nefesiyle sevişen adamın köşkü

Ayağa kalk, her son mutlu bitmez..
Sil gözyaşlarını, siyah da bir renktir..

Değerini kaybediyor gibi dururken daha da yüceltiyorsundur..
Severken hep umut vardır, umut varken unutulmaz,
Unutamayacağını bildiğin halde unutmaya çalışırsın,
Kopup sararacağını bildiği halde dalına sıkı sıkı tutunan yapraklar gibi..
Bir güçlü görünme arzusu sarılır o boş kalan kollarına,
Mutlu görünme ihtiyacı hissedersin,
Çünkü canın yandıkça o mutlu olur sanırsın,
Mutlu olunca da onun canının yanacağını,
Sonra aklına tokat gibi çarpar ‘’umurunda bile olmadığın’’..

Zamana bırakırsın,
Çünkü zamandan başka güvenecek kimsen kalmamıştır..

deyim yerindeyse parmaklarım gibildi beyler, ben köşkten ayrılıyorum biraz, hava alacağım..

Tilki hep metanet dolu ama tilki hep kürkçüye..

aşk en sessiz tecavüzcüdür..

Rıhtımlarında denizine zincirlenmiş kaç anı saklandı?
Gençliğim dalgalarındaydı, ruhumdan rahattı dalgaların..
Hüznümün annesiydi, boğulan bir balıktı,
istanbul aşık olduğum tek hayat kadınıydı..

Yelkovan geri sarılmadığından özlemlerime sarıldım..

Bir varmış, bir yokmuşsun,
Hep varmış, hiç yokmuşsun..

‘’Unutamamak’’ kelimesinin kökü ‘’özlemek’’ değildir, bunu biliyorum.. Bir kin cümbüşü yüzünden geçmişe dönüp baktığımı da biliyorum, ama bunu aklıma nasıl anlatacağımı bilmiyorum, bilmeyeceğim de, bilebilsem de bilmeyeceğim; çünkü onlar büyütüyor beni..

reserved

insanlar sana ‘’Merhaba’’ derken de el sallarlar, ‘’Hoşçakal’’ derken de, komik değil mi?

Şükretmeyi bile unuttum, ama onlar hiç eksilmiyor aklımın bodrum katından.. Bütün defterleri yakmayı denedim, ama kibriti yakmadan önce o defterlere yazılan her şeyin kalbimde yazılı olduğunu gördüm, orjinalleri kalbimdeydi, vazgeçtim ateşe sarılmaktan..

gece kafanı yastıga koydugunda yalnızsın yalnızım yalnızız dıbına koyim acil karı bulmam lazım

Duygusuz olmak gerekirse basamaktı hepsi, merdivenleri çıktım, daha çok merdiven çıkacağım.. Zaman, zirveye çıkacakları yorulmayanlardan seçiyor, ağlasa da dizleri yere değmeyenleri, bu yüzden koşarken fısıldadıkça hatırlatacağım kulağıma:

‘’Düşsen de kalk, çünkü sen basamak değilsin!’’

Mutlu çocuklar hayatı gülüşleriyle tekmeler..

Geçmişteki defterlere bakınca Ben neler yapmışım böyle? deyip acıyor musun kendine? Acıma.. Çünkü bundan 4 yıl sonraki halin de şimdiki sana acıyacak.. Senin bir suçun yoktu biliyorsun, bu insan kılığındakilerin işi..Ve haritası elinden olmayan bir şehirde kaybolmama ihtimalin var mıdır? Bu Hayat şehrinden son nefesine kadar çıkamayacaksın, iyisi mi kendi civarından ayrılma.. insanlar bu şehre benzer; nasıl ki şehrin neresinin karanlık olduğunu bilemiyorsan, insanların da kaçının insan olduğunu kestiremezsin..

Kimseye güvenemeyecek kadar yorulmuşsan, gözyaşlarını sat ve kurşunları gidişlerden olan bir silah al, buna ihtiyacın olacak..

Bilim adamları, insanların hafızasını silecek bir şey bulduğunda milyonlarca intiharın önüne geçecek..

Hayatınızdaki en güzel şeyler bir gün yanınızda olmadığında onları kafanızda yok etmenin yollarını ararsınız, ama sadece ararsınız..iyi ki var deyip iç geçirdiğiniz her şey, bir zaman sonra Keşke olmasaydı dedirtecek kadar küçültecektir sizi..

Mutlu rolünden diploma almış o yüzünüz en zorlu imtihana sokulur bu sefer, 7 milyar insana yaptığı Mutlu rolünün daha zoruna kalkışacaktır, kendini kandıracaktır.. Kandıracaktır, ama kandırırken kalbini uyutmayı unutacaktır insan, o zaman bir tokat daha yiyecektir, hem de kendi yüzünden, kendine.. Unutacaktır kendinden kaçamayacağını..

ilk kez gururunu doğuracaktır insan, cesaretini tümüyle kaybedip..Her gün biraz daha eriyecektir, tuttuğunda kurtulacağı ele bakmaya yeltenmeyecektir asla, bir gün Ne yaptım ben? derken, diğer gün iyi ki yapmışım diyecektir, bıkmayacaktır insan kendine yalan söylemekten, ama bir süre sonra iyi ki yapmışımlar da o insana dönüp Ne yaptın sen? diyecektir..

En doğru şeylerin eline kılıç verip Beni öldürün! dediği için, en doğrulara Yanlışlarım adını koyacaktır insan, onların yanlış olmadığını ve masum olduğunu bildiği halde..O doğrular onu öldürmeyecektir, ama inkar da etmeyecektir Biz yanlışların değiliz.. diye, sadece soracaktır:

Nasıl gidiyor kendini kandırmak?

Hatır da sustururdu yarayı, hatırlamak unutulmasaydı..