ne kadar mal bir insanım anlatıyorum

anlatmaya nereden başlasam bilemedim. kısa kısa anıları toplayıp anlatayım.

lisedeydim. okulda falan asosyal takılıyordum. sonra birgün satranç turnuvası düzenlenecekmiş. arkadaşın biri gel katılalım dedi. istemeye istemeye kabul ettim amk. hem sosyalleşmiş te oluruz dedim. o derece a sosyalim yani. bir kaç gün sonra kuralar çekildi işte rakipler belli oldu. ilk oyuna başladım. karşımdaki oyunu çok iyi bilmiyordu biraz kafa yorsam bunu yenerim diye düşündüm. biraz zaman geçti işte. sonra hoşlandığım bir kız vardı o zamanlar baktım bizim masaya doğru yaklaşıyor. bir de gelirken bana bakıp gülümsüyor. ben terlemeye başladım tabi nasıl heyecanlıyım bilemezsiniz.

işte kız gittikçe daha da yaklaşıyor, bildiğim bana gülümsüyor. ben nefesimi tutmuş ona bakıyorum. ben de gülerek karşılık veriyorum tabi. kız masaya geldi rakibimin arkasında tam göz gözeyiz rakibim beim oynamamı bekliyor, ben ise kıza kitlenmiş durumdayım. tam o sırada kız eğilip rakibimi yanağından öpüyor.

o anda beynimden zütüme kaynar sular dökülüyordu adeta. içime doğru ağlıyorum. meğer onun sevgilisiymiş. tabi onlar karşıda yiyişmeye başladı. ben de o pişmanlıkla bir taş oynadım. meğer vezirin önünü açmışım. rakip hemen vezirimi yedi. tabi ben içimden bayaa bi ağlıyorum. bu da yapılır mı lan bana diyerek. başka bir taş oynadım işte. adam kontrolu ele aldı. her hamlede beni kovalıyor, ben kaçıyorum. bir de kızı kucağına almış. şeytan diyor "satranç tahtasını al kafasına geçir" ama takta değil bez olanlardan. bi ara yumruklarımı sıktım dedim girişsem çocuğa diye. ama çocuk benim iki katım. ben çocuğu dövme hayalleri kurarken adam da boş durmuyor taşlarımı yiyordu

en sonda tek şahla kalmıştım. nasıl utanıyorum belli değil. sanki okul bahçesinde çıplak kalmışım gibi. tabşi bu kazanınca kız başladı bunu öpmeye. ama nasıl bi öpmek o. birbirlerini yiyorlar.

sonra amk baktım o çacuk turnuvayı kazanmış. günlerce o mal nasıl kazandı diye düşündüm durdum. normalde ben ondan daha iyi oynuyordum. o kazanamaz diye düşünürken kafama dank etti. bu hoşlandığım kız okulun en güzel kızı sayılırdı .(bendeki hayal gücüne baksana amk. okulun en mal çocuğusun, gitmiş en güzel kızına aşık olmuşsun.) bu kıza aşık olan tek çocuk ben değildim sonuçta. bu kız her oyuna bizdeki gibi gidip katılsa bana olduğu gibi rakibin pgibolojisini giber dedim. öylede olmuş işte. sevdiğim kızın ihanetine uğramış gibi hissettim kendimi.

lisedeydim yine. benim bi arkadaş vardı derste sevgilisiyle mesajlaşcaktı bunun hattı vodafone ve hattında her yöne sms paketi vardı. sevgilisinin ise hattı türksel di ve sadece türksellilere mesaj atabiliyordu. benim hattımda türkseldi tabi telefonu ben arkadaşa verdim. sevgilisi benim telefona mesaj etıyordu, arkadaş ta kendi telefonundan cevap veriyordu. akşam eve gittim. telefonu koltuğun ya da masının üzerine bırakmıştım. arayanım soranım olmazdı hiç. pek kurcalamazdım telefonu işte. kız yine benim telefona mesaj atmış "napıyosun aşkım" diye. tabi telefon odada durduğu telefon titreyince annem mesaja bakmış.

koşarak benim odama girdi. ben de bilgisayarda oyun oynuyorum. baktım annemin yüzünde bir gülümseme var. dedi "kim senin sevgilin çabuk beni onla tanıştır." ben olayı ilk başta anlamadım. dedim sen ne diyon la karı, yok benim sevgilim mevgilim. sonr mesajı bana gösterdi işte. gel de şimdi işin içinden çık. yok anne yanlışlıkla etmışlardır diyorum ama dinlemiyor. şimdi gerçeği de söylemeye utanıyorum.

