ne varsa gercek

o aksam yapilan tum hazirliklara tesekkur etmekten bitap dusmus durumdaydim, o kadar guzel hazirlanmis ki sofra bana verilen deger ust noktalarda. sevdigim kiza verdigim degeri artirmam gerektigini anladim bir anda.

gozlerim ici guluyor, bir baska uyaniyorum sabaha, onca yil yasamis oldugum acilar bir anda siliniveriyor beynimde. hayat senin amina koyayim emi sonunda guldurdun beni diyorum kendi kendime.

oylesine mutluyum, dis guzelligi bir yana ruh guzelligi daha bir baska olan bir kiz seviyorum, seviliyorum belkide o beni benden daha cok seviyor.

temizlikci ablayi gonderdikten sonra nur yuzlu seher teyzemden bir ricam daha olacakti.

bombos olan bu evin aksam karanligi cokmeden donatilmasi gerekiyordu artik.

gun gece olan olaylardan oturu pekte guzel baslamamisti... aksam beni bekleyen suprizleri merak eder hale gelmistim.

kirle kapli evin icerisine bir temizlikci abla girip bastan asagiya herseyi tertemiz edecekti ne de olsa

elimi yuzumu yikacayacak ve 1 gun once sedanin bana tarif ettigi sokaga gidecek ve isletmenin servisine binerek egitimimin 9.gunune merhaba diyecektim artik

neyseki gunes hafiften kendisini gostermeye baslamisti, sigara paketimde kala kala 2 tane sigaram kalmisti.

boylesi genis bir mazisi olan bir evi kiralamak uzere oldugum hatirlatiliyor bana bir bakima.
yani manevi degeri cok buyuk olan bu evin ilk kiracisi ben oldugum vurgulaniyor daima.
kendime soruyorum, bunca yil kimselere verilmemis ancak neden ben diyorum daima...

2 sene okul-is-hayat-baba mucadelesi bole devam etti.
2.sinifa gectigim seneydi belkide 2.yasama merhaba dedigim hayat.

upupupup

bir nedeni olmali diyorum ve seher teyzenin dudaklarin cikan rakami bir cirpida kabul ediyorum...

ama evde bir sorun var hemde cok buyuk bir sorun hemde.

eve yillarca adim atilmamis, hani filmlerde gorursunuz ya orumcek agli eski evleri iste tam o sahne akliniza gelen.
oyle bir yerdeyim, parmagimi alttigim yerden kat kat kir kalkiyor.

odalar bombos sadece eski bir divan bana hosgeldin diyen. aksam gec saat ve sedalarada gidemem.

seher teyzeden rica ediyorum, yarina bir temizlikci kadin bul diye. birde bu aksam divanin uzerine serecek bir ortu ve basimi yaslayacagim bir yastik...

kirli ve paspal bir odada eski bir divanin uzerine serilmis naftalin kokan bir ortu ve yastikla yativeriyorum huzurla.

saat gece yarisi, eski divan birden bire cokuyor ve buyuk bir ses cikararak ikiye ayriliyor. ben iki buklum olmus halde gecenin bir yarisi bilmedigim etmedigim izmitte ve daha da beteri henuz bilmedigim bir adresteki cati katindaki bulbul yuvasinda, divanin icine cokmus ne oldu lan diye kendi kendisine soran bi adamdim.

gurultu yapmamam ve ses cikarmamam lazimdi ancak ben sesinde gurultununde amina komustum. sanki top patlatmistim. oda bos olunca ses iki katina cikmisti tabi.

neyseki herhangi ses yoktu, sanirim kimse duymamisti bu olanlari. gecenin bi yarisi yatak cokmus benimse uykum kacmisti

deniz manzarali balkonumun kapisini acip sigaram ve cakmagimla balkonda biraz takilmak istedim

gecenin bi yarisi, denize karsi, uykum kacmis, yapacak baska hicbirsey yok beklemekten baska, gecenin bir yarisi daha sabaha 3 saat var, gecenin bir yarisi bu gibtigim divan neden kirilir, gecenin bir yarisi artik kendi egomdan nefret eder duruma gelmek uzereyim, gecenin bir yarisi...

sabahi beklemek ve sigara paketimdeki tum sigaralari icmekten baska hicbir carem yoktu.
bi ara cep telefonumdan silmeye birturlu kiyamadigim eski kiz arkadasim haticenin bana gondermis oldugu ask mesajlarini okumak aklima geldi.

okudugum mesajlar o kadar anlamliydi ki o saatlerde, kacar defa okudugumu ben bile hatirlamiyorum.

