+129
-7
Öncelikle, asosyallik işsizlik demek değildir. Asosyaller genelde yaratıcı insanlardır. Yapacak hiçbir şeyleri yoksa bile gereksiz de olsa bir iş buluverirler kendilerine. Teknolojiyi yakından takip ederler, bilgisayarlardan anlarlar. Bu yüzdendir ki bilgisayarı bozulmuş, facebookuna giremeyen sosyal insanlar onlardan yardım ister. Zaten sosyal insanların çoğu interneti facebook, twitter gibi siteler için kullanır, durumlarına özlü, duygusal sözler yazarlar. Facebook profilleri eşsiz bir nizam içindedir, twitterlarında binlerce twitleri olur, öyle ki sıçsalar twit atarlar.
Başarılı, müzisyenler, coderlar, yazarlar, ressamlar çıkar bu kamudan. Diğer insanların imrenerek dinlediği müzikleri yaparlar, işlerine yarayacak programları kodlarlar, durumlarına yazdıkları sözleri yazarlar. Bol bol boş vakitleri olduğu için kendilerine zaman ayırabilirler, kendilerini geliştirirler, isteyip de yapamayacakları şey yok gibidir. Buna sosyal olmak da dahil.
Asosyal olmak ezik olmak demek de değildir. Entrikalardan, gürültüden, yalanlardan uzak dingin bir hayat sürerler. Pek kimseye bağlanmazlar. Onlar olsa olsa kahveye, çaya, kolaya, çikolataya, sigaraya bağlanırlar. Ama kazara birine bağlanmışlarsa da kolay kolay kopamazlar, evrenin merkezi yaparlar o insanı. Kahvelerinden bile vazgeçerler.
Asosyallik bir tercih meselesidir. Öyle herkes de asosyal olamaz velakin, zor iştir.
