neden bu kadar asosyal olduğumu anlatıyorum

evet okula dönme vakti gelmişti işte... okulun kapısından içeri girdiğim anda tüm bakışlar bana yöneldi birkaç kişi de parmağıyla beni gösterip yanındakilere bir şeyler fısıldadı. belli ki hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. kimsenin gibinde olmayan ben şu anda trendtopictim. bunları düşünürken omzumda bir el hissettim. ingilizce hocamız nurten hanım onunla öğretmenler odasına gelmemi istiyordu. sessizce onu takip ettim, içeri girdim. odada neden hiç öğretmen olmadığını sormak için arkamı döndüm ve nurten hanımın o azdırıcı memelerini masaya yaydığını gördüm.

burağı gibmeydin küfür edicektim

amk çocuğu iyi güzel sallamışsında sonunu başaramamışsın

bu nasıl hikayelan ne biçim son amk bari sanayiye girseydin

reserved

reserved

@49 @51 film mi lan bu her zaman mutlu sonla biticek böyle oldu işte ne yapalım

@1 sonu hiç güzel deyildi panpa

@55 olm ne yapayım bu yaşantı aaa

reserved

lan hikayenin sonu böyle bitmemeliydi???

@47 olsun canım

@1 ananın dıbına koyim senin. okumadım

okuldan kovulmamıştım yine uzaklaştırma almıştım ama ben okula devam etmedim bıraktım bir fabrikada işçi olarak çalışmaya başladım... burak ın hasteye kaldırıldığını öğrendim kaburgaların da kırık varmış sanırım... kübra ile bir daha hiç karşılaşmadım mektubumun nasıl burak ın eline geçtiğini sanırım hiç öğrenemeyeceğim... şu an hala o fabrikada çalışıyorum işçi olarak eve de çıktım pek güzel bir ev değil gerçi ama kendimle baş başayım... şu an görüştüğüm ne bir erkek ne de bir kız arkadaşım var ayda yılda bir anne babamı ararım o kadar işe giderim dönüncede kitap okurum genellikle.. bu hikayede bu kadar hadi eyvallah

bir hafta sonra okuldan içeri girişim hiç unutmam okulun kapısından girdiğin gibi karşıda pano vardır her giren panoda ne olduğunu görebilir girdiğimde panonun içinde birbirinin aynı yirmiye yakın kağıt vardı hepsinin içinde de aynı yazılar benim kübraya verdiğim mektup... hemen panonun içini açıp bütün kağıtları hışımla panodan söküp yere attım üst katlara çıkmaya başladım nöbetçi öğrenci masasının üstünde o kağıtlardan vardı onlarıda yere fırlattım sinirden titriyordum garip sesler çıkarıp çkarıyordum üst kata doğru koşarken inliyordum kendimde değildim artık erkekler tuvaletine girdim şiirim aynanya yazılmıştı mektubumun fotokopiside heryerdeydi okuldaki bütün panolarda benim mektubum vardı istisnasız hepsinde okuldaki diğer öğrencilerde kağıtlar ellerinde kahkahalarla gülüyorlar birbirlerine şiirleri okuyup dalga geçiyorları koridorun sonunda kübra ve burağı gördüm kübra hüngür hüngür ağlıyordu burağın elinden mektubumun bir diğer fotokopisini almaya çalışıyordu burak ise o na mektuptaki şiiri okuyordu koridorun diğer ucundan buraaak !!! diye bağırdım koridorda bir sessizlik oldu o na doğru koşmaya başladım burak ın yüzündeki gülümseme gitmiş yerini bir korku almıştı deliler gibi o na doğru koşuyordum elimde tuvaletin birinden aldığım sopa benzeri bir tahta vardı burak bana karşı koymaya çalıştı ama dediğim gibi delirmiştim. elimdek sopayla kafasına yüzüne nereye denk gelirse vuruyordum insanlar beni burak ın üstünden almaya çalışıyorlardı. aldıklarında ise burak ın heryeri kandı öğretmenler öğrenciler bütün okul başımıza toplanmıştı beni çekiştire çekiştire müdür odasına aldı ne olduğunu sordu hiç birşey söylemedim açıklama yapmassam okuldan kovulacağımı söyledi yine hiç bir şey demedim...

rezerved

eeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee ?

mektubu yazdım bütün duygularımı o nu nasıl sevdiğimi herşeyi yazdım çünkü kübra nın da biraz olsun benden hoşlandığına inanıyordum hala hatta buna emindim. duygularım karşılıksız değidi.bir sayfalık bir mektup yazdım sonuna da ona olan hislerimi anlatan bir şiir ekledim okula giderken mektubu yanıma ldım. okul çıkışında çantasına gizlice koyacaktım. o gün okulda sıramın üstüde önceki gün benden aldıkları kitabımın parçaları duruyordu üstüne karalamalar yapmışlardı. dışarı çıktığım bir tenefüstede yanımdan koşarak geçen 2 çocuktan biri enseme tokat atmış deiğeri de düşmem için ayağıma tekme savurmuştu tekmenin şiddetiyle yere kapaklandım artık koridordaki diğer öğrencilerin gülüşmeleri parmakla beni işaret etmeleri o kadar da koymuyordu alışmıştım çünkü benim tek düşündüğüm kübraydı. okul çıkışında kübranın yanına yaklaştım ellerine mektubu tutuşturdum gözlerinin içine baktım hiç bir şey diyemeden yanından uzaklaştım... bu yaptığım şey hayatımın en büyük pişmanlığı olucaktı...

lise'den sonrasını okumadım

eğer o burak adlı orosbu çocuğunun anasını gibmemiş olsaydın sana bi sayfa söverdim.
iyi etmişsin panpa.