öncelikle bi' ön bilgilendirme yapayım.

yaşım:21
bilgisayar mühendisliği 3. sınıf öğrencisiyim.
ailemden herkes hayatta ve sağlıklı çok şükür

bunları söylememin sebebi yaşımı çok küçük ya da hayatında yapacak hiçbir haltı bulunmayan (normal şartlarda bir sürü var bu söylediklerime göre ama ben yok hissediyorum ayrı konu) biri olmadığımı anlayın ve bunları göz önünde bulundurarak anlatacağım şeyi değerlendirin ya da konuyla alakalı yorum yapın diyeydi

biraz önce odaya geldim, üstümdeki bluzu çıkardım. arkamdaki cam açıktı ve sırtım biraz üşüdü. sadece 10 saniyeliğine kıyafeti katlayana kadar sırtım açık kaldı. o anda aklıma şu geldi. yıllar önce olsaydı tam ben kıyafetimi katlarken annem odaya gelirdi, o 10 saniyenin tam ortasında gelir ve beni o şekilde görüp "metalci bak üşüteceksin öyle dolanma birde cam açık" falan derdi bende "ya anne ya daha yeni soyundum, şimdi katlayıp giyecektim kıyafetimi" derdim ve olay biterdi. ama o anda ben katlarken, yani günümüzde annem yoktu yanımda. bana üşüteceksin diyen biri yoktu. evet yine kendime dikkat edebilirdim. anneme gerek yok kazık kadar adam oldum ama yinede beni öyle kötü bir his ve o anki üşümem 5 üzerinde 3 derecesindeyse o anda bunu düşündüğümde, bu durumu anımsadığımda 5 üzerinden 5 in bile yeterli gelmeyeceği bir soğukluk bütün vücudumu sardı. biri o anda, tam o anda bana dokunsaydı eminim bütün vücudum o soğukluğundan dolayı un ufak bir şekilde odanın her yerine saçılır ve sanki hiç varolmamış bir hale gelebilirdim. bu kadar çok etkiledi bu anımsayışım.

şimdi söyleyin beyler, ben neden böyleyim, neden bu kadar çok küçüklüğüme, eski günlere aşığım. neden sürekli annemin babamın yanında olduğum, saat 9 da zorla yatağa yatırıldığım günleri deliler gibi özlüyorum?

neden, neden, neden..?

edit:

başlık trende girmiş.
geri döndüğümde herkese cevap vereceğim beyler.

edit2:

ikinci sayfaya geri döndüğümde cevap vereceğim beyler.
herkese teşekkür ediyorum gerçekten.
beni yalnız bırakmadınız bu yazdıklarımla. her birinizin cevapları (evet @2'de dahil) beni biraz olsun mutluluğumsu bir hisse yöneltti beyler. tekrar teşekkürler.

edit3:

herkese yanıt verdim.
beni yalnız bırakan bırakmayan herkese teşekkür ediyorum beyler.

okuyanı gibsinler

@2
kötü bir durumdayım panpa ve bu şey sürekli oluyor bana.
eski müzikler, filmler, bazı sokaklar, eski arabalarımızı görmek ne bileyim her şey o zamanları özletiyor.

sen okumadın ama yinede bunu söylemek istedim sana.

çok garip lan ananı özlemiş gibisin ya da sana ilgi gösteren birini istiyosun

çünkü lanet olası dünyada seni gerçekten seven tek kişi annen onlarda gidince sap gibi yapayalnız kalıyoruz yapacak bir şey yok

Panpa herkes ozler o gunleri mesela bende cocukken herkesten once kalkip tom jerryi evdekiler uyanana kadar izledigim gunleri kopek gibi ozluyorum ama anı yaşa biraz kardesim disari cik gez dolas kendini mutsuz hissedrsen mutsuz olrsun

Eski gunleri özlemiyon bence sen anneni babanı özlemissin

balık burcusun kesin. duygusalsın fazlaca normal yani.

Acilen gibilmen gerek

Onu bunu birakta bilgisayar muhendisligine girisi nasil gectin?

Kardesım bende 24 yaşındayım tek yasıyorum 3 yıldır aynı şekilde aynı duyguları bende yaşıyorum bende üzülüyorum (cok sükür bizimkilerde sağlıklı hepsi ) ama o his cok iyi anlıyorum. neden insan hep geleceğe göre plan yapıp geçmişi özler .. Bence ailemizi cok seviyoruz şu bomtak dünyadada en iyisini yapıyoruz bence

Kim özlemez ki ulan çocukluğunu? Üstelik 90'larda çocuk olmuşsa o zat-ı muhterem özlemezse sıkıntılıdır zaten

panpa yenisini beğenmessen eskisini özlersin dıbına koyim bu kadar basit. Hayatını değiştir.

yalnızmı yaşıyosun kardesim

dayanamıyorum affedin gidiyorum dıbına koyayim alt başlıkta birisi kendini öldürdü lan.

annen sana metalci diye mi sesleniyor vay aq

Eskiden memnunsundur ben de mesela 80 lerde yaşamayı isterdim.

Aynı duyguları askerde hastalandığımda yatağımda istirahat izninde yaşadım

@3.1 @4 @5 ve @6
bu hepinize verdiğim ortak bir cevap beyler ama ayrıca vermem gerekenlere daha sonra ayrı ayrı cevap yazacağım

panpa işte bende anlayamıyorum tam olarak ne olduğunu.
ama o kadar üzücü ve insanı mahveden şeyler hissediyorum ki sürekli yorgun, bitkin ve halsizim. yorgun hissediyorum kendimi, sanki ölümden önceki son nefeslerini alan 90 yaşındaki bir amcamız gibi.
artık inzivaya çekilmek istiyorum.
zamanda asılı kalmak, sonrasının olmadığı, sadece geçmişin ve o anın bulunduğu bir şekilde yaşamak istiyorum. durmadan, sürekli o anı yaşamak ve bu şekilde sonsuzluğu bulmak tek amacım.

zamanda asılı kalmak ve bu iğrençlikten kurtulmak istiyorum.

Bırakma panpa manita falan yap yada varsa onla vakit geçir