ne varsa gercek

ilk cumleyi kurmam yetiyor biraderin goz yaslarini dokmem icin.

ici o kadar dolmus ki gozleri pinar oldu durmuyor. abi diyor neden diyor. teselli ediyorum olum olur bole seyler diyorum, kaderde varsa cekeceksin diyorum. kendimi ornek gosteriyorum daima. bak bana diyorum, olumden donmedim mi lan diyorum.

24 saatimi hastanede yegenlerimin yaninda, onlardan gelecek umut dolu bir haber icin geciyorum.

bir hemsire var, adi derya. adi gibi gozlere sahib bir insan...
oylesine mutevazi oylesine hos, tatli tatli konusmalari insanin icine icine isliyor adeta...

yardimci oluyor bana devamli derya hemsire, caysiz coreksiz birakmiyor kapi agzinda oturan bu yabanci adami. bir ilgi var o acilar icindeyim ancak hissediyorum. moral veriyor daima, her cay corek getirisinde icimi ferahlatiyor. yegenleriniz iyi hemde cok daha iyi olacaklar diyor. kucaginiza alip seveceksiniz, bu anlari hatirlamayacaksiniz dahi diyor.

onlar sizin gibi bir amcaya sahib olduklari icin cok sanslilar ve eminim ki sizi mutlu etmek icin yasama tutunacaklar diyor...

o diyor ben dinliyorum, o cay corek getirdikce birbirimize bi adim daha yaklasiyoruz...

aradan 14 gun geciyor...

tatil icin geldigim memleketimde hastanelerden disariya cikamiyorum, evime sadece dus almaya ve elbiselerimi degismeye gidiyorum. arkadaslarim dostlarim beni hastaneye gelip ziyaret ediyor...

14 gunumu yemisim oracakti. varsin bi 14 gunum daha gitsin ne onemi var ki, yeterki yengem ve yegenlerim saglikli olsunlar.

derya hemsire, son gunumde yanimdan ayrilmiyor adeta. gidecegimi gece ogrendi.
benimse sadece 5 saatim var ucaga yetismeye, dus alip esyalarimi toparlayacagim bu kadar. yeterde artarda bana.

sevincliyim ama...

bebeler yasama karsi direncli cikiyor, yeterki amcalari ve ailesi uzulmesin... yegenlerim benim. biricik kizlarim. amcalarini uzmemeyi basariyorlar. o kucucuk, el kadar bebeler hizla yasama tutunuyorlar... sevincliyim, derya hemsire bana soz veriyor onlara cok iyi bakacagim diye, sevincli gidecegim bulundugum yerden 6000 km uzak baska bir ulkeye...

derya hemsireye rica ediyorum, en saglikli bilgi gelse gelse senden gelir diye. nasil irtibat kurabilirim sizinle diyorum. hergun yegenlerimin saglik durumu hakkinda bilgi almak istesem kizmazsiniz degil mi bana diyorum.

bi bakima onun ben gitmeden once istedigi sozleri soyluyorum ona...

biseyler var bu 14 gunluk gecmiste, hoslasmis iki insan var...

cep telefonu numarasini, mail adresini veriyor sorgusuz sualsiz... lutfen istediginiz zaman arayin diye. her daim size bilgi vermek mutlu edecek beni diyede ekleyiveriyor cumle sonuna...

ellini gibip tum yaptiklari icin minnettar oldugumu soyluyorum, nasil tesekkur etmem gerek bunu dahi suan bilemiyorum...

ama diyorum sizden bir ricam var ; 4 ay sonra gene ben burdayim, karsiliksiz yapmis olduklarinizin ufak bir karsiligi olarak sizi yemege davet ediyorum diyorum. tabi alcak gonullu insan estagfurullah gorevimiz gibilerinden konusuyor ama ben bir soz istiyorum uzerine basa basa. 4 ay sonrasi icin bir yemek sozu.

kabul edip " kendinize iyi bakin ve lutfen aramaktan cekinmeyin diyor " son olarak.

artik yolculuk sirasi... 14 gunluk uykusuz ve yorgun bir tatilden sonra uzun bir yolculuk sirasi.

yengemin durumu iyi ama 1 ay kadar daha hastanede kalmasi gerekiyormus, cocuklarinda masallahi var ama onlarda minumum 3-4 ay kuvezlerinde kalacaklar diye son haberleri aliyorum...

