ne pokemon ne he man ne de power rangers

seyrettim binler bugüne kadar.
O yüzden hep ekgib kaldığımı düşünüyorum sizlerden.22 yaşındayım üniversite okuyorum
liseli değilim yani.bunu bilmeyen kesin liselidir muhabbetiniz var ya hani.
işte o başlıklara hiç entry giremiyorum ben.
kimsesizler yurdunda kalan biri olarak televizyonun
ne olduğunu bile 12 yaşında öğrendim. Hani yumi-yum, çitos,meybuz geyikleriniz var ya,onları da hiç tatmak
nasip olmadı. Saklambaç,istop bunlar nedir bilmem.
bir de Kaldığım yurt tam bir cehennemdi dıbına koyim. aşırı disiplinli, iğrenç bi yerdi. huur çocuğu
görevlilerden Yediğim dayakların
haddi hesabı yoktu.

12 yaşımdan beri halamın yanındayım.O zaman da paso iş yerlerinde
çıraklık falan yaptım açıkçası.
çocukluğumu istediğim gibi yaşamayadım anlayacağınız.Şuan anime sever olmamın, çocuk musun lan sen diye
bana ön yargıyla yaklaşmalarının sebebi de bu biraz aslında. çocukluğumdaki ekgibliği gidermeye çalışıyorum sadece.

Yanlış anlamayın bu durumdan şikayet edip, duygu sömürüsü falan yapmıyorum size binler.
Ama şuan ki durumunuzu geçtim, geçmişinizin değerini bilin lan. Boş muhabbetler yüzünden üzmeyin kendinizi. Arada sırada kimsesizler yurduna falan da uğrayın ne
bileyim onlara bir şeyler anlatın, dışarıyı anlatın, arkadaşlıklarınızı anlatın.
Onların halinden anlayan biri olarak gerçekten buna çok ihtiyaçları var. Dostluk kurun onlarla.Çok da zahmetli bi iş değil esasen.

ve Size de teşekkür ederim panpalar. Günün tüm stresini sayenizde burada atıyorum. keşke bu oluşum daha erken olsaydı diyorum sadece..

Özet:Çocukluğunuzun değerini bilin

edit:beyler desteğiniz için sağolun. mesaj kutum resmen doldu allah razı olsun