neden bu kadar asosyal olduğumu anlatıyorum

selam ben warner bros'tan küçük warner, hikayeni çok beğendik 50 milyon bütçeli yeni dizimizi senin hikayene çekmeye karar verdik ama sonunda buraktan dayak yedikten sonra herşeyden uzaklaşmak kaçabildiğin kadar uzağa gitmek için biriktirdiğin tüm parayla japonyaya gidiyorsun,
tabi paran sadece uçak biletine yettiği için orda japonyanın bilinmeyen bir bölgesinde aç sokaklarda kalıyorsun burada seni hafif yaşlı bilge bi japon amca kurtarıyor ve evine alıyor, sonra anlaşılıyor ki bu adam bir keşiş öğrencileri var ve mükemmel bir kung fu ustası ve seni getirdiği yer gizli bir kung fu okulu. adı ise urahara-san. tanışdığın bilge adama hikayeni zar zor anlatıp seni öğrencisi olarak alması için yalvarıyorsun adam kabul edip seni tam bir savaşçıya dönüştürüyor bu arada diğer öğrencilerle arkadaşlık kurup dostluğun dayanışmanın ne olduğunu öğreniyorsun 1 yıl sonra okulun en iyilerinden biri olup, kung fu'nun dıbına koymuş ve vücut yapmış olarak, lise4 te türkiye'ye aynı okula ve aynı sınıfına geri dönüyorsun. okul kapısından içeri adımını atınca kimse seni tanımıyor kızlar kim bu karizmatik çocuk diye söylenirken tüm oğlanları bi kıskançlık sarıveriyor sabah dersten önce kantine gidiyorsun tabi tüm gözler üzerinde olduğu için serseri tayfası sana sarıyor ve yanına geliyorlar içlerinde burak'ta var ama seni tanımıyor elemanlardan biri sana yaklaşıp "ne ayaksın sen birader" diyor sen sadece kafanı cevirip bi bakış atıp gülümsüyorsun, ardından "sana dedim yannanafalı" deyip elini omuza atıyor ve ardından garip bi şekilde yere yığılıyor... herkes şaşkınlıkla yerdeki çocuga bakarken sen elini iki yana sallıyorsun,o kadar hızlı bir şekilde kaburgasına vuruyorsunki kimse yumruğu net şekilde göremiyor. ardından diğerleri korku içinde sana bakarken gururlarına yediremediklerinden "görüşücez olum" "sen kimsin" bittin lan sen" gibi laf çorbalarıyla yerdeki arkadaşlarını alıp kantinden gidiyorlar. asıl bomba sen sınıftan içeri girip öğretmen seni tanıtınca ve sınıftakiler seni tanıyınca patlıyor. herkesin suratında bi dehşet ifadesi ve sana bakarken,sen başın dik olarak okul penceresinden gökyüzünü inceliyorsun. hoca seni en arkaya oturtuyor ve sen herkesin bakışları arasından sıraların arasında ilerlerken sırana oturmadan yan yana oturan kübra ve burak'a istemsiz bakış atıyorsun ikisinin gözlerinden dehşeti ve korkuyu görüp sakin bi şekilde sırana oturuyorsun herkes oturmana rağmen hala sana bakmaya devam ediyor taa ki sen kafanı kaldırıp herkesi süzene kadar... herkes korkuyla önüne dönerken. yanında oturan çocuğu tanımadığını farkediyorsun. yanına oturduğun çocuk sınıfın yeni dalga malzemesi, itilip kakılan, neredeyse hiç arkadaşı olmayan ali..ve senin gibi biri yanına oturduğu için korkudan tir tir titriyor.. çünkü japonyada yaptığın ağır antremanlardan hayvan gibi bi vücut yaptın... çocuğunun nasıl biri olduğunu tek bir bakışla anlıyorsun.ama artık sen varsın, artık işler herkes için farklı olacak ve bi anda urahara-san'ın şu sözü aklına geliyor "gerçek güç bilgelikten gelir ve gerçek bilgelik içinde bulunulan durum ne olursa olsun ezilenin yanında olmaktan geçer" bu söz kulaklarında yankılaktan sonra sevecen bi tebessümle yanında korkudan sıranın resmen ucuna oturan ali'ye dönüp "merhaba" dedikten sonra "benim fazla arkadaşım yok dostum, rica etsem benimle takılırmısın tenefüslerde falan, bence iyi dost olacağız" diyorsun. ali şaşırmış bi halde sana dönüp kendini tanıtıyor ve ufak bi muhabbetle ona iyi bir insan olduğunu belli ediyorsun.ali rahatlayıp sırada düzgün oturmaya ve sana sorular sormaya başlıyor. böyle geçen bir dersin ardından i̇lk teneffüs zili çaldığında kıyametler kopan sınıfta kimsenin ağzını bıçak açmıyor... hoca sınıfı terk ederken herkes hala yerinde sessizlik içinde beklerken sen hafifce sırandan doğrulup ayağa kalkıyorsun. sen ayağa kalkınca herkes sana dönüp birşeyler söylemeni beklercesine sana bakıyor ali'ye dönüp "gidelim dostum" dedikten sonra sıranın dışına ayağını atıyorsun, burak ve kübra seninle konuşmak ister gibi ama cesaret edmiyorlar daha doğrusu kimse cesaret edemiyor. sıraların arasından ali' arkanda süzülerek giderken bundan sonra bu okulda herşeyin çok çok farklı olacağını anlatan bir şekilde sınıfa keskin bir bakış atıyorsun... evet bundan sonra hiç birşey eskisi gibi olmayacak, çünkü bundan sonra sen varsın... olaylar başlasın...
---1.ci bölümün sonu---