ne kadar boktan bi dunya

eski bir sahaftayım. etrafta sararmış kitaplar, yerde duran kitaplar, masa da duran kitaplar, mutfakta duran kitaplar, raflar da duran kitaplar ve kitaplar var.ulu tanrım, ölmek ve yaşamak için ne kadar güzel bir yer.şu an nerede olmak istediğimi düşünüyorum da,tam olmak istediğim yerdeyim. burası gerçek cennet. etrafta herkesle ciks yapan huriler veya çeşitli yiyecekler yok ancak düşünmemizi sağlayacak yada sizi uzun ve huzurlu bir seyahate çıkarabilecek kitaplar var. bazen kendime çay demliyorum ve sigara yakıyorum. buralar da pek müşteri yok ancak bu benim işime geliyor. istediğim zaman şarap içebiliyorum veya tuvalette ot içebiliyorum hatta ve hatta ciks yapabiliyorum. mutfak dolapların da sakladığım birkaç akşamlık ile burada kalıyorum bazen. kitapların üzerin de uyuyakaldığım dahi oluyor.bir maaş veya karşılık almıyorum. buranın sahibi ben değilim. sahibi olan kişiyi aylardır görmüyorum ve nerede olduğu pek umurumda değil açıkcası. burası benim cennettim ve benim bölgem. kapıdan en son 3 gün önce bir müşteri girdi ve parası yoktu. üniversite öğrencisi uzun boylu ve kumral bir kız. etrafın incin olmasını aldırış etmeden yada ayaklarımı masanın üstüne atıp sigara içmemi aldırış etmeden istediği kitabı aramaya koyuldu. onunla ilgilenmiyordum ve sanırım o da benimle ilgilenmiyordu. raflar da duran kitapları karıştırmaktan sıkılmış olacak ki yerde duran kitapları karıştırmaya başladı. derin bir nefes çekip 'Fyodor Mihayloviç Dostoyevski' dedi.bir düşünün,bu sokaklar da dostoyevskinin adını tam olarak telaffus edecek kaç kişi vardı ki ?
- öyle bir kitap yok burada. fakat 'Fyodor Mihayloviç Dostoyevski ' isimli yazarın kitapları var dedim. ismini tam olarak telaffuz ettim ve sanırım onu şaşırttım. daha sonrasın da aptal durumuna düşme ihtimalimi düşündüm de,hiçte uzak görünmüyordu. aklıma birden 'ya biyografisini istiyorsa, umarım biyografisi yoktur'dedim kendime. haklıydım,biyografisini istemiyordu.
-ölüler evinden anılar. dedi.
ona,bu kitabın oldukça kolay bulunan bir kitap olduğunu ve böylesine iğrenç bir yerde aramasına gerek olmadığını söyledim.
-evet, kolay bulunan bir kitap ancak ben buradan almak istiyorum. varsa tabii.ona biraz beklemesini söyleyip tuvalete doğru gittim. klozetin üzerin de duran kahverengi kaplı ve kalın romanı alıp geri döndüm. kitabı eline alıp inceledikten sonra
-param yok. ödemeyi farklı bir şekilde yapsam.ne dersiniz? dedi.
-elbette olur. üzerimde ki paçavralara ve hiçbir ücret almadan burada kendimi heba etmeme bakarsan, paraya önem vermediğimi anlayabilirsin. dedim.
gülümsedi ve kitaba baktı.onu beklememi ve birkaç dakika sonra buraya geri geleceğini söyledi. gülümseyip'elbette'dedim. dükkandan çıkıp hızlı adımlarla yolun karşısına geçti. kitaplarla dolu olan masaya doğru ilerledim ve oturdum. masanın altından şarabı çıkarıp beklemeye başladım. anlamsız bir şekilde ona güveniyor ve geleceğine inanıyordum. ümidimi kesmek üzereyken elinde bir poşetle dükkana girdi. poşetin içinden havuçlu ve cevizli bir kek çıkardı. masaya bıraktı ve
-bunu kabul eder misin ? diyor sordu.
-elbette.bu paradan daha iyi bir ödeme şekli.

