ne kadar mal bir insanım anlatıyorum

"tamam şimdi bişey demiyorum ama daha sonra mutlaka beni tanıştıracaksın yoksa seni evlatlıktan reddederim" dedi. ve sülaleye haber saldı k. nın sevgilisi var diye. amk akrabalar bi farklı davranmaya başladı, ben ne kadar inkar etsem de inanmıyorlar falan. amcam, okulunuz bitsin nişan yüzüğünü ben takıcam dedi. ve o akşam eve gidip ağlamaya başladım. işte öyle uğraştım durdum. kimseyi de ikna edemedim. hala daha annem bana kızar bu olaydan sebep. hayatım boyunca hiç sevgilim olmadı ki diyemedim kimseye. böyle taktan bir hal aldı işler.

koşarak benim odama girdi. ben de bilgisayarda oyun oynuyorum. baktım annemin yüzünde bir gülümseme var. dedi "kim senin sevgilin çabuk beni onla tanıştır." ben olayı ilk başta anlamadım. dedim sen ne diyon la karı, yok benim sevgilim mevgilim. sonr mesajı bana gösterdi işte. gel de şimdi işin içinden çık. yok anne yanlışlıkla etmışlardır diyorum ama dinlemiyor. şimdi gerçeği de söylemeye utanıyorum.

lise 1'e yeni başlamıştık. kantinde falan pek takılmazdık. okulun yanındaki bi yerde yemek yerdik. 5 kişi takılırdık. birlikte yemek yerdik. bi gün baktık işte sınıfın kızları da oraya gelmiş. havalı kızlar bunlar hep. dedik masaları birleştirelim de birlikte yiyelim yemeği. işte birliştirdik masaları. oturduk işte. ben iki kızın arasına denk geldim. tabi ben utangacım. zaten böyle ortamları pek sevmem bi de iki kızın arasında kalmışım. tabi yemeğe başlamadan pipetle ayrana delik açmaya başladım. deliği açtım ama pipeti yine masaya koydum, daha içine sokmadım. benim aklımdan çıkmış zaten, oldukça gerginim. konuşmaya daldık. sonra ayranı elime alıp hunrarca sallamaya başladım.

sonra amk baktım o çacuk turnuvayı kazanmış. günlerce o mal nasıl kazandı diye düşündüm durdum. normalde ben ondan daha iyi oynuyordum. o kazanamaz diye düşünürken kafama dank etti. bu hoşlandığım kız okulun en güzel kızı sayılırdı .(bendeki hayal gücüne baksana amk. okulun en mal çocuğusun, gitmiş en güzel kızına aşık olmuşsun.) bu kıza aşık olan tek çocuk ben değildim sonuçta. bu kız her oyuna bizdeki gibi gidip katılsa bana olduğu gibi rakibin pgibolojisini giber dedim. öylede olmuş işte. sevdiğim kızın ihanetine uğramış gibi hissettim kendimi.

kendime sevgili yapsam, sokakta birlikte yürüsek gelip kızı çalarlar lan benden.

diyelim ki biriyle bir şey konuşuyorum, konuştuğum şey ne kadar önemli olursa olsun konuşmanın yarısında, konuştuğum kişi benden kopup başka bir şeye dalıyor. dinle deyince de anlat kanka ben dinliyorum diyor. ben yine anlatmaya başlıyorum, tam bitireceğim bi bakıyorum anlattığım kişi başka birine bişey anlatmaya başlamış. ulan ölümsüzlüğü bulsam gidip birine anlatsam o bile aynısını yapar.

anlatmaya nereden başlasam bilemedim. kısa kısa anıları toplayıp anlatayım.

lisedeydim. okulda falan asosyal takılıyordum. sonra birgün satranç turnuvası düzenlenecekmiş. arkadaşın biri gel katılalım dedi. istemeye istemeye kabul ettim amk. hem sosyalleşmiş te oluruz dedim. o derece a sosyalim yani. bir kaç gün sonra kuralar çekildi işte rakipler belli oldu. ilk oyuna başladım. karşımdaki oyunu çok iyi bilmiyordu biraz kafa yorsam bunu yenerim diye düşündüm. biraz zaman geçti işte. sonra hoşlandığım bir kız vardı o zamanlar baktım bizim masaya doğru yaklaşıyor. bir de gelirken bana bakıp gülümsüyor. ben terlemeye başladım tabi nasıl heyecanlıyım bilemezsiniz.

