neden asosyal ve yalnızsınız

özgüvenim yok. normalde zayıf birisiydim. mecburi bir tedavi yüzünden ilaç kullanıyordum. Tedavi bitti ilacı bıraktım ve 6 ay gibi bir sürede çok hızlı kilo aldım. Boy 164 kilo 85 civarıydı. Okulda başarılı olduğum için özel okulda burslu okudum. Kendimi ezik hissettim. Hem dış görünüş hem de diğerlerinin maddiyata verdiği önem altında ezildim. Onlar her yıl telefon değiştirirdi benim telefonum dandikti.Her tenefüs paradan bahsederlerdi. Şu an o okuldan 1 kişiyle bile görüşmüyorum hiçbirini görmek de istemem açıkcası. Kıyafet almaya gittiğimizde kıfayet denerdim ya olmazdı ya çok kötü dururdu kendimden nefret ederdim o zamanlar. Sonra liseye geçtim. Artık o kadar hırs yapmıştım ki spor salonuna yazılıp 2 ayda 8 kilo verdim. Sonra biraz daha zayıfladım ve 4 kilo daha verdim. Ergenlikle boyum uzadı. 19 yaşındayım boyum 184 ve kilom 73 yani eskisine göre çok iyi ama kilolu olmamama rağmen göğüs ve göbeğimde yağ var ve bu kötü duruyor. Belki de bu pek de kafaya takılmayacak bir şey ama şişmanken kendimi hep çok ezik hissettiğim için bu pgibolojiyi bir türlü atamıyorum üzerimden. Ne zaman dışarı çıksam her arabanın camında kendime bakıyorum. Sebebi ise kızlar vb. değil sadece bilmiyorum ama iyi hissetmiyorum kendimi. Suratımda hafif sivilce izleri var ve dişlerim,n şekli çarpık. Diş teli taktırmayı düşünüyorum. Bunlar da özgüvenimi azaltıyor. Şimdi birisi bunlar da sorun mu diyebilir. Ama 5 sene boyunca çok kilolu olup etrafındakilerin sana bakışları altında ezilmek insanın pgibolojisini bozuyor veya bende böyle oldu. burslu okuduğum okulda yılbaşı hediyeleri veriliyordu herkes sarılıp birbirini öpmüştü. Bana hediye alan kız öpmem gerekiyor mu demişti. Abi bana göre oldukça önemsiz bir insan olmasına ramen insanın özgüveni resmen atomlarına ayrılıyor böyle bir olayda. Hayatımda hiç aşık olmadım belki de karşımdakilere layık olmadığımı düşündüm. 3 defa kızlar gelip benden hoşlandığını söyledi hepsini reddettim.(bunların 2 tanesi karmaşık ama neyse). aslında bazen her şeyin çözümü var diyorum. Fiziği 3 ayda toplarım spor salonuna gitsem. Diş telleri dişleri düzeltir. Doktora gitsem de sivilceler geçer. ama derslerim var ihmal edemem diyorum hep erteliyorum. Samimi arkadaşlarım var. Ama kardeşim diyebileceğim kadar yakın, derdimi anlatabileceğim bir dostum yok neyseki çok iyi yaşıt akrabalarım var ama onlar da iyi bir dostun yerini tutamaz. Bir insanın dış görünüşümle ilgili bir lafı bile beni çok rahatsız ediyor. Mesela kilolu bir adam bana spor yapman lazım derin sıkılaşır iyi olur dediğinde azına kürekle vurmak geçiyor içimden. Sanırım sıkıntılının tekiyim baksanıza bu kadar yüzeysel bir konuyu ne kadar büyütmüşüm diyorum bazen. Ama bunu kendime anlatamıyorum. Etrafımda çocuğumun senin gibi çok isterdim diyen insanlar var. Ailen çok şanslı diyen var. Ben kendimi kötü hissediyorum bu konularda. Ama sağlık sorunu olan veya önemli sorunları olan kişileri görünce ne kadar aptalım diyorum, şükrediyorum. Sonra yine bu olayları kafaya takıyorum. Belki de ne istediğimi tam olarak bilmediğim için asosyelimdir. Hatta belki de asosyel olmayı istiyorumdur.