Hikayenin devamı gelecek inşallah.

Hikayemin devdıbını getiremedigim için özür dilerim. Elde olmayan durumlar, belki bi an gelir izni olursa...

Panpa seri yazacağını düşünerek beklediğimize değecek umarım diyorum

Beklettigim için özür dilerim. iş yoğunluğundan dolayı atamadım, eve geçer geçmez partlari atmaya devam edeceğim. Sabrınız için teşekkür ederim.

Burada olan değerli az öz vpanpalarim var ise bir kaç part sıkıştırmaya çalışacagim.

Kalsın hadi

Yeniden gülmeye başlamıştık. Dun gece burada kaldığım için telefonumun şarjı bitmiş ve telefonum kapanmıştı. Aklim Didem'e takılıyordu. Acaba merak etmiş miydi?
"Canım kahvaltıyı sonra yapsak olur mu? Benim gitmem gerekiyor."
"Tabi git karın merak etmiştir."
Sahra'dan böyle birşey duymayı kesinlikle beklemiyordum. O farklı, gizemli kadın kaybolmuş, yerine kıskanç bir kadın gelmişti. Uzerimi hızlı bir şekilde giymiş Sahra'yi alnından ve dudaklarından defalarca öpmüştüm. Öpücüklerim karşısında kayıtsız kalmıyordu am aramızda soğuk bir rüzgar estiği konusunda ikimizde hem fikirdik. Arabaya biner binmez uzaklaşmaya başladım. Telefonum arabada şarj alınca, kapalıyken gelen mesajları kontrol etmek için telefonuma baktim. Didem'den 3 mesaj vardı. "Hayatım neredesin?" "Canım yemek hazır ve seni bekliyorum." "Beni arar mısın? Merak ettim."

Sahra'nin hızla atan kalbinin sesini duyuyordum. Birden ayağa doğru kalktı. Dirseginin üzerine başını dayayıp bana bakmaya başladı. "Ekgib olan tamamlandı. Artık yazılabilecek kadar güzel bir hikayesin" dedi. Sahra yanımda ve çırılçıplaktı. Teni sıcacıktı. inanılmaz güzel bir koku yayılıyordu vücudunda. En çok da boğazının hemen altında yoğunlaşan bu kokuyu ömrüm boyunca unutmayacagima çoktan yemin etmiştim. Sıcacık bir gülümsemeyle "Günaydın" dedi. Cevap vermek yerine alnından öptüm. "Sen benim sarhoş halimden yararlanıp sinsice mabedime girdin ve cezalisin. Bugün çayı sen demleyeceksin" dedi.
"Öyle bir şey yok küçük hanım simitleri gider alırım ama çayı sen yapacaksin. Çünkü senin elinden içtiğim çayların tadı hâlâ damağımda."

Daha fazla dayanamayınca penisimi kadınlığının içine ittim. Gidip gelmeye başlamıştım. Zevkten delirmek üzereydim. Ben gidip geldikçe Sahra, "Daha sert, daha sert" diye inliyordu. O inledikce ben olanca gücümle onun içine giriyordum. Ayakta durnaktan yorulunca beni hiç içinden çıkarmadan yatağa doğru sürükledi. Çarşafla buluşunca gözlerini tamamen kapatıp goguslerini yalamam için baba direktif verdi. Denileni büyük bir zevkle yerine getirdim ve birazdan boşalacak olduğumu anlayıp kendimi Sahra'nin üzerine bıraktım. Daha da hızlandım. Sonsuz huzuru bulan biri gibi kendinden emin bir inlemeyle içimde ne varsa Sahra'nin içine akıttım. Yavaşça, üzerine değildim ve yatağın kenarına bırakıverdim kendimi.

"O kadar kolay değil Badomad Bey" dedi. Gülümsüyordu. Yataktan çıktı ve gramafona şuan ki halimizi oldukça destekleyen bir plak yerleştirdi. Şarkı kendinden erotik ve insani istemez çıldırtan cinstendi. Avizeye çapraz bir şekilde duvara dayanmış bana bakiyordu Sahra. Vücudu kusursuzdu. Ve odaya dolan loş ışıktan çok daha parlaktı. Beni oynadığı oyuna dahil etmek için kendini duvara yapıştırıp kollarını yukarıya doğru dayadi. Ayağa kalktim ve yanına yanaştım. Yeniden ve hararetle dudaklarına yapistim. ikimizden az öncekinden daha da sıcak bir halde bedenlerimizi birbirine surte surte ateş çıkarmaya çalışıyorduk resmen. Birden başını ve vücudunun ön kısmını duvara çevirdi ve beni işlenmiş kadar güzel çizilmiş beliyle baş başa bıraktı.