istanbul'a ucuyorum, ucaga biner binmez bayiliyorum sanki... hostes uyandiriyor ucak inince. yuh be adam ne uykun varmis seninde. sizmisim cam kenarinda, oyle bir sizmisim ki ne ucagin kalktigindan haberdarim nede indiginden. insan hic duymaz mi arkadas, sesten gurultuden irkilmez mi. irkilmemisim.

ayni olayi almaata'ya ucarkende tekrarliyorum... olmusumde haberim yok sanki. bos gordugum yerde sizip kaliyorum uykusuzlukta.

neyse ki havaalanindan aliyorlar beni, evime dogru gitme zamani artik. yastik, yorgan ve battaniye beni bekliyor. uzun bir uyku olcak bu...

4 ay boyunca hergun deryayi ariyorum, konusuyoruz bol bol. yegenlerimin saglik durumunu sorduktan sonra birbirimizi taniyoruz uzun. telefonlasmanin ilk zamanlarinda uzak olan sadece hal hatir sormayla gecen muhabbet ilerleyen gunlerde daha sicak bir hal aliyor. seviyoruz birbirmizi hafif hafif. msn'den gorusmeler basliyor bi zaman sonra, kamerada birbirmize uzun bakismalar felan. agib oluyoruz iste. benim gibi bir adamin hic dusmeyecegi bir duruma dusuyorum. sanal alemde hayatimin 12-13 gununde ya gordugum ya gormedigim bi kiza duygusal anlamda yaklasiyorum. hemde ole bole degil, baglaniyorum sap gibi. o baslatiyor herseyi ancak, ilgisiz birakmiyor beni, zehri damarlarima damarlarima veriyor her dakika. artik hayat derya'nin uzerine kurulacak. karar veriyorum kendi kendime. safliga bak amk. hele bi kizla cik, gez dolas, iyice bi tani, bi iki mekana git, huyunu suyunu coz degil mi. yok amk yok. tam en saf animda kaptiriyorum tum benligimi.

tabi bu arada yegenler hastaneden cikiyor. kucucukler, miniminnacik hemde. kucuk cocuklarla yan yana getirilmis fotolarini gonderiyorlar bana bol bol farki daha iyi anlayayim diye. yeni dogan saglikli bir bebeyle benim yegenler arasinda iki kat fark var amk. yani ikisi bir yeni dogan bebe yapmiyor. anlayin iste o kadar kucucukler. parmak cocuklar.
ben bu sevincle yegenlerimin hastanede cektigim fotolari ve bana gonderilen yeni fotolarla bir muzikli slayt yapiyorum, baslangicinda duygusal bir muzik cocuklarin ilk gunleri, herbi yanlarinda kablolar hortumlar felan var, sonra sarki bitiyo eglenceli bir cocuk sarkisi ile yeni fotolari geliyor ekrana. slayti ben yapiyorum amma her izledigimde hungur hungur agliyorum. kizlar icin duaci olan tum arkadaslarima tesekkur etmeyide unutmuyorum slayt sonunda yazdigim bir notla. sonra gonderiyorum es dost kim varsa. onlarca mail aliyorum, herkes iki gozum iki cesme agliyor benim gibi.

zaman bole akip geciyor. artik izin zamani.
yegenlerimi gorecegim, kucagima alip sevecegim, onlara sarilip kokularini alacagim ve birde derya var tabi. dortgozle gelmemi bekliyor. heyecan tavan yapmis durumda...

tabi bu aralarda derya durumu annesine aciyor, iste bi cocuk var seviyorum onu diyor. niyetimiz ciddi gibilerinden konusuyor. iliskinin ilk zamanlarinda birbirnizi taniyin diyen anne sonralari su koyuveriyor. bu cocukla evlenmene musade etmem diye. sebeb ney amk diyorum; gecerli bir sebeb yok. yurtdisindaymisim, oturdugumuz semt pek hosuna gitmiyormus gibtigim karinin. kiza baski yapiyormus daima gorusmeyeceksin diye, bizim salakta okumus etmis ancak mal desem yeridir. sonradan anliyorum bi saf'a gonul verdigimi.
hic savas vermiyor benim icin, beni sevdigini soyluyor ancak neymis efendim annesini uzemezmis, hasgibtir lan diyorum. ya beni sevdigini soyleme ya da anneni ikna et diyorum. yok diyor, ben kalbimi sana emanet ettim ve hayatta kimseyi sevmeyecegim diyor. ne isim var ise yaramaz bir kalple amk. cesareti dahi yok.

