nba hakkında ufaktan fikirlerimi belirtmek istiyorum. yazacaklarımın hepsi özneldir.

ben nba ile ea sports'un nba 98 oyunu vasıtasıyla tanıştım. o sıra diktörtgen kafalı nick van exel çaprazlardan üçlük atardı kaçarsa 16 piksel shaq ribaund alırdı. zaten rakip de genelde stockton ve malone ikilisi için utah'ı seçerdi. neyse nba gözüme güzel gelmeye başlamıştı.

sonra kuralları tamamen yerle bir eden adam lige girdi. the answer. gerek giyimi gerek siciliyle gelenekçileri çileden çıkaran bir tipti. çok iyi smaçlar vurabilmesine rağmen smaç vurmayı falan bıraktı. koçu (yanlış hatırlamıyorsam larry brown) bunun yüzünden genç yaşta beşiktaş kanseri gibi bir hastalığa terfi etti. ama iverson o küçücük cüssesi ve sleeve diye adlandırılan reetak marka kolluğuyla shaq&kobe saltanatına bile kafa tuttu. isyanın bir sembolü gibiydi adeta.

sonra bad boys anka kuşu gibi küllerinden doğdu. detroit pistons all star'a ilk 5inden 4 oyuncu gönderirken sorulan tek soru prince'in neden seçilmediğiydi. öyle bir takım kurdular ki chicago'nun rekorunu gibip atacaklardı az kalsın. o sıralar bir yandan da spurs kendi big threesini yaratıyordu

işte bu zamanlar nba'in nba olduğu son zamanlardı. adidas'ın kevin garnett'ın tüm şehiri sırtında taşıdığı reklamı, t-mac'in 13 sayılık muazzam son dakika performansı. maç içindeki diyaloglar falan. her şey 4/4 lüktü.

steve francis, t-mac ve carter'ın beraber girdiği slam dunk contestten bahsetmiyorum. veya jason richardson'a ayrı bir parantez açmıyorum. 2000ler nba'in nba olduğu son zamanlardı.

ondan sonra merak edip geri zamanlara gittim. la gardaşım bi maçta 100 sayı atmış adamın nba oyununda overall'ı 93 ken garnett nasıl 99 olur diye bir merak sardı açtım baktım.

larry bird'ün üçlük yarışması öncesi rakiplerine hanginiz 2. olacaksınız demesi. micheal jordan'ın antremanda takım arkadaşının suratında topu patlatması (laubali tavırlarından tepki olarak suratına atmış topu) bir sürü şey.

jordan için apayrı bir parantez açmak isterim. maç içinde seyircisinden tut rakip oyuncusuna kadar herkesin dediklerine cevap verme derdinde bir adam. bu minvalde gözü kapalı ft kullanmışlığı da vardır, pivot üzerinden smaç vurmuşluğu da vardır. normalde derler adama la olm çocukla çocuk olma napıyon amk diye. ama jordan'a diyemiyorlardı. çünkü jordan'ın her zaman verebileceği bir cevabı olduğunu herkes çok iyi biliyordu.

sonra malum olay yaşanmış ve jordan'ın babası öldürülmüştü. işte bu şu anki nba'in içler acısı halinin temelini atan olay olmuştur belki de.

şimdi sonuca bağlayalım olayı. nba sayı pazarlarında (under/over) muazzam bir şike döndüğüne inanıyorum. bunun yanı sıra en önemli 3 4 oyuncusu sakat olan takımın rakibine verilen yüksek oranlar ve enteresan şekilde o yüksek oranların her seferinde patlaması, rakibi handikapta tutmak için yiyilen aptal seriler. black friday diye bir konsept var literatürde daha ne olsun.

işte iversonlar, jordanlar, t macler falan gitti. nba bitti. steve francis çinde inşaat işine girmiş amk nba.com'dan kaldırmışlar adamı. geçmişten geriye bi kobe kaldı. hala manyak gibi oynuyor. ama işte onun da yanına vermişler jordan hill'i falan kobe napsın amk?

yani bu oyuncular tarz oyunculardı. (kuşu kaldırarak yazdım bunu) sadece basketbollarıyla değil, duruşlarıyla da farklıydılar. ne lebron gibi kendilerini yere atarlardı ne griffin gibi bir dirsek vuram da smacı hallederiz kafası vardı bunlarda. ron artest'le ben wallace kavgası gibiydi kavgalar. şimdi bakıyorsun nate robinson'dan posta yiyen carmelo garnett'a çıkışa gel oç diyor.

son yıldız kobedir duncandır. geri kalanlar popülist kültürün kuklaları olur ancak. curry ve faried hariç amk. o ikisi oyunu seviyorlar belli.