Yaşamdan öyle sıkıldım ki keyif veren hic bir şey kalmamış. Güvenilcek bir dost kalmamış. Değer verdigin insanlar tek tek değersizleşmiş. içinde sevgiden eser kalmamış yüzünde gercek bir gülümsemeye yer yok sanki. sabah 6 ve ya 7' e kadar uyumaz oldum uzun zamandır sanki yasamak bana göre degilmis gibi o yuzden uyanasım gelmiyor uykudan öyle seyler değişiyor ki artık şaşırmıyorum sadece düşünüyorum. Aksam 7 e kadar uyuyorum bilmiyorum bir tek okulum var oda olmasa sıkardım kafama galiba acı cekiyorum olmak istemediğim bir kişiye bürünmüşüm ve onunla kavga ediyorm onunla savaşıyorum bakışlarım ruh hastası gibi olmus bir garip bakiyorum korkuyorum delirmiş olmaktan korkuyorum rahat bir nefes almak istiyorum sadece rahat bir nefes.

özet olarak ben

genelde basit aile yapisindan kaynaklanir şahsen babam bana gelip sarilmaz birşeyler söylemez anca kizarken konusabiliyoruz 1-2 kelime yasamak banada öyle geliyor lakin gelmişken hakkini verelim kendine dikkat et mesela ben bazen mal gibi morslim bozulur gece tek gezerim sokaklarda

Edit: yanlizlik iyidir

Edit2: yazin bi otelde barda calis geçer pnp

ulan bir an ben yazdım sandım bunları nicke bakınca rahatladım %100 aynı şeyleri bende yaşıyorum panpa içimden hiç bir şey yapmak gelmiyo egibden yaptığım şeylerde artık zevk vermiyo uyurken çok zorlanıyorum kalkerken kalkmak istemiyorum

okudum

kim rahat bir nefes almak istemezki herkesin canını sıkan şeyler var panpa olur öyle şeyler arada demek isterdim ama geçmiyorki tek tavsiyem alış

iş güç yok mu babacim...

ozet: olmek istiyo

kanka hayatı akisina bırak olaylara gibtir çekerek bak öyle daha iyi olur dert etmezsin sanırım

okurken uykum geldi ben yatıyorum

Geber be panpa nabalım yani ya