herneyse ben bunlari bile bile sirf kizi saf oldugu icin halen tutuyorum. bi yandan laflar sokuyorum adam olsun diye ancak ben soyleyip ben dinliyorum. bu yarin bigun evlensede degismez olum diyorum kendi kendime, kisa yoldan yolla diyorum. bi birakiyorum dayanamayip geri basliyoruz. gonul bagi kuvvetli amk.

bile bile gidiyorum memlekete. gelecegimi duydugu andan itibaren deliye donuyor. iki gece ben gelecegim diye uyumuyor.

memlekete iniyorum, once yegenlerime kosuyorum. eve dahi ugramadim henuz, kizlari ope koklaya seviyorum bol bol. birgun sonra buyuk randevu var, hazirlanmak lazim. evde beni bekleyen insanlar, misafirlerim gelecek. dostlarim iner inmez ariyorlar ne zaman bulusuruz diye.

sabah oluyor, bu bizim kizin iki tane telefonu mevcut. birisi ozel, birisi is yeri. ozel telefonuna gelecegime dair mesajlar atiyorum onceleri ve telefondan silmeyi unutuyor benim mesajlari bizimkisi. olacak bu ya, bizim saf gene yapiyor yapacagini. bulusacagimiz gun ozel telefonu evde birakiyor.o gun yarim gun calisacak ve sonra benimle bulusacak. isten sonra eve gidiyor uzerimi basimi bi duzene koyayim diye. sen misin giden amk, cadi anasi telefonundaki tum mesajlari okuyor ne varsa. bana askim diye yazdiklarini dahi goruyor.

hazirlanan giyinenen kiz kapiya yanasiyor ki, anne bende gelecegim diye karsina dikiliyor. sanki cocuk amk.

@527 ilk ve sondu bu. hickimseyi nerden cikardin amk

benim icin suslenen puslenen kiz kapida mih gibi dikilmis kalmis. anne illa bende gelecem diye tutturmus. vay efenim arkadaslari ile tanismak istiyormus. gib var amk gib var gelde tanis. kiz hayir felan demis, kocaman kizim annesi ile geldi dedirtmen felan gibilerinden konusmus, ana sillik amk yok o zaman sen bu kapidan cikamazsin demis. ben tum mesajlarinizi okudum ve gitmene izin vermiyorum demis. sanki liseli kiz amk. unv. mezunu, isi gucu var kizin gordugu muamelede bu.

neyse amk. biz bulusamadik, oylesine sinir kupune dondum ki anlatamam. yaptigim islere kiziyorum, dustugum utanc verici duruma kiziyorum. kendime sovuyorum daima, lan bu hallere kendi ellerinle dustun olum diyorum.

beni aradi aradan gecen iki gun sonra, illa seni gormek kokunu duymak istiyorum diye. bende ananda gelsin ona bir suprizim var dedim kapadim telefonu. bu isi de bolece bitirmis oldum.

ne demek lan, ben yurtdisinda yasiyorum diye kiz mi verilmez bana, sen kimsin bire kahpe. elini opte basina koy senin gibi bir silligin kizini istedim diye. neyse beyler uzerinden zaman gecti, almistir hayattan gereken dersleri.

artik kazakistana donus vaktim gelmisti. yegenlerimi doyasiya sevmis koklamis zaman gecirmistim. hersey yavas yavas rayina oturmaya basliyordu.

kazakistana donunce bir sevgili yapacak ve gercekten sevecektim. sanirim artik gercekten evlenmek istiyordum. gittigim mekanlarda, cevremde daima bakislariyla kalbimi sizlatacak birisini aradi gozlerim. gordugum anda gidip konusacaktim. bu kadar ki guveniyorum kendime.

