Bu entry silinmiştir
-
1.
018 yaşında bir kardeşinizim direk olaya dalıcam..
5. sınıfa gidiyorum ve o zamanlar maddi durumumuz baya bi iyi bir gün yine okuldan eve dönüyorum eve doğru baktığımda satılık yazısı gördüm anlamsız bir şekilde üzülmüştüm bütün arkadaşlarım burdaydı napıcaktım başka yerde hem durumumuzda iyi neden gidiyoruz ki ? Eve girdim ve anneme sordum bişey söylemedi gece konuşmaları ve bağırışmaları duyuyordum babam dolandırılmıştı büyük miktarda hemde. Evi bir arkadaşımın babası satın almıştı çok utanmıştım arkadaşıma karşı neyse ki tekrar aynı sitede bir eve taşındık ve kiramızda bir hayli yüksekti aradan bi kaç sene geçmişti babam durumu yavaş yavaş düzeltiyordu...
Lise 2 olmuştum artık durumumuz tekrar iyiydi gayet güzel gidiyordu ve mutluyduk
Lise 3 hala aynıydı bir değişiklik yoktu ama borçlar tam bitmemişti
Ta kii geçen Kasım aylarına doğru felan.. babam bu seferde iflas etmişti artık ayakta duracak hali yoktu kimsenin yüzüne bakamıyordu kimse ona iş vermiyordu halimiz çok kötüydü hepimiz perişandık benden küçük iki tane kardeşim vardı bişey diyemiyorduk onlara ama farkındaydılar birşeylerin doğru olmadığına babam yaklaşık 4-5 ay işsiz gezdikten sonra Bursa'ya taşınma kararı aldı. hiç gitmek istemiyordum ama mecburduk babaannem ise bizi çok severdi hergün beraberdik bende onu çok severdim sürekli eğer gidecekse beni gömsün gitsin derdi evi toparlamaya başlamıştık babaannem kalp krizi geçirdi ve hastaneye kaldırdık yaklaşık 1 ay hastanede yattı sadece bir kez yanına gidebildim sonrasında ise ona onu çok sevdiğimi söyleyemedim sonra vefat etti (Allah rahmet eylesin onu çok özledim.) babamın kararı hala değişmemişti babaannemin vefatından sonra dedemi yanlız bırakmak bana doğru gelmiyordu. ama taşındık çok zordu arkadaşlarımdan dedemden ayrılmak taşındık bursaya yeni okul yeni arkadaşlar felan buraya geldik babam hala iş bulamadı ve borçlar gittikçe katlanıyor ben ise bir mali müşavirin yanında çalışıyorum tabiri caizse zütümden kan alıyor. ama mecbur çalışıyorum..siz siz olun mal varlığına güvenmeyin ve sevdiklerinize onu sevdiğinizi söyleyin gün gelir söyleyecek vaktiniz olmaz.
ÖZET: Hayatımın günden güne taka sarması
Biliyorum bunu insan okuycak elimden geldiğince kısalttım kusura bakmayın.