ne kadar mal bir insanım anlatıyorum

kız yanımdan geçip ellerini yıkamaya başlıyor. arkasına doğru yaklaşıyorum. şeytan diyor arkadan saldır kıza. kız bana dönüp kafan mı güzel diyor ve çıkıyor. bende gibtir ediyorum üzerinde durmuyorum. başlıyorum fermuarı indirip pisuvara doğru yürümeye. sonra tabi at gibi görmüş gibi oluyorum bir den. tuvalette pisuvar yok. tabi jeton düşüyor. kendimi nasıl parçalıyorum o an bi bilseniz amk. cesaretimi toplayıp kapıyı açıyorum. kafamı çıkarıp bakıyorum kimse var mı dışarda diye. tam o sırada bi kaç kız geçiyor gülmeye başlıyorlar. hızla oradan çıkıp yan taraftaki erkekler tuvaletine giriyorum.

günün çoğunu bilgisayar başında geçiririm. hergün mutlaka bakkala giderim. asla aksatmam. her gidişimde bakkal osman’la kısa bir muhabbet ederiz. bakkal osman’ın hayatımdaki yeri farklıdır. hayatta en çok konuştuğum, muhabbet ettiğim kişi belki de odur. ama o, bunun pek farkında değil. bakkala her gidişimde normal müşteri gibi davranıyor bana. muhabbet sırasında pirinç tartıp poşetlere dolduruyor, ürünleri raflara diziyor, ya da benim alacaklarımı hazırlıyordu. yani normal müşteriye nasıl davranıyorsa bana da öyle davranıyordu. ama bunun yanında kısa da olsa çok derin muhabbetlere giriyorduk bazen.

mahalle kültürünü bilenler her bakkalın öyle olduğunu söyler ama değil. sinan bakkal vardı yukarı mahallede. o, pek öyle değildi. müşteriye her zaman mesafeli davranırdı. zaten eli çok hızlıydı, çabucak alacaklarını hazırlar seni dışarı postalardı. muhabbetini de hiç tatmadım bugüne kadar. bu yüzden ilişkimiz yürümedi bakkal sinan’la.

resedduuyhh

silikliğin bir gün prim yapacağı ümidini hala daha kaybetmiş değilim. inanıyorum amk bir gün kızlar bizden hoşlanacak. silikliğimizden etkilenecek peşimizde dolanacaklar. inanıyorum amk.

yazık etme olum kendine kızları öyle gözünde büyütürsen sen üzülürsün sonra

gel de büyütme.

üniversitenin ilk zamanları. herkes yeni yeni arkadaşlıklar kurmuş, kız düşürenler bile var. tabi ben her zamanki gibi silik silik ortalıkta dolanıyorum. değil üniversitede, bulunduğum şehirfe bile doğru dürüst arkadaşım yok. belki sosyalleşirim ümidiyle kantine gittim. boş masa yok tabi. şöyle masaları gözden geçirip benim gibi silik biri var mı diye bakındım. ve gözüme kestirdiğim bir kızın yanına yanaşıp "oturabilir miyim?" diye sordum. güler yüzle "tabii ki." cevabını verince karşısına oturdum. tanıştık. o da benim gibi yeni olduğunu söyledi. bölümünü söyledi ve birden seninki ne diye sordu. bir an öyle heuecanlandımki okuduğum bölümü unuttum. utanmasam öğrenci kimliğimi çıkarıp bakacaktım. karşımdaki gözlerini bana dikmiş cevap vermemi bekliyordu. durumu atlatmak için "ben de aynı bölümdeyim." dedim. tabi ne dediğimin zerre farkında değilim. "şimdiye kadar hiç görmedim seni." dedi. ben de "yeni geldim ya. doğru durüst derslere giremedim." dedim. sonra saate baktı ve "on beş dakika sonra ders başlayacak istersen sınıfa geçelim." dedi. ben de dersi sordum. dersi söyleyince. "benim önemli bir işim var ya. derse girmiycem. sana iyi dersler." diyerek masadan gibtir olup gittim. ve o kızdan köşe bucak kaçmaya başladım. tam bir hafta sonra fakülteye girerken o da çıkıyordu. kapıda karşılaştık. ben büyük bir sevgi, şevkat, üzüntü, pişmanlık dolu bakışlarla gözlerinin içine bakarken, o ise "amk salağı" der gibi bir bakış atarak yanımdan geçti gitti.

(bkz: semterved)

üniversiteye geçince sıfırdan başlayacağımı, herşeyin normal olacağını düşünüyordum. taa ki üniversiteye başlayana kadar. değişen hiçbir şey olmadı. yine her zamanki gibi en arkada tek başıma oturup ön sıralardaki güzel kızları izlemeye çalışıyorum. derslere gelince, derslerden de hiçbir tak anlamıyorum.

bölümde güzel kızlar var. ama yüzlerine felan bakmaya utanıyorum. isimlerini de soramam. yoklama kağıdı bana gelince sırayla imza atan öğrencileri sayıp o kızın adını öğreniyorum. ve facebook ve twitter da bulup fotoğraflarına bakıyorum.

siliklik gerçekten zor be.

yıllarca üniversitede sakin, kendi halinde, asosyal erkeklerin kızlar tarafındab daha çok sevildiği söylendi bize. hepsi yalan. bakıyorum da, en çok ilgi görenler yine liseli tipler.
üniversitede kızlar teklif ediyor yalanına da kanmayın sakın. kızlar her zamanki gibi havalı havalı dolanıyor ortalıkta.

olum bari burda gibleyin beni. o kadar sey anlatıyorum.

çok yalnızım be.

ulan darthvenom anlatınca dinliyonuz. ben anlatinca gibine takan yok. acık gibleseydiniz hayatımı anlatacaktım la size.

açacağım başlığı gibeyim ben gidiyorum.

okudum hepsini. anlat lan.

vay amk, burdakileirn yuzde 90 i senin gibi panpa gibtir et,devam et bu arada gibleniyorsun panpik

devam et keke.

@115 tam ben mk yaz keke kendimi okuyorum