ve kazakistana doneli 1 ay olmadan o kisiyi gozlerim bulmustu, bir cuma gunu is cikisi kahve icmek icin bir arkadasimla gitmis oldugum luks bir mekanda karsima cikti anastasia. yan masadan bakislarima karsilik veriyor ve o bahsettigim kalp carpintilari oluyordu. sanirim agib olacagim insani bulmustum. yapmam gereken sadece masasina gidip tanismakti. zaman kolluyordum.

ikinci kahveler gelmis, yavas yavas yudumlarken birden bire ayaklandim. istemdisi bir ayaklanma, birileri beni durtuyor adeta kak lan diye.

kahvem elimde yan masaya dogru yoneliyorum, rusca selamimi verip anastasia'ya bakarak (belkide cok apachi bir davranisti) benimle evlenir misin dedim. lafa bak amk, insanlar 3 sene 5 sene cikiyor gene de soylemiyor bu lafi, ben henuz gozlerini suzdugum ve 2 saniye once selam verdigim bir kiza evlilik teklif ediyorum.

bilenler bilir, bu cografyada insanlarin gorusleri turkiyedeki gibi degil, yani bir kiza gidip selam tanisalim mi derseniz kafaniza canta yemezsiniz. kiz isterse her taku yersiniz.

saskinlikla biraz gulumsedi. yapmis oldugum ingilizce teklif, daha henuz birbirimizi tanimiyoruz seklinde bir ingilizce cevap ile karsilik buldu. haberler guzel, ingilizce biliyor. anlasamamak icin sorunda yok ortada. yuru be kocum kim tutar seni.

aldigim cevaptan sonra sorgusuz sualsiz sandalyeyi cekip masaya dahil oldum. tavirlar cok utangac, saskinlar. iki kiz birbirine bakip gulusuyorlar saskinliklarindan. ismimi soyleyip tanisma faslina gectik, konu uzadikca uzadi. yan masamda yaliz kalan arkadasima da ekmek cikti bu arada. anastasia'nin arkadasi da yalniz benim arkadasimda.

ilerleyen dakikalarda arkadasimda masaya dahil oldu ve guzel baslayacak olan iki iliskiye bu sekilde bir giris yapmis olduk.

anastasia, ukraynali bir anneden ve rus bir babadan olma mavi gozlu sarisin utangac ingilizce ogretmeni hayat dolu bir kiz.
babasi anastasia kucukken evi terkedip baska bir kariyla yasamaya basliyor, anne calisiyor daima, cabaliyor cocugunu buyutup adam edeyim diye. bi bakima acikli bir hikayesi var ama onlar bizim kadar hayati arabekslestirmiyorlar. mucadeleci bir ruhlari var, zevk almasini biliyorlar hayattan.

anastasia ile iki aksamda bir bulusuyoruz. birbimizi taniyoruz, geziyoruz, tozuyoruz, egleniyoruz ve en onemlisi cok mutluyuz. siirler yazmaya basliyorum, sarki sozleri cikariyorum mirildandigim heran, agib oluyorum galiba. harbi agib bu sefer amma. dokunuyorum, kokluyorum, opuyorum, saclarini tutam yapip kokusunu en derinlerime cekiyorum. agib oluyorum lan tutmayin beni.

onun ve benim ailevi durumlarimiz birbirmizi daha da yakinlastiriyor. ikimizde babadan gol yemis insanlariz. bir bakima ona hem sevgili hemde baba oluyorum, zorlandigi anlarda devamli yanindayim.

annesi merak ediyormus beni daima, her aksam beni dillendirimis evde, her aksam bi muhabbetim oluyormus anne kiz arasinda. fazla gecmeden yemek daveti aliyorum zaten. anne yemekler hazirlamis gelsinde yiyelim diye.

cok heyecanliyim duydugum ilk anda. ilk defa sevdigim bir kizin ailesini birebir taniyacagim. evlerine gidip sularindan icecegim, agib oldugum insanin yattigi yatagi zaman harcadigi odayi gorecegim. bakalim ne kadar hissediliyorum o odada.

menu olarak kizarmis tavuk, guzel bir corba ve cok leziz bir salata konuluyor onume.

anne sirinmi sirin, o kadar aciya ragmen halen yuzu guluyor. genc yasi daha. 42 yasinda. bakimli. benim diyen kadinlara tas cikarircasina hemde. giberim kaynana mi sulandin demeyin ha.