ne yapabilirim ki artık

http://www.youtube.com/wa...=LL5xo5jSdMlE7ak_-VWsVVRw
sizden yardım istemiyorum , sadece yazmak istedim . hayır beni yanlış anlamayın , tabiki yalnız kalmak istemiyorum bana destek olun ama ... sanırım lanetlendim.. olayları tek entryde anlatıyorum

Hayatım boyunca kızları merak ettim , küçükken onlarla oynarken bir farklı bunlar evet ruhları bizden daha değişik diyordum.onları üstün görüyordum sanki , onlarla oynarken daha neşeli oluyor daha farklı mutlu oluyordum.gizem..evet bunun nedeni içlerinde olan gizem di o sırları çözmek istiyordum . onları bilmek.

yıllar yılları kovaladı , ben büyüdüm kızlar gözüme daha farklı görünmeye başladı hani bilirsiniz ya , ergenlik işte.
ama asla bir sevgilim olmadı nedenini bilmiyorum oysaki yüzüm elim ayağım düzgündür.belkide gözlerimden korkuyorlardır...
daha da yıllar geçti ama bu sefer durum başkaydı.sevgilim olmuş , ondan nefret etmiştim.duygularımı yıprattı,tırtıkladı adeta ruhumu.
onunla çıkarken sanal ortamda başkalarına aşkım diyor , planlarından bahsediyor onlara ( yarın burda burda buluşalım ;) ) . anldıbını bilmediğim yazılar yazıyor 20.10.2008 unutulmaz gün : ) gibi.ona bunların ne olduğunu sorduğumda sen sevgilimsin anlatamam diyordu.biraz saftım anlayacağınız , tamam diyip geçiyordum.hayallerim vardı , saf ve temiz hayallerim.düşünebiliyorsun dimi panpa ? senin de olmuştur .

evlenmek çocuklarının olması mutluluk ve huzur işte.ona güzel bir hayat vermek için kariyer için çalışıyordum.sporcuydum(futbol değil bayağı geleceğim olan bir spordu profesyoneldim) , antremanlarımı yapıyor düzenli temkinleri uyguluyordum.bir sabah tekrar sabah koşumu yapmak için kalktım sabahın 6sında buz gibi soğukta denizin kenarında 8 kmlik koşu , ama beni motive eden şey vardı.sevgilim , bana dediği o " sana inanıyorum " " bunu yapabilirsin " sözleri vardı.bu sözlerle uyanıyordum alarmla değil o sadece vızıltıydı.sahile geldim kulaklığımı taktım kargaların eşliğinde.ben koştukça herzaman benimle birlikte onlar da gelirdi , arkadaş olmuştuk o kadar yakınlardı ki kimsenin kötü şans demesine aldırmıyordum onlar benim dostum du.

o sabah , tekrar kalktım ve sahilin koşu alanına gittim.koşuyordum , kargalarla birlikte koşuyordum kulağımda kulaklıkla.

sonra onları gördüm..kargalar kenara ve lambalara kondu... bense kulağımın düşmesiyle seslerini duydum

"evet taner , evet ! seni çok seviyorum ! "

bunu söyleyen tanerin kucağında ki sevgilimdi.yanlarında bira ve votka şişeleri , belli geceden kaldıkları , donup kaldım en az 5 dk . onlar beni farketmiyordu,sonra kargalardan birinin omzuma konup bağırmasıyla kendime geldim , daha doğrusu hareket etmeye başladım.hiç bir şey olmamış gibi koşuma devam ettim giderken " Konusan hata ! " diye bağırdığını duydum onun.daha hızlı koştum .
eve gelip sıcak bir duş aldım sonra okulda tekrar karşılaştık onunla.ben hala donuk bakıyordum , şoktaydım ! hala rüyada olduğumu düşünüyordum.sonra bana durumu açıkladı , daha doğrusu o bir şey görmediğimi sanıyordu. oturup içiyorduk dedi.sinirlendim , çok sinirlendim öyle bir sinirlenme değildi benimkisi , ona acıyordum en büyük lanetleri ediyordum içimden ama sadece canice bakmak oldu yapabildiğim.o bile ona yetmişti , o korkunç gözlerin ona bakması adım adım gerileyip terlemesine neden olmuştu arkamı dönerek gittim.

bir kaç gün görüşmedik ben tüm saflığımın gidişi , hayallerimin yok oluşu altında hayattan zevk alamayan bir adam olmuştum sonra taner denen çocuk yolda önümü kesti arkadaşlarıyla.