üniversitenin ilk zamanları. herkes yeni yeni arkadaşlıklar kurmuş, kız düşürenler bile var. tabi ben her zamanki gibi silik silik ortalıkta dolanıyorum. değil üniversitede, bulunduğum şehirfe bile doğru dürüst arkadaşım yok. belki sosyalleşirim ümidiyle kantine gittim. boş masa yok tabi. şöyle masaları gözden geçirip benim gibi silik biri var mı diye bakındım. ve gözüme kestirdiğim bir kızın yanına yanaşıp "oturabilir miyim?" diye sordum. güler yüzle "tabii ki." cevabını verince karşısına oturdum. tanıştık. o da benim gibi yeni olduğunu söyledi. bölümünü söyledi ve birden seninki ne diye sordu. bir an öyle heuecanlandımki okuduğum bölümü unuttum. utanmasam öğrenci kimliğimi çıkarıp bakacaktım. karşımdaki gözlerini bana dikmiş cevap vermemi bekliyordu. durumu atlatmak için "ben de aynı bölümdeyim." dedim. tabi ne dediğimin zerre farkında değilim. "şimdiye kadar hiç görmedim seni." dedi. ben de "yeni geldim ya. doğru durüst derslere giremedim." dedim. sonra saate baktı ve "on beş dakika sonra ders başlayacak istersen sınıfa geçelim." dedi. ben de dersi sordum. dersi söyleyince. "benim önemli bir işim var ya. derse girmiycem. sana iyi dersler." diyerek masadan gibtir olup gittim. ve o kızdan köşe bucak kaçmaya başladım. tam bir hafta sonra fakülteye girerken o da çıkıyordu. kapıda karşılaştık. ben büyük bir sevgi, şevkat, üzüntü, pişmanlık dolu bakışlarla gözlerinin içine bakarken, o ise "amk salağı" der gibi bir bakış atarak yanımdan geçti gitti.

silik bir insanım ya sesim falan fazla çıkmıyor. toplum içinde genel muhabbet olunca bir espri yapıyorum. yanımdaki 2-3 kişi duyuyor ve gülmekten ölüyorlar. sonra onlardan biri o espriyi yüksek sesle tekrarlıyor, bu sefer tüm insanlar gülmekten ölüyor. sonra o kişiye. ne kadar da esprili bir insansın ayağına yürüyorlar. ama ne zaman esprileri yükses sesle yapıp herkesn duymasını sağlasam bu sefer de kimse espriyi beğenmiyor. fıkrasına gülünmeyen adam gibi kalıyorum ortada.

ki. telefonu eline alıp "efendim aşkım.." diyerek telefonu açtı. o an yine ben içimden ağlamaklı bir şekilde gülmeye başladım. sevgilisine "ben falanca yerdeyim biriyle oturuyorum sen de gelsene." dedi. konuşmayı bitirince bana yarım saat sonra sevgilim gelecek onla da tanışırsın dedi. tabi benim yüzümden düşen bin parça. az daha ağlayacaktım. yok ya ben rahatsızlık vermiyim diyerek masadan kalktım. farkına vardımı bilmiyorum. amcamda laf etti sonra bana.

o anda beynimden zütüme kaynar sular dökülüyordu adeta. içime doğru ağlıyorum. meğer onun sevgilisiymiş. tabi onlar karşıda yiyişmeye başladı. ben de o pişmanlıkla bir taş oynadım. meğer vezirin önünü açmışım. rakip hemen vezirimi yedi. tabi ben içimden bayaa bi ağlıyorum. bu da yapılır mı lan bana diyerek. başka bir taş oynadım işte. adam kontrolu ele aldı. her hamlede beni kovalıyor, ben kaçıyorum. bir de kızı kucağına almış. şeytan diyor "satranç tahtasını al kafasına geçir" ama takta değil bez olanlardan. bi ara yumruklarımı sıktım dedim girişsem çocuğa diye. ama çocuk benim iki katım. ben çocuğu dövme hayalleri kurarken adam da boş durmuyor taşlarımı yiyordu

