ne kadar boktan bi dunya

uykusuz bededini bir yatağa atip, ayıp olan şey her ne ise onu yapar bazen insan. ciks,uyuşturucu, alkol. bunlar hayatın güzel yonleridir. kimse fark etmez ama iyi bir uyku iyi bir vuruştan daha sağlam etkiler kişiyi. belki de bir kaç saniyelik bakış,bir bıçak yarasından daha çok yakar canını.

peki hangi bakış ? 

yüzünde beyazlamis olan sakalına mi ? evet buna hazırlan. ince ve derin çizgiler yüzünü istila etmeye başladığında uzun parmaklarınla onlara dokunup düşünüyor olacaksın. içinden iki şey geçebilir. biri ne kadar güzel yıllar yasadim. diğeri ise taktan bir ömürden ancak böyle izler beklenirdi. sanırım ben ikincisini düşünmüş olurum.

adamsın panpa helal sana

bıkarsın bazen herşeyden yaşadığın şehirden, sokaktan,tanıdıklarından, gördüklerinden,hep aynı köşede aynı ülkenin şarabını içmekten, aynı dilden, aynı kafalardan, aynı dümenlerden yani bir yerde yaşamak istemediğin o kadar çok şey yaşamışsındırki o yer tat vermez artık sana başka bir ülkeye gidince rahata ereceğini düşünürsün öyle olur belkide ama yaşamadan bilemezsin. sağlıklı yaşam düzgün hayat sıradan insan olmak kavramlarına defalarca lanet okuduğumuzdandırki bizim için istediğimiz zaman istediğimizi yapmak sadece basit bir rutindir. istediğin zaman istediğin yerde olabilmek öyle birşeydirki ayırır seni diğerlerinden bilirsin çünkü nerede ne şekilde olursan ol kafan yine iyi olucak kafan yine güzel olucak.ama bu sefer farklı bir yerde olmanın verdiği heyacanla kavrulucaksın. yeni bir sokak, yeni insanlar, farklı dilde küfürler, farklı dilde konuşan sokak fahişeleri, bildiğimiz şarabın üstünde farklı bir dil yazıyo artık, içtiğimiz sigarada öldürür kısmı farklı bir dil, insanlar farklı kavga ediyor burda, insanlar farklı gibişiyolar, dükkanlar bile bi değişik artık tabelalar içindekiler, arabalardan farklı müzikler çalıyor. kabullenmelimiyiz doğduğumuz yeri? burda doğduk diye burdamı ölmeliyiz? sınırların dışındaki topraklar bizim değilmi görmeye hakkımız yokmu? ölmeden önce her noktayı görmeden ölürsek boşamı ölmüş oluruz yoksa her nokta aslında birbirinin aynımı, önemsizmi? yok değil. bence gerçek hayatın ne olduğu gibindirik bir asya ülkesinde akşam yemek parasını çıkartmak için uğraşılırken öğrenilir.

uyumadan önce yarının planını yapmayı düşündüm. yarın ki planım bugün ki gibi yataktan cikmayip yazmaya çalışmak.bu sefer perdeleri açık bırakacağım diyorum ama kendime. karşı binada ki sarışın kızı izleyip ona da bir kaç satır ayirabilirim belki. onunla uzun uzun birbirimize baktık fakat bunun bir yere varacağı yok. ruhu çocuk olmali. benden kaçıyor bazen, bazen de direk gözlerimin içine bakiyor. güzel bir kız aslında ama ne yazık ki onunla sevişmeyi reddediyorum.

kendine bir iyilik yapip buradan kaç. kendine dalgalı saçlı bir kadın bulup ona aşık ol.seviş,iç ne biliyim ışte birşeyler yap.git buradan. benim hayallerimi yasa. emin ol hayallerim iyidir. benim hayallerimi gerçekleştirebilmek için paraya ihtiyacım var ama senin paran ve fırsatin var. arabaya atla ve batıya doğru sür. arabani sağa çekip gün batimini izle. molalarda çay iç. geceleri arabanın arka koltuğunda mastürbasyon yap. otostopculari arabana al.yardım et ve başar. gitmeni istediğim yere git.

gitmemi istediğin yer neresi ? dedi.

mutlu olabileceğin her yer.

peki ben burada mutluysam ? 

hayır değilsin sadece aptalsin.

