neden intihar etmeyiz

@23 dostum sığlık olarak niteliyorsun ancak anladığım kadarıyla sende kendini hayatın akışına kaptırıp o akışta kaybolanlardansın..
bahsettiğin farklı sorular da tahminen iş hayatı, evlilik hayatı, askerlik.. ve işte başından beri bunlardan dem vuruyorum ve bunların klişeliğinden söz ediyorum. son yüz yıllık dünya tarihinde dahi senin gibi düşünen milyonlarca insan hayatlarını yaşadılar ve ölüp mikroorganizmalara yem oldular. adını tarihe kazıyabilenler dışında yani takriben 10.000-50.000 tanesi dışında hiç birisini tanımıyor bilmiyoruz. ne zorluklar, aşklar maceralar yaşadı ve bunlar tamamen toprağa onunla beraber gömüldü. işte onlarda aşağı yukarı senin bahsettiğin sorularla meşgul kimselerdi. kimisi soruları cevapladı kimisi cevaplayamadı ancak hepsi yok oldular. hemde o yıllarda ölen bir köpekten farksızlar günümüz insanı için çünkü ikisi de kendi hayatlarını sürdürdüler ve öldüler.

buradan bir şeyler yakaladım lan sanki; insanlığı değiştirecek, sonraki nesillere aktarabilecek bir şeyler yapmak çok daha insani bir duygu oluyor sanki. yani köpeklerin dışında kalan bir şey gibi evet evet tam olarak insanlık gibi.

du bakalım daha neler çıkacak.

potasyum klorür bulayim amina bile koyacagim

Beni sevdiğim bağlıyor biraz

haklısın, ancak bu intihar etmek için yeterli bir sebep değil. daha taktan şeyler olmalı.

@27 bunlar intihar sebebi değil, asıl aradığım cevap neden intihar etmediğimiz.

@28 sence hala umudumuz mu var ? veya bağlayan bir şeyler..

@29 umut veya bizi bağlayan şeyler palavra be adamım. bence bizi yaşamda tutan tek şey hayvansal iç güdülerimiz. ve hafızamızın unutkan yapısınında bu konuda çok büyük payı var.

bir gün her şeyden vazgeçmişken ertesi gün hepsini unutup hayata devam edebiliyoruz. bu bir zafiyet gibi geliyor ancak yaşamın devamı için muhakkak gerekli bir şey. düşünsenize on yıl önce tartıştığınız çocuğa olan öfkeniz, akrabalarınızın cenazesindeki üzüntünüz, sistemin bozgununa karşı olan siniriniz hiç geçmiyor, unutmuyor unutamıyorsunuz.. işte o zaman her şey bambaşka olurdu.

@30 sonlandıramadığımız, arta kalan son iç güdü yaşama iç güdüsü mü yani ?

kinci olmayışımızın asıl sebebi farkındalık duygumuzdur.her geçen gün daha büyük acılara şahit olduğumuz için bir öncekini bastırıyor ve zamanla bu duygumuzu da yitiriyoruz.

@31 ben böyle düşünüyorum dostum, evrimsel süreçten bize kalan en büyük miras "ne olursa olsun yaşa" iç güdüsü. insanları hatırlayın deprem altında kalıp sidiğini içenler, afrika da açlıktan arkadaşını yiyen insanlar, ölmemek için nicesini öldüren insanlar.. işte bunlar ancak ve ancak yaşama iç güdüsü ile açıklanabilir şeyler.

aslında doğal seçilimde başarılı olarak neslin devdıbını sağlamak için "sürekli yaşa" güdüsünün çok ağır olması gerekir, aksi halde doğa sizin türünüzü yok edecektir.

http://www.evrimianlamak....1:Do%C4%9Fal_se%C3%A7ilim

insanlar hayata çok fazla anlam yükledi.o kadar çok yüklediler ki doğal seleksiyonu bile çökerttiler.
hayata daha çok renk katabilmek için kendi benliklerinden ve doğanın kaynaklarından feragat ediyorlar.
doğum ile ölüm arasında en büyük ceremeyi ise ortada kalanlar çekiyor..

intihara yönlendirme (tck, madde 84)

panpa hayat herşeye rağmen güzel bence. bazen moralin bozuk oluyor bazende dünyanın en mutlu insani gibi hissediyosun kensdini ben intihar etmeyi dusundum (cogu insan dusunmese bile aklindan gecirmistir intihar etmeyi) intihar etmememin nedeni ailem,din ve hayatta yasayacagim güzel anlari görmek ve hissetmek

param olsa hayattan gerçekten zevk alırdım.

çalışmadığım, sabahın köründe kalkmadığım, evden dışarı çıkmak zoruna olmadığım bi hayat beni kendime getirir.

evet dıbına koyim bi amacım da yok benim, zengin olsaydım da bi gün ölecektim.

ama o an yaşadığım zevk varya işte o an yaşadığım zevk beni hayata bağlayacak.

şu an çok mutluyum mesela. kola var önümde içiyorum pizza var yiyorum, 5 dk sonra hiç biri olmıcak evet

ama şu an çok mutluyum.

anı yaşayacaksın dıbına koyim ölene kadar bu böyle