birgün yine lisenin konferans salonundayız ne etkinliği olduğunu hatırlamıyorum. koro vardı sahnede galiba. yanımda bi kız var yine başladık bunla konuşmaya. kız bana bişey sorcam dedi ve bi konu hakkında bilgim olup olmadığını sordu. ben de fırsat bu fırsat bişeyler anlatıp kızın aklını alayım dedim. bir kitap hakkında bişey sormuşru ben başladım tabi anlatmaya, yazardan girdim, kitap konusundan çıktım, yayın evinden girdim kağıt kalitesinden çıktım tam anlatacaklarım bitecekken kız bana, "biraz yüksek sesle konuş, ne dediğini duymuyorum." dedi. ben de boş ver sonra konuşuruz deyip geçiştirdim. işte silikliğin bi diğer kötü tarafı da bu. normal konuşmalard sesin çıkmıyor, bi de gürültülü yerde konuşmaya kalkınca hepten taka sarıyorsun.

hayataım yazsam roman olur tarzında bir hayat değil. hayatımdan bir öykü bile olmaz. olsa olsa inci sözlükte bir başlık açılırdı hayatıma. onu da açtım. okuyanlara yazanlara tekrardan teşekkür ediyorum.

sonra akşam uyurken kızı bayaa bi düşündüm. dedim ben bu kızı ayarlamalıyım.(neyi ayarlıyosun dıbına kodumun salaa. hayatında hiç kız arkadaşın olmuş mu ki de bunu ayarlayacaksın.) daha kızın adını bile bilmiyorum. bir yıl kızın adını öğrenmeye çalıştım. okulun internet sitesinden tut, okul nöbetçisi listesine kadar. ama kızın adını öğrenemedim.

tabi ben her zamanki gibi kızdan hoşlanıyorum. dedim buna teklif falan etsem belki de kabul eder. çünkü espirilerime falan gülüyor, omuzuma falan memesini değdiriyor gülerken. buunlar iyiye işaretti sonuçta. biyere oturduk işte. bana sevgilin var mı? diye sordu. ben de yok ya ne sevgilisi falan dedim. tabi ben seviniyorum. bi an yoksa o mu teklif edecek diye düşündüm. tam ben konuya ucundan giriş yapacaktım ki telefonu çaldı. çantasından telefonunu çıkarana kadar. aklımdan; o konuşana kadar herşeyi toparlayayım dedim.

oynayanlara hiç te dikkat etmiyorum. tabi başladım küfürlü küfürlü konuşmaya "pas versene amk, o gol kaçar mı lan amk... " gibisinden. tabi allahtan adamlar kalkıp bana bişey demedi. sonra baktım benim arkadaş gelmiş yanıma, bana sesleniyor. "nerdesin amk, seni bekliyoruz." diye. ilk gördüğümde ürktüm. sonra hiç bozuntuya vermedim. "adamlar güzel oynuyodu, dalmışım." deyip geçiştirdim. allahtan küfürlü konuşmalarıma karşılık vermediler. yoksa yannanı yerdim.

ayranı havada iki üç kere gitgel yaptım işte. sonra yanımdaki kızdan bi çığlık yükselince farkına vardım. masadakilerin üstüne falan gelmiş. yemeğin içine ettim bu arada. tabi ortalık duruldu yemeğe başladık. ben utancımdan yemek bitene kadar yerin dibine girmiştim. ayranın yarısı zaten gitti sallarken, ona ayrı bi üzülmüştüm.

o seni giblemeyen huur çocuklarını sende gibleme lan.en nefret ettiğim insan tipidir. biri konuşurken başka biriyle konuşmak falan. dirsekle çenesini kırmak istiyorum.

geçenlerde sokakta yürüyorum amcam aradı dedi işim var gel dükkana yerime bak diye, tamam dedim yarım saate falan gelirim. işte sokaktaa alak aylak geziyorum. sonra dilek'i gördüm. benim bi arkadaşın arkadaşı tanışıklığımız vardı biraz. beni gördü, sen falancanın arkadaşı k.'sın dimi dedi. bende evet dilek dedim. merhabalaştık falan muhabbet ettik. kız da güzel kız. sahile falan indik yürüyoruz bunla. bildiğin iki sevgili nasıl yürüyorsa biz de öyle yürüyoruz işte. kızla da rahat konuşabiliyorum. kız da benim le eğleniyor yani. tabi amcama yarım saate gelirim demiştim. saatler oldu hiç giblemedim.

bir insanla 3-4 kere tanıştığım oluyor. çünkü hatırlanmıyorum.