az önce hayatla olan tüm ümidim, dondurma tabağındaki kaşık ile yaptığım deneyle son bulmuş oldu. deney değildi aslında spontane gelişen bir olaydı

annem demin capsteki dondurmayı getirdi ve dondurma geldiğinde kaşık 90 derece batırılmış şekildeydi. biraz burayı okurken, dondurma sıcaktan eridiğinden kaşık 45 derece eğildi ve dondurma tabağından düşüşe geçti. düşüşü görünce gayri ihtiyarı parmağım bir refleksle kaşığa değdi ve kaşık dondurma tabağının kenarına takıldı düşüşü durdu. sadece refleksti, bakın kesinlikle kaşığın düşüsünü durdurmak değildi amacım

sonra dondurma tekrar erimeye başlayınca bu sefer gözümün önünde kaşık tak diye düştü.

ateist biriyim fakat ne kadar isterseniz isteyin, ne kadar denerseniz deneyin, ne kadar durdurmak isterseniz isteyin kaderinizin hiç bir zaman ama hiç bir zaman önüne geçemezsiniz

dondurma kaşığı düşerken totem de yapmıştım. her gün düşünmekten ağladığım, karnıma ağrılar giren, deli gibi aşık olduğum platonik kızın benle olma ihtimalı, herhalde kaşığın düşmeme ihtimaliyle aynı demiştim. her zaman ki gibi yanılmamışım

birileri çıkıp istesen kaşığın düşüşünü engelleyebilirdi dediğini duyuyorum merak etmeyin