Öncelikle onubunubirakta olarak kendimi tanıtayım, yaş çeyrek asırı geçti, hayat ülkem standartlarında benim için ne zenginim nede muhtaç. Memlekette başlayıp istanbul da devam eden bir yaşam sahibiyim. Fiziki olarak şuan boy 1.80 göz yeşil göz sarışın saçlar ırsi öncelerden kaçık vücut yapısı normal

Derdim ne şuku ne trend nede başka bir şey sadece yaşadıklarımı yazmak zahmet ederse bir kaç kişinin yorumunu görmek.
bu hikayede ekşın yok dümen yok birbirini gibenler yok ben varım sen varsın.

en başından başlayayım

2000 yılıydı istanbula geldiğimizde memlekette iş , gelir ve gelecek kaygısından aile göç etti buralara. Tabii o zamanlar çocuklar dönemlerim pek birşeyden haberdar değiliz koyun misali büyükler nereye bende oraya

Velhasıl buradaki hayatım pek parlak başlamadı bir çocuk için karadenizden geldik haliyle şive var taşındığımız sokaktaki çocuklarla anlaşmam epey zor oldu.
Bilenler vardır afrikalı bir çocuğun beyaz(!) insanlara bir hayvan misali sergilendiği görseli ondan halliceydim işte çocukların uzaktan baktığı şivesiyle alay ettiği oyunlara almadığı bir çocuk.

Bir yıla yakın bir süre böyle devam etti sonra haliyle kaynaştık en yakın arkadaşımda o mahallenin çocuğudur, harbi çocuktur hemde.
çok detaya girmeden ilk okulu bitirdik bir şekilde zar zor sonrası orta okul yeni yeni kendimi tanıma dönemlerim

yarı dönemde gelmenin ortama acayip yabancı olmanın verdiği sorunlar arasında kulakları çınlasın bir hocamız epey ilgilendi benimle okuldan mezun olana kadar,
şimdiki halimde o hocanın izlerini görüyorum sağolsun varolsun.

orta okul bir nebze daha iyiydi benim için arkadaşlıklar kurmaya insan tanımaya çevre kazanmaya başladım okul tiyatrosununda çokça payı oldu.

Ne güzeldi ya o zamanlar çıkar korkusu yoktu kim kuyumu kazacak diye beklemiyordum heran tetikte değildim rahattım, kavgalarımız bile en delikanlısındandı karşımdaki çıkarıp birşey sokarmı diye düşünmüyordum birde dayak yesek de dövsek de kimseyi kimseye aşağılatmıyorduk.

uzatmayayım yine standart bir şekilde ortaokulda bitti işte hayatın parmak atmaya başladığı yere liseye geldim.

buradan sonrasını olabildiğince detaylı yazmaya çalışacağım. başta dediğim gibi derdim şuku trend değil içimi dökmek yılları oturup birine anlatamıyorum işte ne büyük ekgiblik.

lisede ilk günüm tabii ortaokulu iyi bir şekilde bitirmenin ve liseli olmanın verdiği heves kravat boğazımda gömlek içerde iyi bir öğrenci olacağım umudu vs vs bir gün sürdü.

ilk gün ilk ders kimya hocasıydı hiç unutmam yanımda çocuğa güldüm diye boğazımı sıkmıştı çocuğuz be kardeşim yapılırmı yani? kaç çocuğun okuma hevesini aldınız böyle?
Haliyle ikinci gün mevcut okumakta olan mahalle abilerimizin uzun nutukları ve elim olay sonucu okulu takmayan kravat göbekte gömlek dışarda serseri ben.

Birde bilirsiniz okullardaki reislik mevzularını bizden önceki jenerasyon reisleri mahalle abilerimiz olunca bir ayda 2-3 mevzu patlak verdi.
Çok iyi kavga eden bir çocuk değildim biraz inadım birazda reislerin koruması mabadımızı çekmişti yukarılara.

zahmet eden arkadaşlara çok teşekkürler
devam ediyorum

gel zaman git zaman insanları ilk tanıma evresi lise dönemim oldu
o dönemlerde kalmayı isterdim henüz hayat yükü omuzlarıma yüklenmediği günler
konuyu dağıtmadan devam edeyim.

