ne varsa gercek

yavaş gidiyorsun am panpa

başkan sen de bi maraz var ama anlatmıyorsun çözemedik kimse kız vermiyor sana

@527 ilk ve sondu bu. hickimseyi nerden cikardin amk

benim icin suslenen puslenen kiz kapida mih gibi dikilmis kalmis. anne illa bende gelecem diye tutturmus. vay efenim arkadaslari ile tanismak istiyormus. gib var amk gib var gelde tanis. kiz hayir felan demis, kocaman kizim annesi ile geldi dedirtmen felan gibilerinden konusmus, ana sillik amk yok o zaman sen bu kapidan cikamazsin demis. ben tum mesajlarinizi okudum ve gitmene izin vermiyorum demis. sanki liseli kiz amk. unv. mezunu, isi gucu var kizin gordugu muamelede bu.

neyse amk. biz bulusamadik, oylesine sinir kupune dondum ki anlatamam. yaptigim islere kiziyorum, dustugum utanc verici duruma kiziyorum. kendime sovuyorum daima, lan bu hallere kendi ellerinle dustun olum diyorum.

beni aradi aradan gecen iki gun sonra, illa seni gormek kokunu duymak istiyorum diye. bende ananda gelsin ona bir suprizim var dedim kapadim telefonu. bu isi de bolece bitirmis oldum.

ne demek lan, ben yurtdisinda yasiyorum diye kiz mi verilmez bana, sen kimsin bire kahpe. elini opte basina koy senin gibi bir silligin kizini istedim diye. neyse beyler uzerinden zaman gecti, almistir hayattan gereken dersleri.

artik kazakistana donus vaktim gelmisti. yegenlerimi doyasiya sevmis koklamis zaman gecirmistim. hersey yavas yavas rayina oturmaya basliyordu.

kazakistana donunce bir sevgili yapacak ve gercekten sevecektim. sanirim artik gercekten evlenmek istiyordum. gittigim mekanlarda, cevremde daima bakislariyla kalbimi sizlatacak birisini aradi gozlerim. gordugum anda gidip konusacaktim. bu kadar ki guveniyorum kendime.

ve kazakistana doneli 1 ay olmadan o kisiyi gozlerim bulmustu, bir cuma gunu is cikisi kahve icmek icin bir arkadasimla gitmis oldugum luks bir mekanda karsima cikti anastasia. yan masadan bakislarima karsilik veriyor ve o bahsettigim kalp carpintilari oluyordu. sanirim agib olacagim insani bulmustum. yapmam gereken sadece masasina gidip tanismakti. zaman kolluyordum.

ikinci kahveler gelmis, yavas yavas yudumlarken birden bire ayaklandim. istemdisi bir ayaklanma, birileri beni durtuyor adeta kak lan diye.

kahvem elimde yan masaya dogru yoneliyorum, rusca selamimi verip anastasia'ya bakarak (belkide cok apachi bir davranisti) benimle evlenir misin dedim. lafa bak amk, insanlar 3 sene 5 sene cikiyor gene de soylemiyor bu lafi, ben henuz gozlerini suzdugum ve 2 saniye once selam verdigim bir kiza evlilik teklif ediyorum.

bilenler bilir, bu cografyada insanlarin gorusleri turkiyedeki gibi degil, yani bir kiza gidip selam tanisalim mi derseniz kafaniza canta yemezsiniz. kiz isterse her taku yersiniz.

saskinlikla biraz gulumsedi. yapmis oldugum ingilizce teklif, daha henuz birbirimizi tanimiyoruz seklinde bir ingilizce cevap ile karsilik buldu. haberler guzel, ingilizce biliyor. anlasamamak icin sorunda yok ortada. yuru be kocum kim tutar seni.

aldigim cevaptan sonra sorgusuz sualsiz sandalyeyi cekip masaya dahil oldum. tavirlar cok utangac, saskinlar. iki kiz birbirine bakip gulusuyorlar saskinliklarindan. ismimi soyleyip tanisma faslina gectik, konu uzadikca uzadi. yan masamda yaliz kalan arkadasima da ekmek cikti bu arada. anastasia'nin arkadasi da yalniz benim arkadasimda.

ilerleyen dakikalarda arkadasimda masaya dahil oldu ve guzel baslayacak olan iki iliskiye bu sekilde bir giris yapmis olduk.

