktım. Tam karşımda bir boy aynası vardı kendime bakıyordum kendimle göz göze geldim ve bir hayalin daha içine düştüm. Ölecek miydim ilk defa başıma geliyordu çok korkmuştum. Hayalimde:

22.02.1995
Aradan bir ay gibi bir zaman geçti. Ne bir hayal gördüm nede olağan dışı bir durumla karşılaştım. Artık pes ediyordum. Denemediğim hiçbir şey kalmamıştı çalışmıyordu. Tanrı bir kereliğine bana her şeyi değiştirme yeteneği vermişti ve ben başaramamıştım. Bunları düşünürken oturduğum kafeye hamile bir bayan geldi. Tam yanımdan geçerken göz göze geldik ve bir hayalle daha baş başa kaldım. Bana 2. Bir şans verilmişti.

Evet bir gücüm vardı ve farkına varmıştım. insanların gelecekleri ile ilgili bir takım şeyler görebiliyordum. Ama tam olarak nasıl çalışıyordu bu her gözlerine baktığım insanda işe yaramıyordu. Kesin işe yarıyor da diyemezdim. Belki de bir tesadüftü. Yalnızca bir tesadüf. Bir an önce bu sorunu çözmeliydim

O akşam haberlere çıkmıştım. Kahraman olarak tanıtıyorlardı her haber kanalında. Ama yüzüm tam belli olmadığı için isimsiz kahraman diye haber yapılıyordu. Gidip benim lan bu diyesim geldi çocukluğumdan beri yalnızdım belki böylece insanlar beni severdi. insan yerine koyarlardı. Ama yapmadım.

Gözlerimi yine bir hastanede açmıştım birkaç saat bayılmışım omzumdaki acı azalsa da hala canımı yakıyordu yanımda hamile bayan bekliyordu. Hafifçe doğruldum. Ayıldığımı gören kadın:
-iyi misiniz?
-iyiyim iyiyim sadece bir sıyrık (acıyla karışık gülümseme)
-size nasıl teşekkür etsem bilmiyorum siz olmasanız belki de neler olurdu (kadının gözlerindeki korku hala duruyordu)
-önemli değil kim olsa aynı şeyi yapardı (yapmazdı daha önce gördüm)
-bu arada ben Meray
Falan filan biraz muhabbet ettik. Doktor geldi önemli bir şey olmadığını bugün taburcu olabiliceğimi ama omzuma fazla yüklenmem gerektiğini vsvs söyledi. Sevinmiştim hastanelerden oldum olası nefret ederdim çocukluğumda burlarda geçmişti.

Hayır sakın diye bağırdım kıza direk. Durdu gördüğümü fark etmişti. kurtarmıştım onu ayrıca çocuk bizim için bir kozdu. Çocuğu aldı kafasına bir silah dayayarak ilerliyordu kız. bende arkasından. Babası göründü adamımız merdivenlerin üstünden bize bakıyordu. Elinde sarı kabzalı bir pistol vardı. Fakat ellerini yukarı kaldırıp garip bir aksanla Çat pat Türkçeyle lütfen çocuguma zarar vermeyin diyordu.

Kapıya vardım kız benim arkamı kolluyordu. tam kıracaktım ki kapı yavaşça açıldı. içerden 5 yaşlarında bir çocuk korkmuş gözlerle bana bakıyordu. Ve bir hayalin içine daha düştüm:
Çocuk bana ben çocuga bakıyordum aradan 10 sn bile geçmeden gelen bir kurşunla çocuk yere düşüyordu. Kızımız tam bir soğuk kanlı katil gibi vuracaktı onu. Daha çocuktu şuçu yoktu. Döndüm

Birkaç gün boyunca düşündüm. Artık yavaş yavaş kavrıyordum bu bende ki gücü, nasıl çalıştığını. Tahminlerime göre ölecek insanların gözlerinde görebiliyordum sadece hayalleri. Birden kapım çaldı. Bana kimse ziyarete gelmezdi. Kira mı da ödemiştim. Kimdi bu yavaşça kapıya doğru ilerledim. Kapını gözünden kim olduğuna baktım. Bir kızdı hemen hemen 20li yaşlarda biriydi ne işi vardı burda?

iri yarı kel patronumuzun bir kafa işaretiyle kızımız vurulmuştu. Saniyeler içinde yerlere düşen kızın ruhu bedeninden aynı hızla gitmişti. Korkudan nutku tutulmuş bana nolcaktı. Sizde kimsiniz diye bağırdım yürek yermişcesine. Galiba benimde sonum gelmişti fakat daha işlerine yaracağımı söyleyip bağlayın sözüyle geri döndüm.

Eğer bunu silahla kırarsak durmamamız gerekiyordu ki içerde ki adam deneyimli bir katildi. Birde beni düşünün !! Fakat başkada şansımız yoktu tek giriş şansımız buydu. Kapağa attığımız 2 el ateşten sonra bir tekmeyle açtık. Bahçedeydik kapı ile aramızda 10 metre mesafe vardı fark edilmiştik artık koşar adımlarla kapıya yöneldik. Sürekli kızın gözüne bakıyordum eğer ölecek olursa görecek ve durdurabilecektim.

Şaşırdığımı anlayacak ki sakin ol ve otur diyerek devam etti ve şimdiki cümlesi beni öyle şaşırttı ki az daha yere düşüyordum. Hayatımla ilgili tüm gerçekler değişmişti. O benim annemdi.

ilk önce kanaliyazsondan içeri girdik. Tanrım bu ne kadar kötü bir koku diye söylendim. Hemen bana eliyle sessiz ol işareti yaptı. Yavaş yavaş ilerliyorduk adımlarımızı kokarcasına atıyorduk. Çıkışa yaklaşmıştık ama bir sorun vardı asma kilitle bağlanmıştı kapak.

Sonunda belirtilen adrese varmıştık. Bir apartmanın 3. katındaki daireye girdik. Bu ev onun gizli eviydi herhangi bir durumda kaçış için gerekli para yeni pasaportlar ve geri kalan herşey vardı. Yatağı kaldırdığında ise resmen bir cephanelik görmüşcesine hayrete düştüm. Hep filmlerde gördüğüm silahların her çeşitinden vardı sanki. Ama dikkat çekmemek adına birer tabanca aldık. Bana genel olarak tabancanın nasıl kullanılacağını anlattı. Emniyeti indir tetiği çek zor bir şey değildi .

Vardığımız adres bir villaydı. Ve her yerinde kameralar olan kapıda şifreler alarm sistemleri hatta köpekler vardı ev resmen tank gibiydi. içeri nasıl girecektik. Her şeyi ben halledicem dedi kız. Madem bu kadar yeteneklisin seni neden direk öldürdüler diye düşündüm.