Malumunuz bir arkadaş ortamı oluştu ilk günlerin ardından, okula beraber
yürüdüğümüz çıkışlarda beraber zaman geçirdiğimiz, arada okulu asıp counter
oynamaya gittiğimiz.
Daha önce dediğim gibi çok iyi kavga edebilen bir çocuk değildim açıkcası vurmaktan değilde
bana vurulmasında çok çekinirdim. ilk ciddi olayımızda zaten epey bir hırpalandım işte orada başladı
benim değişimim. Bir arkadaşımız için kalabalık olarak gittiğimiz kavgada 3 tane saf olarak ve yediğimiz
dayak yanımıza kar kalarak döndük.
Ne çok şaşırmış üzülmüştüm yardım için gittiğimiz adamların sıvışıp bizi millete yem gibi bırakmasına.
beklemiyordum böyle birşeyi yediğimiz dayaktan çok bu yakmıştı canımı ve güvensizlik tohumları o gün ekildi
o çocuk yüreğimize.

işte yediğin dayağın acısının geçeceğini yapılan yanlışın geçmeyeceğini ve kavgadan çekinmemeyi burada tecrübeyle sabitledim.

Bu olayın ardından biz o 3 saf daha bir yakın olduk haliyle omuz omuza yediğimiz sopanın o büyük etkisiyle * intikam mı tabii ki alınacaktı ziyadesiyle alındıda tek tek hepsinden şimdiki aklım olsa yaparmıydım, yeni tanıdığım insanlar için sorgusuz sualsiz bir kavgaya girermiyim bilmiyorum.
bu arada konuya açıklık getirme adına peşine takıldığımız çocukta haksızmış adamın kız arkadaşını taciz ediyormuş biz olayı tam tersi biliyoruz.

Bu olayda başladım ders almaya her konuşana inanmayacaksın, her düştüm diyene yardıma koşmayacaksın her yüze güleni dost sanmayacaksın.
Günler böyle devam ederken reis abi(!)lerimizin gölgesi, yenilen dayaktan sonra bünyeye gelen özgüven, kısmen alınan fazlasıyla yanlış alınan hayat dersleriyle
ele avuca sığmaz her mevzunun altından çıkan daha sonradan eklenen 3 kişi ile altı kişilik bir grup oluverdik.

Her gün kavga gürültüyle devam etti lise 1 öyle zıvanadan çıktık ki
daha el kadar sebiyiz lise son sınıflara diklenmeler hocalarla kavga etmeler özetle ölmeyi bayılmak zannettiğimiz bir yıl geçirdik şükür ki ölmedik.
Abilerimiz çok kurtardılar bizi onları da anmadan geçmeyelim sağolsunlar, lakin hiç biri yanlış yapıyorsunuz demediler yazık ki hep sırtımızı sıvazladılar her kavgadan sonra aslansınız paşasınız dediler.
Okuldaki havalarından ve karizmalarından bizimde rol modellerimiz onlar oldu hep,
ve onlar gidince biz olacaktık koca lisenin reisleri millet bize abi çekecekti.
Büyük adam sayılacaktık, ortada bir problem varsa reis olacağız ya biz çözecektik bize akıl soracaklardı.
işte bu kafa ile ilk yıl sonunu sürpriz iddia kuponu gibi sekiz zayıf ile getirdik.

Ailem o yıla kadar elimde hep bir belge ile karşıladığı için bazı şeylerin yanlış gittiğini koca 1 yıl sonunda fark edebildi. Onlara kızgınlığım dargınlığım yok yeni kurulan bir düzende dikiş tutturma derdindeydiler hem bende koca adamdım benim ile mi uğraşacaklardı ??
Büyüklerindende bir şey görmemişti gariplerim çok çabaladılar toparlayayım diye.

O çabaları da ellerine geçen üç kuruş ile verilen sözler oldu, evladım sen toparla kendini sana şunu alalım sana bunu alalım . Yokluk gören güzel insanlar maddi ekgiblik yaşatmamak için çabaladılar..
Arkadaşlar şimdi şimdi anlıyorum çocukların hiçbir zaman verilecek hediyelere ihtiyacı yok onların ihtiyacı onlara birer insan gibi davranılması, fikirlerinin sorulması ve her ne kadar saçma salak hatta aptalca olsa da o fikirlere saygı duyulmasına ihtiyaçları var. Yaptıkları bazı şeylerin değer görmelerine ihtiyacı var.

Bunlar ekgib ise o çocuklar benim gibi oluyor ve kardeşim senin gibi oluyor.