Göğüs uçları sertleşmişti ve bedenin her yerine sinyaller gönderiyordu. Uyarılmış bir şekilde altimda inlemeye başladı. Daha önce defalarca ilişkiye girdigim halde böylesini daha önce yaşadığımı kesinlikle hatırlamıyordum. Onun her yerine dokunmak, öpmek ve onun içine girmek istiyordum. Penisimin aramızda mesafe oluşturacak kadar diklesmisti, onun kadınlığı ise bir anda ıslanmış ve inanılmaz derecede ilgi çekiciydi. Tam içine girecekken bir anda beni üzerinden itti ve;

iş yoğunluğundan fırsat buldukça partları atmaya devam edecegim. Hikaye yarım kalmayacaktır.

Yarım kalmaz umarım

Birden ani fren koymak istesemde aramıza artık biliyordum ki çok geçti. Yaşamaktan ve ölümden nasıl kacamiyorsa insan, ben de elinden kurtulamayacak kadar yakalanmıştım aşka. Ve Sahra'nin dudaklarına dokundu dudaklarım. Sıcaklığın daha önce yanmak demek olduğunu öğrenmemiş olsaydım, adına Sahra koyabilirdim. Öpüştükçe daha çok öpüşüyor dudaklarimin onun dudaklarından ayrılmaması icin neredeyse nefes dahi almiyordum. Sahra büyük bir adım atarak bizi yatağa getirdi. Üzerimdeki gömleğin düğmelerini koparircasina açıyor ve gözlerini hiç ayırmadan bana bakıyordu. Yaniyorduk. Kemerimi cikarmaya başladığında, kendinden emin bir hareketle onu uzerimden alıp yatağa fırlattım. Üzerine çıktım. Üzerindeki bluzu cikardigimda sutyeni olmadığını fark ettim. Gogusleri dimdik ve inanılmaz derecede simetrikti.

"Sahra Harikalar Diyari'na girmeye hazır mısın?' dedi. Bende gülümseyerek hazır olduğumu belli etmeye çalıştım. Her yanında kitapla bulunan bir odanın icindeydim. Sahra gramafona plak yerleştirmekle uğraşıyor bense Sahra'nin deyimiyle "Sahra Harikalar Diyar'nin" keyfini çıkartıyordum. "Centilmen bir erkek ol ve benimle dans et" dedi. Ellerimiz birleşmiş son derece sarhoş olmamıza rağmen nizami adımlarla duyguların hava da uçuştuğunu görebildiğim bir dansı peyda ediyorduk. Dans ederken gözlerimiz bir saniye bile olsa birbirinden ayrılmıyordu. Ama eğer şuan yaşadıklarım aşksa, daha önceden yaşadıklarımın aşka benzemedigine yemin edebilirdim.

Barakadan bozma bir yerdeydik. Rakımızdan şiddetli yudumlar almaya başladık. "Biliyor musun Badomad bir şey ekgib... Ne olduğunu bilmiyorum ama bir şey ekgib bu hikaye de yoksa çoktan yazardım seni kafamda" Saat bir hayli geç olmuş ve ikimizde iyice sarhoş olmuştuk. Onu evine bırakmak için adresini sordum. Kayip'a zütür beni dedi. Cd'yi açtım ve yavaşça arabayı sürüyordum. Birden başını omzuma dayadi. Bu yaşanılan anın beni başka bir uçuruma doğru cekmemesi için onu koltuğuna doğru yatırmayı düşünsem de, başının omzumda ki duruşuna karşı koyamadim. Kayıp'in önüne geldiğimizde cebinden bir anahtar çıkardı. "Kayıp'ı benden başka kimse acmamali, uğursuzluk getirir." Dedi.