hemen yeni bir çay demledim ve onu dinlemee başladım.tek başına yaşayan bir üniversite öğrencisi olduğunu ve okuduğu bölüm sayesin de hayatının ileri evrelerin de bu dükkana dahi sahip olabileceği kadar para kazanacağını öğrendim. ancak hayat o kadar garipti ki,o an da benim gibi bilgisiz, yazım kuralların dahi bilmeyen, sakallı ve eğitimsiz bir adama muhtaçtı. adının damla olduğunu öğrendim. yeşil gözleri ve garip renkli saçları vardı.ona ;
-peki ya seni yanlış anlasaydım ? ya benimle ciks yapmak istediğini düşünseydim ? senden öyle birşey istemeyeceğimi nereden biliyordun ?
gülümsedi ve anlatmaya başladı. yaklaşık bir aydır sahafın önünden geçtiğini ve benim sıradan bir serseri olmadığımı anladığını söyledi.-oysa ben hala sıradan bir serseri olduğumu düşünüyorum-ondan böyle birşey istemeyecek kadar bilge bir adam olduğumu ve benim iyi bir adam olduğumu sezdiğini söyledi. tabağında ki keki bitirip ayağa kalktı. elini uzatıp teşekkür etti ve mutlaka geleceğini söyledi. gelmedin sayın bayan.6 ay daha oradaydım ama malesef hiç gelmedin. biliyor musunuz baylar ? dostotevskinin 'ölüler evinden anılar'kitabını 4 kere okudum ve o kitabı gerçekten sevmedim.

edit: çok net anlatım bozukluğu yapmışım ama kalsın.

elinde ki mikrofona işaret ve orta parmağı ile iki kere dokunup üfledi. kemikli gözlüklerini burnundan aşşağıya kaydırıp iri gözleriyle kalabalığı süzdü. konuşmak için hazırdı. sadece onunla konuşmak için getirilen adam karşısın da oturmuş elinde ki soruları hazır bir şekilde bekletiyordu. elini cebine atıp marlboro red çıkartıp yaktı ve eliyle başlayabileceğini işaret etti.ilk soru geliyordu.
-sizin için sayın yazar, sizin çin bir erkek nasıl mutlu olabilir ?
sigarasını ağzına zütürdü, başını hafifçe yukarıya doğru kaldırdı. gözleriyle tavanı izliyor ve vereceği cevap için hazırlanıyordu.
-bir erkek için mutlu olmanın binlerce kuralı vardı ancak ben sadece bir tanesini bilirim ve sadece bunu uygulayarak diğerlerine ihtiyacım olmaz.
-bizimle paylaşabilir misiniz ?
-elbette. kural şudur ki,asla ama asla gibemeyeceğin kadınların hayalini kurma.
salonda ki hava oldukça garipti.bir kısım gülüyor bir kısım ise onu ayıplıyordu. onun bir yazar mı bir serseri mi yoksa bir komedyen mi olduğunu anlamaya çalışıyordu herkes. açık kahverengi bir pantolon ve beyaz bol bir gömlek giymişti. saçları incin ve tozluydu. ceketi veya deri ayakkaıları yoktu. değer vermiyordu böyle şeylere. pahalı elbiselere ve pahalı insanlara. pahalı menülere ve yıllanmış şaraplara.
-pekala sayın yazar. size göre aşk nedir ?

bu sefer sigarasından duman alamadı. öylesine donup kalmıştı ki.aşk! bu kelimeyi duymayalı aylar,bu hissi yaşamayalı ise yıllar olmuştu. sahi aşk neydi ? sayın yazar için aşk, sevdiği kişi için ölmek miydi ? yada üstün egolu bir şahıs gibi lanse edilen sayın yazar,bir kadının ölüme eşdeğer olduğunu düşünür müydü ? saniyeler geçiyordu ve salondakiler durumu garipsiyordu.o ise bunu aldırış dahi etmeden başından gece inanılması güç ve iğrenç aşk hikaseyini düşünüyor ve çektiği acılara rağmen nasıl hala ayakta olduğuna anlam veremiyordu. sunucu ise ortamın garipliğini sezmiş, duruma müdahale etmek için ortaya atılmıştı.

-sayın yazar.iyi misiniz ? soru mu tekrarlamak istiyorum. sanırım oldukça ağır bir soru sordum. size göre a...

konuşmasına izin vermeden eliyle sözünü kesti yazar.o,böyle bir duruma düşücek kadar aptal bir adam değildi kendine göre. ancak aşk, koca bir peygamberi dahi yenebiliyorken,bir adam nasıl dayanabilirdi ?

-sanırım aşk, onunla doğmayıp, onunla ölmeyi istemektir. evet,sanırım aşk budur.

-peki sayın yazar.siz daha önce aşkı tattınız mı ?

-ah bayım,ben ölü bir adamım. ruhum ve ceketim ölü benim ve aşk tehlikelidir. ölümü hak edecek kadar tehlikeli. sanırım aşık olan herkes birer kahraman. aşık olan herkes tanrının ona üflediği ruhu dahi reddecek kadar korkusuz insanlar. aşk tehlikelidir dostum, aşk bir insanı ayakta tutabilecek kadar tehlikelidir.