1. 1.
    +1
    ve durağandı fakat odanın sessizliğinde gözyaşlarınında etkisiyle yüzüme çarpan
    ve beni alıp çok uzaklara zütüren bir dalga etkisi bırakıyordu bende. Hemen kendime gelmem lazımdı bu dalgadan kurtulup
    kıyıya vurmam lazımdı fakat dalganın şiddeti o kadar çoktu ki onun gözyaşları benı kıyıya vurmak yerıne hırçın bir deniz
    gibi üstten savurup alttan beni iyice içine çekiyordu.
    ···
  2. 2.
    +1
    gözlerine bakıp duygularının şiddetinin farkına varmam lazımdı fakat yıllarca
    tereddüt etmeksizin gözlerine baktığım kişi beni hiç olmadığım kadar korkutuyordu o kadar çok korkutuyorduki her zaman
    her yerde tek kaçış yolu olan göz kapaklarıma ulaşamıyordum gözlerimi kapatamıyordum karanlığın tarif edilmez huzuruna
    erişemiyordum. Midemdeki tarif edemediğim fakat nedenini bildiğim acı ve ekşinin belkide midemde son harmanlanışı
    nüksediyordu.
    ···
  3. 3.
    0
    Ayağa kalkmam lazımdı ama halen gözgöze gelmekten korkuyordum bazen saatlerce bakıpta sıkılmadığım
    bu gözlere bakmaktan neden bu denli korktuğumu anlamaya çalışıyordum belki tüm geçmişimizin o gözlerde saklı
    olduğunu düşündüğümden belkide gözlerine baktığımda son 26 dk'da planladığım tüm gelecek planlarımdan benı
    vazgecırebılecegını dusundugumden bakamıyordum.
    ···
  4. 4.
    +1
    Kendimi toparlayıp ayağa kalkmam lazımdı karşısına geçip hayatımdan
    çıkıp gitmeden son birşeyler söylemem lazımdı önümde iki seçenek vardı ya dönüp -iyiki hayatıma girmişsin diyecektim
    yada -iyiki hayatına girmemişim diyecektim. ikisinide söylemedim ağzımdan çıkan tek şey kendimi bildim bileli ağzımı
    her açtığımda çıkan şey ile aynıydı kapalı bir bulut tonunda grisinde sigara dumanı.
    ···
  5. 5.
    +1
    insanların bakışlarında uzağa dalıp gıtmelerıne neden olan bir
    sürü faktöre etkene şahit olmuştum bir deniz kıyısı, bir uçurum kenarı, yağmurlu bir pencere hatta manzara fotoğraflarına
    uzun uzun bakıp uzaklara dalan ınsanlar gormustum. Ama ben baktıgım hıcbıseyde onlar gıbı uzaklara gıdemıyordum
    fakat sigara dumanının bende çok farklı bır uyarıcı etkısı vardı gercekten benı hıpnotıze edebılıyordu benı benden alıp
    çok uzaklara zütüren iki şeyden birisiydi.
    ···
  6. 6.
    +1
    Bazen sırf sigaranın dumanını seyredip hayallere dalayım dıye saatlerce sıgara ıcerdım
    benı alıp goturdugu uzaklıktan hiç getırmemesını temenni eder ve ard arda bitane bitane ve bitane daha yakardım. Taa ki son sigaram
    kalana kadar. Hayatımda hiçbir zaman son sigaramı içmedim her açtıgım yenı bır pakette devır daim ederdi son
    sıgaram.
    ···
  7. 7.
    +1
    Az önce yaktığım sigaram son sigaramdı. Değil yerimden kalkıp köşedeki büfeden yeni bir paket almak oturduğum
    koltuktan ayağa kalkamıyordum çünkü o karşımda oturuyordu fakat son sigaramı yakmamın tek nedeni onun karşımda
    oturuyor oluşu değildi asıl nedeni yıllardır süregelen beni uzaklara zütüren sigara dumanının son sigaramda beni
    hayallerden umutlardan uzaklardan alıpta gerçekliğe getirecek olmasaydı.
    ···
  8. 8.
    0
    Ne kadar çocukca düşündüğümün farkındayım
    aslında. Yıllardır beni benden alıp zütüren binlerce sigara dumanının hepsının sadece tek bır son sıgaranın dumanından
    gerı gelebılecegını dusunmek..
    ···
  9. 9.
    0
    Ve ben halen bakışlarımı onun olduğu yere çeviremiyordum her zaman yaptıgım gıbı bakışlarımı nesnelere yüklüyor
    ve belkide yüzlerce defa baktığım bir halıda gözümden kaçan bir motif desen varmı dıye tum merakımı oraya
    yönlendirmiştim. Zaten kendımı bıldım bılelı dıkkat ıncınlıgım vardı etrafımdakı ınsanlara konustukları muhabbete
    hatta ortamın cıddıyetıne bakmaksızın etrafımdakı nesnelerı gözlemlerdım.
    ···
  10. 10.
    0
    Şuan belkıde en son yapmam gereken şey
    buydu gözlerımı aptal halıdan alıp ona bakmam lazımdı onu son defa göreceğimi bildiğim halde halen ısrarcı bı
    şekilde kafamı kaldırmıyordum ve gunlerce haftalarca aylarca baktıgım halıya odaklanıyordum. Halının yanlarında
    daha önce defalarca saydıgım 243 tane üçgen motifi çerçevesınde 137 tane yaprak motifi ve ortasında birbirine sarılı
    vaziyette 46 tane sarmaşık uzanıp gıdıyordu.
    ···
  11. 11.
