Dün gece, caddeden aşağı yürüyordum, benden 20 adım uzaktaki adam yukarı doğru baktı ve beni gördü. keskin bir şekilde döndü ve hızlıca caddenin diğer tarafına geçti-sanki kuduz bir köpek onu ısıracakmış gibi.en kötü kısmıysa beni görmemiş gibi davranmasıydı. lanet adam.

ben sadece yürüyorum. tıpkı senin gibi benim de gidecek yerim vardı.bu kaldırım ikimiz için de yeterince
büyük. fakat dert değil.bu her gün olan lanet olaylardan. hiç size yaklaşmaya korktuğu için yanınıza gelemeyen, siparişinizi vereceğiniz bir bayan garsonu beklediğiniz oldu mu?peki hiç

basit bir soru sormak istediğinizde kendini geri çeken biri oldu mu? ya sizi gören, kızgın bir şekilde bakan ve sonrada siz yokmuş gibi davranan insanlar? benim dünyama hoşgeldiniz. buradayım

ama beni görmüyorlar. görmek istemiyorlar. toplum içinde ben küçüğüm. kenarlara doğru itilip defedilen. korkunun yaptığı budur işte. bilinmeyenden korku, farklı olandan korku. fakat beni gerçekte farklı kılanın ne olduğunu biliyorsun. lanet olsun bu benim iriliğimden değil. iriliğimin temsil eden tek şey kaldırabildiğim ağırlıktır,ve bu lanet şey beni yakıp kavuruyor