Zahmet edip okuyanlar olursa iyi geceleri olsun *

lisenin 4 yıla çıktığı zamanı bilir akranlarım o zamanki meşhur öğrenci Affından yararlanan bir kardeşinizim işte bende. M.E.B. 4 yıllıklarla karışmamız için önden yollamıştı bizi.

lisenin 2. yılı bambaşka bir yıl oldu benim için lise aşkı olmadan olur mu hiç nede güzel seviyormuşum be ? bencil bir cümle oldu nede güzel seviyormuşuz be *
Karşıdaki insanın ne gelir seviyesi ne kültür farkı ne hayata bakışı nede başka herhangi bir negatif yönünü görmeden sırf o olduğu için seviyormuşuz,
ailesi ne düşünür yahut ailem çevrem ne düşünür, olur mu olmaz mı diye hesapsız bir insanı sevebilmek ne büyük nimet.
Hem karşı cinsi daha ince detaylarıyla tanımaya başlamanın hemde malum hormonların bünyedeki etkisiyle ilgim artmıştı karşı cinse. Olması gerekenin üzerindeydi her genç gibi merakımız.
Elimiz yüzümüz düzgün çocuklardık ve kızların bizim ortama biraz korkarak birazda hayranlıkla bakmaları en büyük başarımızdı o güne dek.
Hele Hele Reis abilerimizde mezun oldu o yıl, bizde yerimizi sağlamlaştırmıştık epey artık okulun reisleri bizdik ve artık hayatta başaramayacağımız şey kalmamıştı bizim daha ne olsun koca lisenin çekinerek baktığı adamlardık.

Bu yazdıklarımdan yanlış anlaşılmasın hiç birimiz bir herkül yada okulun en güçlüsü değildik güzel dayaklar da yedik hani * sadece ve sadece birimiz diğerine sırtını verdiğinde kavgada bayılmadan o sırtın oradan çekilmeyeceğindendi, Yahut birimizin başı dara düştüğünde diğer 5 kişi ölmemişse orada olacağındandı bizim bütün havamız.

vaktim oldukça yazıyorum takip eden arkadaşlar kusuruma bakmasınlar.

bir ay olmuş yazmayalı iş dolayısıyla şehir dışında idim. okuyan arkadaşlardan özür dilerim..

neyse işte arkadaşlar lise'nin 2. yılında bazı şeyleri rayına oturtmaya başladım, kendimizi kanıtladığımız için fazla sözümüzün üstüne sözde söylenmiyordu kavga gürültüden de mecbur kalmadıkça uzak durmaya çalışıyordum. Serserilik ? ona devam tam gaz.
Hiç anlamadan hocaların sevdiği haylaz çocuklara dönüşmüştük.

birbiriyle dalaşan yeniler olduğunda hocalar uğraşmazdı, hatta hiç unutmam felsefe hocamızla koridorda geyik yapıyoruz, yenilerden bir eleman son sınıf bir çocuğa efeleniyor
diyalog aynen şöyle

Felsefeci = F Ben = O Yeni çocuk = Y Son Sınıf = S Bizim tayfa = B

O = ya hocam bırakın şu feneri gelin bizim takımı tutun yakışmıyor size

F = Lan oğlum şampiyonluk gördüğ lan ne oluyor

O = Hayırdır ne var hocam (etrafa bakıyorum )

F = lan oğlum git ayır şunları beni disiplin kuruluyla uğraştır

O = Karışma bende :D

O = noluyor lan burda hayırdır olum sen ne ayaksınız

S = onubunubırakta yok birşey arkadaş heyecanlı biraz

Y = sanane lan sen ne karışıyorsun gibicem belasını karışmasın kimse

O = bak ufaklık burada öyle canı isteyen kavga edemez derdini söyle çözelim yok atarlanmaya devam edeceksen gel bana atarlan ,

hey gidi ya yeni çocuk hafiften bana da atarlanır gibi olmuştu arkadan gelen sesleri duyana kadar

B= onubunubırakta hayırdır olum gelelim mi çözemedin galiba( kahkahalar) performansın düşüyor yakıştıramadık ( kahkahalar)

o çocugun yüzü , hocanın gülüşü bizim kahkahalarımız hep aklımın bir köşesinde
gerçekten insan bütün hayatını böyle yaşayacakmış gibi hissediyor.
asgari ücret , ev geçindirme , çiğeri beş para etmeyen insanlara eyvallah etme ah be çocukluk gelsene geri.

bilirsiniz böyle ekşınlı olaylarda hemen kalabalık toplanır.
işte beyler bayanlar beni de bir çoğumuz gibi dibe vurduran karşı cinsi orada gördüm.
o siyah gözler koca 10 yılın ardından yine gelir aklıma.