annemi üzmeye?
selam güzel insanlar..
21 yaşında eroin bağımlısı pisliğin, gereksizin tekiyim.
annem yıllardır kahroluyor benim durumuma...

3 defa amatem de tedavi gördüm ama iflah olmaz, huur kişiliğim yine devam etti eroine..

http://imgim.com/vZlRpr.jpg
bugün yine ağlattım kadını. her zaman ki gibi ağladı. ben eriyerek öleceğimi biliyorum, bunun bilincindeyim tek isteğim huzurlu bir ölüm fakat geri de yıllardır her gün gözü yaşlı bıraktığım o kadını üzmeye ne hakkım var?...

bilmiyorum. şuan sadece önümdeki insüline odaklandım. birazdan yine zehirliyecem kendimi. 3 saat sonra krizler geldiğinde yine kendimi hz.adem gibi hissedeceğim. cennetten dünyaya sürgün edilen adem gibi...
ben minik dünyamda yapay cennetime her girdiğimde anneme cehennemi yaşatıyorum. bunu fark ediyorum ama dönemiyorum. vazgeçemiyorum gibtiğimin illetinden.

allah belamı versin.

resimde gördüğün gibi sevgili kardeşim.. sadece eroin. davetin için minnettarım fakat bunun mümkünatı yok.

annem bu öğlen yine yemek hazırladı. sessizlik hakimdi.
oturmadım sofraya o da elini sürmedi ekmeğe.
sormadı bana neden yemek yemediğimi. oysa eskiden hep sorardı.

ne o bana bir şey söyledi, ne ben ona.
su içip derin derin düşündü ve içten içe her nefesinde öldüğünü biliyordum. o kadar kahroluyordu kadın. beni doğuran kadın.

sanırım artık üzmemem gerekiyor bu kadını. elimde değil, yaşarsam eğer üzmeye devam edeceğimi biliyorum.
üzgünüm anne. her şey için üzgünüm. beni affet.

yine ağlıyor.. ve ben yine ölüyorum.
gibilmiş bir karacigerim var. dönüşüm gerçekten yok artık.

kurtulabilirdim bir zamanlar..