doktorlarim her daim yanima gelirdi, zirt pirt film cektirdik.
ayaklarim olesine kirilmis ki, hatta ilk gittigimiz hastanede keselim bu cocugun ayaklari is gormez demisler. sonradan yetismis varlikli olan alinin ailesi yanima. yani son anda kurtarmislar ayaklarimi kesilmekten.

beni hemen baska hastaneye sevk edip, yatirmislar varlarini yoklarini benim icin.

hos bes basladim calismaya orda...

hayatim boyunca ne isten kactim nede calismaktan.bu ozelliklerim sayesinde gosterdim tum hunerlerimi mehmet ustaya karsin. daima aksam bitmesi gereken mesaimi gece yarilarina kadar devam ettiriyor, pastane kapatilana
kadar calisiyordum. gel zaman git zaman bu ozverim karsiligi para olarak bana geri donuyordu. bende para kazandikca mutlu oluyordum. mehmet usta'da hem tanidiginin bir akrabasi olmam hasbiyla hemde ise gosterdigim bu ozveri dogrultusunda esirgemiyordu parasini sagolsun, bazen hakkimda fazlasini cebime koyuyordu...

sadece icimi dokmek istiyorum,

cok geriye gitmeden bundan 13 yil oncesi universiteye basladigim ilk seneden hayat hikayeme giris yapmak istiyorum.
sene 1998. o zamanlar oss-oys vardi. liseli kardeslerim pek bilmez. oss-oys sinavina girmis, lise karnemi henuz almistim. kit kanaat gecinen bi ailenin en buyuk cocuguydum.hem okuyor hemde calisip ailem destek oluyordum.

liseyi bitirincede calisacak ve aileme destek olacaktim. basarili bi cocuktum ama ailemin durumu benim basarimi baltayan tek sebebti. okuyamazdim anlayacaginiz.

lise bittigi gun basladim yeni ve kalici bir is aramaya. buyk dayima danistim cevren genis bana bir is bul acilen diye.
kisa zamanda dayim sagolsun buldu o isi bana, tanidik bi arkadasi varmis bulundugumuz sehirde buyuk ve pek tutulan bir pastane sahibi birisi. arkadasi ile konusmus benim icin, arkadasida hemen gelsin baslasin ise demis.

buyuk dayim hemen eve gelip beni arkadasinin pastanesi goturmek icin hazirlan dedi bana. neyse gittik pastaneye , arkadasi mehmet usta ile tanistik, birer cola pasta yedik ve yarin gel ise basla dedi mehmet usta bana. mehmet usta gel basla dedi ama ben 17 yasin verdigi cocuklukla ne is yapacagimi dahi sormadim ona.

ertesi gun sabah erken kalkip tuttum pastane yolunu ve kapisini actigimda kimseyi goremedim. ama sesler geliyordu alt kattan, calisan insanlarin sesi. megersem ustalar cok erken gelir baslarmis uretime. indim asagiya ve kendimi tanitip nicin burda oldugumu acikladim. birisi beni yukariya cikarip bir masa gosterdi ve otur bu masada gelirler birazdan dedi. Demeye kalmadi mehmet usta girdi iceriye ve guler bi yuzle ooo dedi gunaydin, ilk puanini verdim erken gelmissin dedi.

hayati tehlikem yuksek oldugu icin tek narkoz vermisler cirpinan vucuduma. tek narkozla yapabildigimi yaparim sonra bi iki operasyon daha gecirecek demis pesinen. ilk operasyonda hayatta tutmaya calismislar beni, iste ne bileyim hayatta kalsinda ayaklarini sonra onaririz gibilerinden

biraz sohbetin biraz kendimizi tanimanin sonrasinda, 4 sene bana yuva olmus cati katindaki bulbul yuvasina dogru cikiyoruz...

iceriye girer girmez deniz manzarali bir balkon odalara igib veriyor, icinde bulundugum bulbul yuvasi; catisi lambiri olan, yazlari sirf keyif olsun diye guzelce dosenmis ama icerisinde hic oturmaya firsat olmamis 2 odali amerikan mutfakli bir yer

polis araclari apartman girisinde lambalari yanik bir sekilde bekliyor beni, uzun zamandan beri aranan adam sonunda ellerinde sanki.

polis aracina binip gidiyoruz bir yerlere dogru, korkudan dilim damagim kuruyor amk. ne yaptim da bunlar basima geldi diyorum kendime. lan ben bilmeden adam mi oldurdum acaba diyorum kendi kendime.

hayrına up up up

bekliyoruz da arkadaş illa up mı lazım