aynı sokakta sekizinci turumu attim. ellerim ceplerimdeydi. kimse ne olduğunu yada neden böyle saçma birşey yaptığımı sormadı.bir banka tek başıma yigildim.tam bankin ortasına oturdum ki yanıma kimse oturmasın ama yinede yaşlı bir adam o küçük boşluğa koca zütünü sığdırmayi başardı. ufaktan suzdum onu. ciğeri beş para etmez yaşlı bir haytaya benziyor. büyük ihtimalle bir emekli. ömür boyunca çalışmış ve şimdi kendisini vatansever bir adam olarak goruyor. hava kararıyor bir sigara çıkardım ve beni izlediğini fark ettim.bir an durup ona bir sigara uzattim ama kullanmadığını söyledi. kalktım ve yürümeye başladım. sigara içmeyen bir adamla muhattap olamazdim. hele yaşlıysa.

oo manyak laf

yine aynı tip melankoli. amaçsızliğin verdiği kötü his ve kimsesizlik. aslında böyle şeyleri pek umursamam hatta hoşuma bile gider ama bir yerden sonra boğuluyor ve bagiramiyorsun.su anda bir binanın önünde yaziyorum bunları. saat 20:52.insanlar geçiyor, kalabalık ve kaos. insanlar bana bakıyor. hiç mutlu görünmüyorlar. yıllar öncesine dönmek istiyorum. arkadaşlarımla bir birahanede oturup saçma konulardan konuşmak ve kadınlara bakmak istiyorum. şimdi neredeler yada ne yapıyorlar ? hiç bir fikrim yok. hiç birisiyle görüşmüyorum. yanlarında olmak isterdim tekrar bira içip sacmalamak ve kavga etmek isterdim ama burada durmuş ele ele tutsan çiftleri izliyorum.

ben peşinden milyonları sürükleyen bir tip değilim. bende bu yetenek yok. zaten milyondan çok yalnızlığı tercih ederim.bir oda ve reserve. belki bir kişi olabilir. sigara içen ve pek konuşmayan birisi. camdan baktigimda kalabalık görmek pek hoşuma gitmiyor. sizden hazzetmiyorum ama siz olmasaniz yazamam sanırım. sizden başka nefret edecek pek birseyimde yok zaten. sevmediğim şey sizinle beraber kalabalık yapmak. mitinglerde,birahanelerde, caddelerde ve umumi tuvaletlerde. sizde benden hoslanmazsiniz zaten. yani kim yanında sarhoş bir adam yürüsün ister ki ?

Yaz kardeşim yazz

o adamla konuşurken dikkatli olsan iyi olur.

neden ? 

çünkü o patron.

peki onu patron yapan şey ne ? 

düşündü.

şey, parası galiba.

hayır.onu patron yapan şey sensin.ona kendisini tanrı gibi hissetmesi için fırsat veriyorsun ve o seni eziyor.

iyi ama o bana para veriyor.

sana karşılıksız para vermiyor. neredeyse tüm gün seni izledim.bir işçiden çok onun huursu gibi davraniyorsun.

onu tatmin etmeliyim yani ne derse onu yapıyorum yoksa işsiz kalırim.

dışarıda seni bekleyen işler var.bu picin huurlugunu yapacağına ucuz bir şekilde adamlık yapabilirsin sanirim.

o adam ogün işten ayrıldı. peki karsilignda ne aldı ? daha iyi bir maaş mi ? hayır.tam aksine daha ucuza çalışmaya başladı ama onu köle değil hakları olan bir insan olarak düşünen bir insanın yanında.

hafiften bi heycanların gibi oldum sonra baktım dokununcu bastım kahkahayı

hergün aynı tak. güne uyan, saçma bir kahvaltı ve biraz gün ışığı.her sabah bıkmadan aynı küfür ve aynı tavan. ayağa kalkıp yüzünü yıka ve kendine küfür et.hayallerin ile hayatın arasında tanrı kadar bir fark var. dışarıda ilgimi çeken herhangi birsey yok. marketler,bankalar, inşaatlar,binalar, kalabalık,pazarlar, yollar,kitapçılar ve iş yerleri. bunlar hiç bir taka yaramaz. dışarıda ilgimi çeken tek şey, deniz.onunla da aramız uzak.

ben buyum. kendimi saklamadim. yaşımi,kimliğimi, boyumu,fikirlerimi, adımı ve yaşadıklarımı saklamadim. öyle olduğu için sevilmedim belki de,kim bilir. belki bir gün benim gibi birisi çıkar ve benden imza ister. belki iddiadan para kazanır ve daha iyi bir eve çıkarım. kaliteli şarap ve hayalini kurduğum bira dolu buzdolabi.kim bilir belki benim gibi düşünen bir kadın bile çıkabilir karşıma. yeniden aşık olurum. yeşili unuturum belki.ya değişirsem ? paraya tapan, kadınları amaç gören, düşünmeyen bir insan olursam ? erken uyuyup erken kalkarsam, yazmak için kendimi kasarsam ? galiba para istemiyorum. belki biraz bira karşılığında bir kitap yazabilirim. belki bende bir radyoda şiir okuyan, sesini karizmatik sanan çirkin adamlardan olurum.kim bilir, belki de bunların hicbirini yaşamadan bir yerlerde donarak ölürüm.