anastasia, ukraynali bir anneden ve rus bir babadan olma mavi gozlu sarisin utangac ingilizce ogretmeni hayat dolu bir kiz.
babasi anastasia kucukken evi terkedip baska bir kariyla yasamaya basliyor, anne calisiyor daima, cabaliyor cocugunu buyutup adam edeyim diye. bi bakima acikli bir hikayesi var ama onlar bizim kadar hayati arabekslestirmiyorlar. mucadeleci bir ruhlari var, zevk almasini biliyorlar hayattan.

vay bin vaay tarihleri de yaz bari

anastasia ile iki aksamda bir bulusuyoruz. birbimizi taniyoruz, geziyoruz, tozuyoruz, egleniyoruz ve en onemlisi cok mutluyuz. siirler yazmaya basliyorum, sarki sozleri cikariyorum mirildandigim heran, agib oluyorum galiba. harbi agib bu sefer amma. dokunuyorum, kokluyorum, opuyorum, saclarini tutam yapip kokusunu en derinlerime cekiyorum. agib oluyorum lan tutmayin beni.

onun ve benim ailevi durumlarimiz birbirmizi daha da yakinlastiriyor. ikimizde babadan gol yemis insanlariz. bir bakima ona hem sevgili hemde baba oluyorum, zorlandigi anlarda devamli yanindayim.

annesi merak ediyormus beni daima, her aksam beni dillendirimis evde, her aksam bi muhabbetim oluyormus anne kiz arasinda. fazla gecmeden yemek daveti aliyorum zaten. anne yemekler hazirlamis gelsinde yiyelim diye.

dıbına çaktığım iyi heyecan yaptın ha eeeeeeeeeee

cok heyecanliyim duydugum ilk anda. ilk defa sevdigim bir kizin ailesini birebir taniyacagim. evlerine gidip sularindan icecegim, agib oldugum insanin yattigi yatagi zaman harcadigi odayi gorecegim. bakalim ne kadar hissediliyorum o odada.

menu olarak kizarmis tavuk, guzel bir corba ve cok leziz bir salata konuluyor onume.

anne sirinmi sirin, o kadar aciya ragmen halen yuzu guluyor. genc yasi daha. 42 yasinda. bakimli. benim diyen kadinlara tas cikarircasina hemde. giberim kaynana mi sulandin demeyin ha.

kaynanaya mı sulandın lan dürzü zaaaaaaa

daha sonra mehmet abi beni evine çağırdı o gece kimse yokmuş.ev boştu ve çok soğuktu. buna rağmen o yarı çıplaktı. üstünde nixe marka tişörtü ve şahinler kilodu vardı. otur dedi. sora birden üstüme atladı. çıkardı malafatı ağzıma verdi.o gün bu gündür kekemeyim.

o aksam yapilan tum hazirliklara tesekkur etmekten bitap dusmus durumdaydim, o kadar guzel hazirlanmis ki sofra bana verilen deger ust noktalarda. sevdigim kiza verdigim degeri artirmam gerektigini anladim bir anda.

gozlerim ici guluyor, bir baska uyaniyorum sabaha, onca yil yasamis oldugum acilar bir anda siliniveriyor beynimde. hayat senin amina koyayim emi sonunda guldurdun beni diyorum kendi kendime.

oylesine mutluyum, dis guzelligi bir yana ruh guzelligi daha bir baska olan bir kiz seviyorum, seviliyorum belkide o beni benden daha cok seviyor.

gökyüzünde yanlız gezen yıldızlar
yeryüzünde sizin kadar yanlızım

zaman gecip gidiyor. ellerimiz hic ayrilmiyor.

taki aralik 2008 in son gunlerine kadar. yilbasi planini yapmisim, sevgilimi en guzel mekana goturecegim. ona unutulmaz olmasada guzel bir yilbasi gecirttirmek tum temennim.

aralik 2008'e 3 gun var. kriz cok buyuk, herkes bilir bunu amk. bizide vuruyor. ve sirket bir anda bosaltilma karari aliyor. ananizi essekler kovalasin emi yilbasindan sonra bosaltin ne varsa. diyorlar ki yarin donus var tr'ye. artik daha fazla masrafa girmeye luksumuz yok bir an once toparlanin diyorlar. geri gelme oranimiz henuz belli degil ancak baska yerlere yonlendirecegiz sizleri diyorlar

@543 ben varim panpa. yalniz degilsin