"tamam şimdi bişey demiyorum ama daha sonra mutlaka beni tanıştıracaksın yoksa seni evlatlıktan reddederim" dedi. ve sülaleye haber saldı k. nın sevgilisi var diye. amk akrabalar bi farklı davranmaya başladı, ben ne kadar inkar etsem de inanmıyorlar falan. amcam, okulunuz bitsin nişan yüzüğünü ben takıcam dedi. ve o akşam eve gidip ağlamaya başladım. işte öyle uğraştım durdum. kimseyi de ikna edemedim. hala daha annem bana kızar bu olaydan sebep. hayatım boyunca hiç sevgilim olmadı ki diyemedim kimseye. böyle taktan bir hal aldı işler.

okuyun la yazdık.

@14 ne tak yediğimi ben biliyor muyum?

insan niye en güzel kıza aşık olur ki?
realist bir insanım ama bu aşk işi oldumu değişiyorum. gidip en güzel kıza aşık oluyorum. ulan mal senin etin ne budun ne, git az güzel bi kıza aşık ol.

ama yok aşık oldummu en güzeline aşık oluyorum. neye? çünkü kız güzel

bir de şöyle bir durum var. güzel bir kızla herhangi bir ilişkimiz olsa hemen aşık oluyorum.

bi günaydın lafına bakar. ipler kopuyor.

ha şu da var. lisedeyim yine. hoşlandığım bi kız var tuğba. öğle arasıydı galiba. dedim yanına gideyim muhabbet falan ederiz. bişeyler olur belki diye. dedip gidip ahmeti görmüşmü diye sorayım. aklıma başka bahane gelmedi. gittim yanına, ama kıza doğru attığım her adımda adrenalim seviyem yükseliyor uçacak gibi oluyorum. tam yanına gittim gözlerine baktım, sanki kim milyoner olmak isterde final sorusuna cevap verir gibiyim. heyecandan yanlışlıkla "tuğbayı gördün mü?" gördün mü diye sordum. kız da. tuğba benim ya salak demez mi. o an nasıl utandım nasıl utandım anlatamam. "şeyy ahmeti işte gördün mü?" diyeek geçiştirdim. sonra gibtir olup gittim iki gün daha okula uğramadım utancımdan.

can alıcı yere daha gelmedik o tuğbayla, bahsettiğim ahmeti sınıfta öpüşürken yakaladım bir keresinde. sabah sınıfa girdim bunlar benim sıramda öpüşüyor. ahmet benim sıra arkadaşım sayılır, bide en arka sıra. sonra bunlar sevgili oldular falan tuğbaya yenge demek zorunda kaldım.

daha çok şey var. anlatırım bol bol.

arkadaşlarınıza, akrabalarınıza, anne babanıza okutunuz.

birgün yine lisenin konferans salonundayız ne etkinliği olduğunu hatırlamıyorum. koro vardı sahnede galiba. yanımda bi kız var yine başladık bunla konuşmaya. kız bana bişey sorcam dedi ve bi konu hakkında bilgim olup olmadığını sordu. ben de fırsat bu fırsat bişeyler anlatıp kızın aklını alayım dedim. bir kitap hakkında bişey sormuşru ben başladım tabi anlatmaya, yazardan girdim, kitap konusundan çıktım, yayın evinden girdim kağıt kalitesinden çıktım tam anlatacaklarım bitecekken kız bana, "biraz yüksek sesle konuş, ne dediğini duymuyorum." dedi. ben de boş ver sonra konuşuruz deyip geçiştirdim. işte silikliğin bi diğer kötü tarafı da bu. normal konuşmalard sesin çıkmıyor, bi de gürültülü yerde konuşmaya kalkınca hepten taka sarıyorsun.

@32 panpa bazen korkuyorum durumdan.

kendime sevgili yapsam, sokakta birlikte yürüsek gelip kızı çalarlar lan benden.

diyelim ki biriyle bir şey konuşuyorum, konuştuğum şey ne kadar önemli olursa olsun konuşmanın yarısında, konuştuğum kişi benden kopup başka bir şeye dalıyor. dinle deyince de anlat kanka ben dinliyorum diyor. ben yine anlatmaya başlıyorum, tam bitireceğim bi bakıyorum anlattığım kişi başka birine bişey anlatmaya başlamış. ulan ölümsüzlüğü bulsam gidip birine anlatsam o bile aynısını yapar.