Bir saatten uzun süredir tavandaki alarma bakıyorum. Sessizce saatin bir olmasını ve kahvaltı saatimi bekliyorum. Bizim Yurtta bir e kadar kahvaltı yapabilirsiniz kardeşlerim .Yapıcak hiç bişeyimin olmaması ve benim bundan keyif almam bana ne kadar saçma geliyorsa bi o kadar da keyif veriyor. Kendime ne kadar yalnız olduğumu düşünmeyeceğim tak püsür uğraşlar bulmalıydım su pencereden atlamam,4.günümde 6.romanımı bitirmemi engellicek bi seyler... Herkez gibi çıkıp Arif v 216 ya gidebilirdim mağazaları gezip arkadaşımla fotoğraf çektitebilirdim sonrada instaya hikaye atardım.Ama bunların hepsi çok saçmaydı. Bunları yapmaktan daha başka amaçlar için hayattaydım. Herşey bu kadsr basit olmamalıydı. Peki ne olacak şimdi ha...

Herneyse.. Daha fazla bu yalnızlık muhabbetine katlanamazdım. Odada kimse yoktu. Dolapta sakladığım ketılımla bi kahve yapıp banyoya geçtim aynada saçlarımdan akan yağı burnumun parlayışını görmem artık tiksinç gelmiyodu kardeşlerim cünkü pazar sabahları böyledir hep...
Sonuç olarak yıkandım giyindim kahvaltımı yaptım ve dışardaydım sonunda şu dıbınakodumun yurdundan ayrılmıştım akşam 11 e kadarda özgür sayılırdım.
Kızılaya gidip insanları izlicek etrafı dolanıcaktım.Her çeşit insanın olması onların koşuşturmalarını görmek yalnızlığım konusunda yalnız olmadığımı görmek. Hayatın taktanlığını birkez daha anlamak benim için muhteşem bişeydir kardeşlerim nedendir bilmiyorum ama başkalarının kötü halleri insanı mutlu eder. Kendimden bahsetmiyorum bu bütün insanlığın ortak sorunudur. Malesef...
Eeee gelmiştim kızılaya banka oturmuş etrafımı izliyorum Ne olacak şimdi ha