Ben sevdim beyler. hayatımı verecek kadar sevdim. herkesi silecek kadar sevdim. tüm ömrümü çalışarak geçirmeyi kabul edecek kadar sevdim.

Ben gözlerimi dünyaya açtıktan 10 gün sonra o da gözlerini açmış. belki kaderimiz çok önceden yazılmış.ben ya 5 yada 6 yaşındaydım. büyük bi araba bizim eve yaklaştı. içinden dünyalar güzeli saçları upuzun, simsiyah bi kız çıktı.ben kıza bakarken annem ve babam diğer inenlere sarılıyorlardı.o küçük yaşımda sadece kalbim hızlı atıyordu. bilmiyodum bu güzelliğin ömrümü yakacağını

onunla alakalı ilk hatırladığım anı buydu beyler.bir sonraki anımsa 7 yaşındayken gerçekleşti. yine herkes arabadan indi ben yine bakakaldım bu güzelliğe. annem ve babam bana senin kardeşin dedi dondum kaldım. amcamın kızı olduğunu ilk o zaman öğrendim. tüm dünyam yıkıldı beyler.o küçük yaşımda kendimi milyarlarca borcu olan evine haciz gelen adamlar gibi hissettim. hıçkıra hıçkıra ağladım. soranlara hıçkıra hıçkıra bi şey yok diyebildim sadece

Birkaç gün sonra onunla aşağıya indim.ama nasıl kıskanıyorum o yaşımda. biri baktığı zaman bile sanki bir hançer saplanıyor kalbimin derinliklerine. neyse indik top oynuyacaz.3 çocuk nasıl bakıyo bize. hala dün gibi aklımda ,biri uzun sıska sarışın bi çocuk, diğeri kısa şişman kara bi çocuk sonuncusu da orta esmer bi çocuktu.ben herzaman hafif kısaydım ve esmerimdir(kenan imirzalıoğlu ayarında).neyse ben bakıyorum onlar bakıyo. kızda rahatsız oldu. gidelim dedi ben hayır dedim.