bukowski yi çok okudum. aslında sıradan bir adam diyebilirim. bir filozof olmadığı kesin ama aptal da değil. onunla aynı evde yaşamak isterdim. kafamı her çevirdiğimde ağzında sigara ile bana bakan çirkin ve yaşlı bir adam. güzel olurdu. beraber yazardık.at yarısı oynardik, hipodroma giderdik, o bilgisayarda ben daktilo da yazardım. söyleşilere katılır herkesin aptal olduğunu söyler ve ahkam keserdik. üniversitesinin ve askerliğin gereksiz olduğunu,her insanın dahi olduğunu ama beynini kullanmadigi için kendini koreltigini savunurduk. beraber bir kitap yazardik belkide. huur çocuğu, gerçekten çok iyi şeyler yazıyor.bir moruktan beklenmeyecek şeyler. imza isteyen insanları kapıdan kovardik, arkalarından bağırarak küfür ederdik, aynı odada ciks yapardık. aslında bukowskiden iyi bir ev arkadaşı olurdu.

rezerved

o sıralar baya yorgun oluyordum. bilirsiniz,çalışmak. üstelik ağır bir iş.ev arkadaşımla tartistigim için ve bana bir daha bira almayacagini söylediği için biranda kendimi asalak gibi hissetmiştim. sonra biraz düşündüm ve iyi de ben onun parasını harcamiyorum ki diye düşündüm. kesinlikle.iddiadan kazandığım para bana yetiyordu ve ev kirasının bana düşen payını ödüyordum.bu asla yetmez.o gerizekali huur çocuğuna göre düzenli bir ışte çalışmam lazımdı. hayır,asla.ama şu sıralar işler kötü gidiyordu yani kuponlar yatıyordu. kötü durumdaydim ve schalke maçından sonra hiç param kalmamıştı. hemen kendime bir iş bulmuştum. tüm gün çalışmış ve yorulmustum. erken kalkmak zorunda olmayalı uzun bir süre olmuştu. güzel bir duş aldım ve uyudum.bir kaç saat sonra uyanıp dışarı çıktım. koşar adımlarla markete girdim.en fazla beş dakika kaldım ama kendimi bir cam parçasıyla öldürmemek için zor tuttum. kasiyerde ki yorgun kızın sıradan hoşgeldiniz lafı ile elimdeki 5 tuborgu uzattim ve ilerledim. kız bir insandan çok bir robota benziyordu. şartlanmis bir beyni olduğu çok belliydi. kıza acimakli bir şekilde baktım ve biraların parasını ödedim. yine kalabalıktan kaçarak eve attım kendimi.ve bir şok yaşadım. sigaram bitmişti. biram vardı ama sigaram yoktu.bir insanın intihar etmesi için uygun bir sebep.bir daha dışarı cikamazdim. iyice sıkılirdim. ertesi gün dedim kendime. yarın içerim. biraları dolaba koydum ve uyudum. sabah telefonun sesine uyandım ve bir hafta boyunca çalışacağım gibik işime gittim.

yaz panpa yaz...

reserved

elbette yalan soyledigim zamanlar olmuştur. mesela kitapcida param ekgib kaldığında yarın getiririm yalanı. üstelik kitapçılar kendilerini bilge ve halden anlayan insanlar zannederler. yarinsindan fazlası huurdur.bir kitap beğenirsin ve cebinde paran yoktur.o bine kitabın parasını yarın yada paran olduğunda getireceğini söylesen bunu asla kabul etmez. sende kitabı çalmak zorunda kalirsin. zaten bir kitaba ve ekmeğe para vermek akıl işi değildir. temel ihtiyaçtır ikiside. birde umumi tuvaletler var tabiki. genelde para vermeden çıkabilirsin ama o tuvalette tüm gün küçük bir pencereden bakan ve gördüğü tek şey tuvalet olan yaşlı çakal biraz inatçı ise o zaman uğraşabilirsiniz. ekmeğe para vermemeli. sistem seni çalmaya iter. sonrada hapishanede senden faydalanır. üstelik seni topluma yararlı biri gibi duzelttigini savunur.ben başkasından para calinsin istemiyorum. benim istediğim şey devletin kasasında duran ekmek param. herkes payını aldıktan sonra ne olabilir ? kaos mu ? kesinlikle ve bu pek umrumda değil.