Bunca düşüncenin arasından sıyrıldığımda, kendimi Kayıp'ın kapısında buldum. içeri girer girmez, o muazzam kitap kokusu anında cigerlerime kadar işlemiş ve beni huzurlu bir gün gecirecegim konusunda çoktan inandirmisti. Sahra her zaman ki gibi bir anda karşıma çıkmış, siyah gözleriyle bana bakıyordu. "Seni bir daha gorecegimi biliyordum" dedi.
"Gelmek için ayrı bir sebebim vardı. Bedava bir dostluğu kim istemez ki?" Dedim.
"Çay?"
"Kesinlikle evet, çayı çok seviyorsun galiba?"
"Ah çay sevilmez mi?" ikimizde birbirimize bakarak sıcacık bir gülümseme peyda ettik yüzlerimizde. "Alkolle aran nasıl?" Diye sordum.
-"Sadece rakı" dedi... Ve ayağa kalkıp "Hadi dükkanı kapatıyoruz" dedi.

Kimse kimsenin acısını anlamıyor. Kimi ağlıyor yaşadıklarından kimi içine atıyor kimiyse yarım kalıyor. Tıpkı benim gibi... Tıpkı karım gibi... Kağıttan sonra buraya dökmeye karar verdim. Hikayemin sonunu burada getirebilir miyim? Bilmiyorum...

Taziyeleri büyük bir sükûnetle kabul ediyordum. Fakat bir anda olduğum yere çakılmama sebep olacak bir sesi duymuştu kulaklarim. "Bundan daha dik duramazdin Badomad." Sahra'ydi bu. Buradaydı. "Adresi gazetedeki ölüm ilanından öğrendim. Burada olmam gerektiğini düşündüm. Allah rahmet eylesin." Dedi. "Başımız sağolsun." Dedim. "Yakın zamanda gorusmek üzere." Deyip gözden kayboldu. Didem'in yanına gittim ve elini tuttum. Elleri ilk kez bu kadar soğuktu. Didem bu sefer benim omzuma yaslanmış hıçkırarak ağlıyordu. Aylar geçmiş ve hayat sakasini yapar gibi kaldığı yerden devam ediyordu.

Bugün, birbirimize hiç bir zaman gerçek anlamda tutunamasak ta aynı acıya ağlayacaktik. Kızımızı sigmayacagima emin oldugum toprağa koyacaktık. Bir kez olsun kucagimda tutamadığım küçük kızım, şimdi omuzlarimdaydi. Dizlerimde türlü türlü oyunlarla ziplatmam gerekirken, evladimi sirtlamis aile mezarlığımıza doğru ilerliyorduk. Mezarın başında feryatlar kopuyordu. Didem annesine yaslanmıştı ve hiç durmadan ağlıyordu. Demir kusursuz bir metanetle kızım için açılmış olan mezara bakıyordu. Annemse hem ağlıyor hem de birşeyler sayıklıyordu. Bense tek damla gözyaşı dökmeden kizima karşı olan ilk ve son görevimi yerine getiriyordum. Sanki herkesin gözü üzerimdeydi ve kuvvetli bir şekilde ağlamami bekliyorlardı. Bense ağlamak yerine kizima korkmasın diye içimden neler olduğunu anlatıyordm.
"Meleğim korkma sakın bu üzerine attığım şey çikolata. Sen eğer biraz daha büyümüş olsaydın çikolatayı çok sevecektin. Bende sana ömür boyu yetecek kadar çok çikolata veriyorum şimdi. Ben senin babanim. Kendi içine sıkışmış, kendi içinde hayat tarafından yorularak saklanmış bir adamım. Eğer sen hayatta olaaydin her şey daha güzel olabilirdi ama sen olmasanda, baban nefes aldıkça seni hep özlemle yarım kalmışlıkla ve güzel bir gülümsemeyle anımsayacak. Çikolatalar üzerine atılıp bittiğinde, biraz karanlık olacak ortalık. Fakat sen sakın korkma. Sen benim kizimsin baban karanlıktan asla korkmazdi ve sende korkmayacaksin. Allah'a emanet ediyorum ve biliyorum ki güzel kokularla, birbirinden renkli çiçeklerle dolu bir cennet bahçesinde beni bekliyor olacaksın."