neden gittin ki

http://fizy.com/#s/12810x

sonra hastayım oğlum dedi.kokladı yine beni.ama öyle bir koklama değildi bu.beni koklamıyodu sanki.beni
hissediyordu.beni aklına yazıyordu.hiç unutmayacak gibi.hatta yazmak da değildi bu.kazıyordu aklının bir
köşesine.gitme diyemedim.kal benimle baba ben seni iyileştiririm diyemedim.konuşamıyordum.bağarmak
istiyordum.hayır gidemezsin diye ama geçmiyordu kelimeler boğazımdan.sarıldı bana bu sefer.uzunca.kaldı
birkaç dakika öyle.hep böyle kalabilsek dedi ayrılırken.gitti sonra.korkmuştum beyler.gerçekten korkmuştum.
sabah kaldırdı beni.hadi oğlum artık kalkma zamanı diye.gitmemişti beyler.kalıyordu benimle.neden öyle birşey
dedin diye sormadım.nasıl olsa burdaydı.kahvaltı yapmaya gittik.beraber hazırladık kahvaltımızı.yardım etmedi
teyzem.kendi eliyle tost yaptı bana.şimdiye kadar yediğim en iyi tosttu bu.ilk defa böyle birşey yapıyordu.
sonra sordu bana baba çayı içer misin diye.yaşasın diye bağardım.biraz daha demli koymuştu çayımı.artık
büyüdüm mü baba diye sordum.sen artık kocaman delikanlı oldun dedi.gülümsedi bu sefer.ama zorlayarak değil.
içinden gelmişti.anlamıştım.sonra kalktık.beraber topladık sofrayı.yıkadık kirli tabakları.işe gitmeden
sarıldı bana.sardı beni kollarının içine.kimse bana o kollardayken dokunamazdı.korurdu babam beni.he man
değil miydi o?yapardı tabii.baktı bana.gözlerinin içine baktım.baba benim gözlerim neden seninki gibi değil
diye sordum.annemin gözlerini almıştım.kapkara.kömür siyahıydı.baktı bana ve eğer benim gözlerimi alsaydın
annen kadar güzel bi bakışın olabilir miydi sence dedi.giydi ayakkabılarını.gitti.bekledim onu.akşam oldu
gelmedi.sordum teyzeme.cevaplamadı.geçiştirdi hep.yattım yatağıma.uyumadım.gece gelecekti çünkü.hep öyle
yapardı.bekledim.bekledim.gelmedi.biraz daha bekledim.hayır uyuya kalmıştım.kaçırmıştım onun gelişini.

http://fizy.com/#s/1da0b1

gözleri masmaviydi.okyanusa benzerdi.kaybolurdum onun gözlerine baktığımda, başka diyarlara giderdim sanki,
tüm sıkıntılarımı geçirirdi o gözler.neden bilmem mutlu olurdum ona sarıldığımda.tamam belki fazla
gülümsemezdi ama şimdi dikkat ediyorum da benim yanımda zorlardı kendini gülmek için.o otoriter olmak
zorundaydı.evin direğiydi o, temel taşı.fazla zaman geçiremezdik işinden dolayı.bazen gece geç geldiğinde
uyanırdım kapının sesine ama belli etmezdim.gelir uzun uzun otururdu.bazen de konuşurdu benimle.gününü
anlatırdı bana.ben belli etmezdim ama dinlerdim hep onu.en son gitmeden koklardı beni.bunu neden
yaptığını anlamazdım.gitmeden örterdi üstümü.kapalı olsa bile düzenlerdi güzelce.sonra yatmaya giderdi.

gibleyen yok galiba beyler.

neyse ben yazmaya devam edicem belki birileri gibler

http://fizy.com/#s/1ahlc0

sabah kalktığımızda kahvaltı yapardık beraber.çay içerdik karşılıklı ama benim çayım hep açık olurdu.neden
ben açık çay içiyorum diye sorduğumda paşa çayı bu derdi bana.ama ben paşa değilim ki derdim hep. sen benim
paşamsın derdi bana.sonra işe giderdi o ben de gelmesini beklerdim işten.kahraman sanardım ben onu.he man
gibi.insanları kurtarıyo sanardım.çok küçüktüm o zaman. 5 yaşındaki çocuktan ne beklersiniz ki?
bana bakan teyzeme sorardım neden gidiyo diye.eve yemek getirmek için derdi.kızardım ona neden beni bırakıp
gidiyo diye.dedim ya küçüktüm işte.anlayamıyordum.gene bir gün gecikmişti.beni yatırdı teyzem.kapının
sesine uyandım ama gene belli etmedim.geldi yanıma.çekti sandalyeyi.oturdu.uzun süre sessiz kaldı.sonra
konuştu birden.ben gidiyorum oğlum dedi.nereye diyemedim.neden diyemedim.korkmuştum.sustu birkaç dakika.

bu kadar beyler. hiçkimse bakmadı şimdiye kadar
kendi kendime yazmamın manası yok bildiğim şeyleri.

son entry beyler.sizden şuku istemiyorum.sadece bikaç dakikanızı ayırıp okuyun.
http://fizy.com/#s/124s7m
uyanamamıştım bu sefer kapı sesine.kalktım hemen.odasına baktım.tertemizdi yatak.tek bir kırışıklık yoktu.
odaya daha dikkatli baktım.nerdeydi resimleri?nerdeydi ha?beraber balık tutarken, araba sürmeye çalışırken?
sarılırken?yüzerken?yoktu hiçbiri.koştum dolaba.çekmeceyi açtım ve hızlıca albümü aramaya başladım.o da
yoktu..oturma odasına koştum.ordada yoktu.teyzem geldi.babam nerde teyze dedim.gitti dedi.nereye dedim.işe
gitti dedi.uzun bir süre dönmez aslan parçam dedi.baktım gözlerine.dolmuştu.anladım gelmeyeceğini.odama
koştum.herzaman sakladığım o güzel gözlerini gösteren fotoğrafını saklardım.baktım o fotoğrafa.gözümden
bir damla yaş düştü.sonra diğerleri takip etti onu.duramıyordum.5 yaşındaydım be baba!5 yaş.senin yanımda
olman lazımdı.koruman lazımdı beni.gitti o beyler!gelmedi bir daha.öğrendim yıllar sonra.kanser olmuş.akciğer
kanseri.onu öyle kötü görmemi istememiş.deniz kıyısına giderim her zaman.bana onu hatırlatır.yanıma oturcakmış
gibi hissederim.olmaz ama beyler.olmaz.ben babam olmadan büyüdüm.okula başladığımdayoktu o.orta okula
geçtiğimde.lisede.mezuniyette.
şimdi bunları size neden mi anlattım?babanızın kıymetini bilin beyler.onun varlığı bile yeter size.ama siz
bunu yokluğunda anlarsınız.o yokluğu yaşamayın be beyler.gidin sarılın ona.öpün elini.oturup sohbet edin
onunla.sevindirin onu.benim yapamadığımı yapın.ilerde çok ararsınız bu zamanları.şimdiden bilin.

up up up

Demek isterdim