    0
    Aslında bır defasında el yapımı oldugu ıcın bu halının kac bın tane
    ıplık baskısı oldugunu saymaya calısmıstım. Fakat sabah kendı kusmugumda halının uzerınde uyanınca ve bu klasıklesmıs
    muhabbetten sıkıldıgım ıcın bır daha sarhos oldugumda halıda sızmıcam dıye kendıme soz vermiştim. Yanı hayatımın gerı
    kalan her gecesınde bır daha bu halıya uzanmıcaktım. Fakat şuan baktıgım zaman defalarca gözlemledıgım halıda
    dıkkatımı cekmıyen bıseyler gozume carptı.
    ···
  12. 12.
    0
    Tozlu yüzeyinin üstünde gerçekten güzel bir ahenk sergıleyen farklı ayakkabı
    izleri. Benım gıbı aşırı detaycı bır ınsanın hemde evınde saatlerce ınceledıgı bır nesnede nasılda böyle bır detayı
    atladıgımı merak edıyordum fakat bunu dusunecek durumda degıldım zamanım daralıyordu o gidicekti ona son bir defa
    söyliyebileceğim birşeyler olmalıydı. Fakat gözümü halıdan alamıyordum incinlığın düzene bürünmüş evimdeki bu ayakkabı
    izleri dikkatimi oldukça çekiyordu.
    ···
  13. 13.
    0
    Çünkü düşünmeyi seviyordum aslında boş boş düşünmeyi seviyordum. insanların alışagelmiş
    neden-sonuç düşüncelerinin aksine benim düşüncelerim tamamen hiçbir nedene bağlı olmaksızın meydana gelip hiçbir
    sonuca varmadan ucu açık kalan düşüncelerdi. Hiçbir zaman bır dusuncemı sonuca baglamamıstım hep ucu acık kalmıslardı.
    Ilk defa dusunebılecegım bır neden vardı sanki. Bu ayakkabı izleri hangisi kimindi?
    ···
  14. 14.
    0
    ilk dikkatimi ceken hiç aşina olmadığım topuklu bir ayakkabının iziydi. Normal bır ayakkabı ızının yarısı kadar
    bir genişlik aradaki mesafenın boşluğu ve arkasındakı bır nokta kadar topuk izi.
    Hayatımdaki hiçbir insanın bu odada topuklu ayakkabı giydiğine şahit olmamıştım en azından benim evimde bu odada.
    ···
  15. 15.
    0
    Bıraz daha
    dusununce belkıde bu ızlerın evıme gelen tanımadığım onlarca bayanlardan bırıne ait olma olasılığı cok yuksekti ama
    benım kafamı karıştıran asıl şey hıcbırının bu odaya girmemiş olmasıydı. Yatak odasının halısındekı ızlere baksaydım
    belkıde gozume yuzlerce böyle iz çarpıcaktı ve tüm merakımı bu izin kime ait oldugunu dusunmek ıcın kafamı yormıyacaktım.
    Tanımadıgım ınsanların anlık tanıstıgım arkadasların veya tek gecelık ılıskılerımın hıcbırının bu odaya gırmemesının
    bır nedenı vardı elbette.
    ···
  16. 16.
    0
    Bu oda benim düşünce odamdı. Evimde olmadığım sure ıcerısınde hayata katlanamadıgım anlarda
    gözlerimi kapatır ve karanlığın bana verdıgı huzurun ıcınde savrulurdum fakat evimdeyken gözlerimi kapattığımda
    sarhoş olmamın etkısıyle sızmaktan hoslanmazdım bu yuzden korıdorun sonunda ışık almıyan bu odayı başlarda ısteyerek degılde
    zamanla alışagelmiş bir alışkanlığa dönüştü gelıp saatlerce burdaki loş ışığın altında otururdum ve kendimle yarışırcasına
    hergün düşüncelerimin dahada derinine nasıl inebileceğimi düşünürdüm.
    ···
  17. 17.
    0
    Bu yuzden bu ayakkabı izinin kime ait olabileceğini
    hayretle merak edıyordum. Öncelıkle bu odaya benden baska gırebılen kısılerı dusunmeye baslamıstım fakat halen
    cıkmazın ıcınden cıkamıyordum cunku bu odaya gırebılen tek bır bayan vardı.
    ···
  18. 18.
    0
    Aslında dusununce bu izin tek bir kişiye
    ait olabılecegını bende çok ıyı bılıyordum fakat kabullenemıyordum. Çünkü o kişinin hayatında bir defa dahi olsa
    topuklu ayakkabı giymediğini veya giymiyeceğini biliyordum. Biraz daha düşününce izin kime ve ne zamana ait olduğunu
    hatırlayabıldım.
    ···
  19. 19.
    0
    Tek secenegım olan tahmınım dogruydu aslında fakat ne zamana ait oldugu benı dusundurtuyordu. Aklımdakı
    bu soru ısaretınede cevabı bulduktan sonra kafamı yavasca kaldırıp gözümün ucuyla o'na baktım o halen duruyordu orda
    yüzü biraz sararmış fakat halen bir saate yakın sure boyunca suskunlugunu bozmamıs sekılde benım ona son bırseyler
    soylememı beklıyordu fakat halen ne söylıyecegıme karar verememıstım.
    ···
  20. 20.
    0
    Bu kararsızlık ve halen onun gozune bakmaya olan
    korkum tekrardan başımı önüme eğmeme neden olmuştu. Tekrar gözüme çarpan o ayakkabı izi beni o güne zütürmeye
    yetmişti. izin oldugunu dusundugum gun tekrardan gözümün önünde canlandı bır eylul aksamıydı her aksam oldugum kadar
    sarhoş ve buna ılaven cok fazla uyuşuktum.
    ···