"Lan it !!! sana diyorum buraya bak !!"
-ha... ne oldu ?(kim bu ... taner ? )
" sen kimsin lan benim avradıma öyle bakarsın huur çocuğu ! "
bu benden ne istiyor..eceline mi susadı ...
o an yaptığım şeyi hatırlıyorum.taner ve arkadaşlarıda sadece beni izlemekle yetinmişlerdi durarak.tıpkı bir film oynarmışcasına

Evet..mavi gökyüzüne baktım başımı yukarı kaldırarak etrafım çevriliyken
ağlamaktan kuruyan iki göz hiç bir şey görmeksizin boş gökyüzüne bakıyordu

-neden bunlar sürekli benim başıma geliyor ? ben bunları hakedecek ne yaptım.tanrının kovulmuş şeytanı anlamaması gibi. diye mırıldandım.
"ne diyosun lan sen köpek ! .." dedi ve başımı yere eğdim
- artık yeter.. dedim oda " ne diyosun lan sen bebe " dedi ve o anda sağ kroşeyi çenesine geçirdim.dediğim gibi yaptığım sporda genetik olarak özellikler sayesinde çok başarılıyım.çenesine vurup düşerken o düşen kafasında tuttum sonra bir tane dirsek attım.hepsi üstüme çullandı , yaklaşık 5 dklık ara sokak kavgasından sonra ağzım ve burnum kan içinde onlar ise yerde eve yürümeye başladım.bunu kim için yaptım ? bir kız için , evlenmek istediğim kız için...
sonra olay facebooka taşındı , özür dilerim mesajları atıyordu telefon ve sosyal medyadan.beni kışkırtmaya çlışıyor arkadaşlarını araya sokuyordu . o sırada ben neden yaşadığımı çözmekle meşguldum.
hayata neden geldim
gerçekten amacım ne .
bunları hakedecek ne yaptım
2 gün sonra dışarıda beni buldu yaralarıma dokundu
- canım iyimisin , ufff çok kötü ( göz yaşları aktı )
artık sinirlenmiyodum , sadece canım sıkılıyordu içimde beni boğan bir şey vardı.evet , bunu yapmalıydım
bi anda eline elimin tersiyle vurdum , o anda kaşım açıldı ve kanamaya başladı yaram ve ona sözleri söyledim
-ahahaha sen kimsin be fakir , böyle aciz duygulara ihtiyacım yok ! kaybol gözümün önünden !
bir anlık sinirle bana tokat atmaya çalıştı geri çekildim ve sonra ani şekilde burnuna dokundum çok korkmuştu ve dudak dudağa gelicek mesafede ona bakarak şöyle dedim.
-Uza...
ve onu hiç görmedim artık..kadınlara karşı önyargılı bakıyordum artık.kendimi kimseye kaptırmıyacaktım.
bana kötü anılarımı hatırlattığı için yaptığım sporu bıraktım.4 yıllık emeğim boşa gitti.

yıllar geçti ve ben bir işe girdim.garsondum artık , elit bir cafede garsonluk yapıyordum ama amacım para değildi , tecrube ve hayatı öğrenmek hamdolsun maddi durumum kötü değildi hani.

sonra yıpranmış ruhuma bir merhem geldi adeta , bir kız . sürekli her sabah cafeye geliyor , sırf beni yanına çağırıp sipariş veriyor ve benimle uzun uzun konuşuyordu , güveniyordum ona artık . beni insan yerine koyuyordu daha ne istiyeyim !

bir gün tekrar gülerek geldi , yanında arkadaşları vardı 7 8 kız . üst kata çıktılar bende üst katı aldım onlar orda diye , gülüyordu bana bakarak bende gülüyordum.sonra siparişlerini getirdim ve giderken bağırıcak şekilde söyledi.
"Ahahaha kızlar garson parçasınıda ayarttım keyfim çok yerinde " . duydum ve içimden "biliyordum!" dedim sessizce.tepsiyi sıktım sıktım ve sinirimi almasını bekledim giderken .
ve ben 2 gün önce o laf yüzünden anında o iş yerinden ayrıldım.sürekli insanlar tarafından incitilmekten bıktım.sadece bunlar başıma gelmedi bunlar dönüm noktalarım oldu.

sizce ne yapmalıyım , mantıksız düşünüp insanlarla iç içe mi olmalıyım yoksa onları bu sefer ben mi kullanmalıyım..