"Her neyse, hastanede teşekkür etme fırsatı bulamadim, o yüzden bir çayla telafi etmek istedim nezaketsiz kaçışımı. Önemli bir işim olduğunu hatirlayinca, sana hoşça kal diyemeden çıktım gittim, gerçekten özür dilerim."
"Önemi yok" Diyebildim sadece çay için tesekkur ettim. Sohbetimizi sona erdirmek ister bir tavırla bana elini uzattı. Afallamis uyuşmuş ama yine de bunları Sahra'ya yansitmamak için elimden geleni yaparak kapıya doğru yönelmiştim.
"Hey Badomad, kitabın" elinde adını görmediğim bir kitabı sallıyor. Kitabi ellerinden alırken sanki yüzüne incecik bir meltem vuruyor gibi sıcak ve duruydu. Ben evli bir adamdim ve karıma aşık olmasam da ona karşı derin bir Şevkat ve sevgi duyuyordum. Arabaya biner binmez bana verdiği kitabin tek sayfasını dahi okumadan torpidoya attım. Telefonum çalmaya başladı, arayan annemdi. Ve hemen hastaneye gelmem gerektiğini zira Didem'in doğurmak üzere olduğunu söyledi. inanılmaz birşeydi bu birazdan "baba" olacaktım. Ameliyathanenin kapısının önüne geldiğimde tanıdığım herkesin yüzünde kimliği belirsiz bir telaş vardı. Özellikle annem ve Didem'in annesi neredeyse aglayacaklardi. Birşeyler belli ki ters gidiyordu. Demir sakin ama ürkek adımlarla bana doğru geliyordu. "Badomad, doğum sıkıntılı geçiyormuş, gerçi tam olarak ne oluyor bizde bilmiyoruz ama baban Didem'in doktorundan bir takım bilgiler almis ve her şeye hazırlıklı olmamız gerekiyormus kardeşim."

"Sahra Harikalar Diyari'na girmeye hazır mısın?' dedi. Bende gülümseyerek hazır olduğumu belli etmeye çalıştım. Her yanında kitapla bulunan bir odanın icindeydim. Sahra gramafona plak yerleştirmekle uğraşıyor bense Sahra'nin deyimiyle "Sahra Harikalar Diyar'nin" keyfini çıkartıyordum. "Centilmen bir erkek ol ve benimle dans et" dedi. Ellerimiz birleşmiş son derece sarhoş olmamıza rağmen nizami adımlarla duyguların hava da uçuştuğunu görebildiğim bir dansı peyda ediyorduk. Dans ederken gözlerimiz bir saniye bile olsa birbirinden ayrılmıyordu. Ama eğer şuan yaşadıklarım aşksa, daha önceden yaşadıklarımın aşka benzemedigine yemin edebilirdim.

"O kadar kolay değil Badomad Bey" dedi. Gülümsüyordu. Yataktan çıktı ve gramafona şuan ki halimizi oldukça destekleyen bir plak yerleştirdi. Şarkı kendinden erotik ve insani istemez çıldırtan cinstendi. Avizeye çapraz bir şekilde duvara dayanmış bana bakiyordu Sahra. Vücudu kusursuzdu. Ve odaya dolan loş ışıktan çok daha parlaktı. Beni oynadığı oyuna dahil etmek için kendini duvara yapıştırıp kollarını yukarıya doğru dayadi. Ayağa kalktim ve yanına yanaştım. Yeniden ve hararetle dudaklarına yapistim. ikimizden az öncekinden daha da sıcak bir halde bedenlerimizi birbirine surte surte ateş çıkarmaya çalışıyorduk resmen. Birden başını ve vücudunun ön kısmını duvara çevirdi ve beni işlenmiş kadar güzel çizilmiş beliyle baş başa bıraktı.

Oysa ne kadar hayal ediyordum onu. içimden her defasında sağlıklı olmasını temelli ederken kız olmasını diliyordum. Bir kızım olmuştu olmasına fakat ölüydü. Hayatta her şeyim yarım olmuştu zaten şaşılacak ne vardı ki? Aşkım da sevdam da sevdiklerimde mutluluğum da hatta düğünüm bile herşey yarım ve ekgib olmuştu. Fakat bu sefer kızım kursağımda kalmıştı. "Babalar kızlarını daha çok severler" cümlesini şimdi daha iyi idrak edebiliyordum. Çünkü babaların kızları da ölebiliyorlardi ve bu çok acıtıyordu!

iş yoğunluğundan fırsat buldukça partları atmaya devam edecegim. Hikaye yarım kalmayacaktır.

Hikayemin devdıbını getiremedigim için özür dilerim. Elde olmayan durumlar, belki bi an gelir izni olursa...