nasıl şizofren oldum kısa hikaye

şizofrenlik bi takmuş gibi ben şizofrenim sen değilsin kavgasına tutuştular amk

lan şizo millete laf yetiştireceğine bitirmiştin amk! bu arada geçmiş olsun panpa

nasıl kısa hikaye lan bu 11 sayfa olmuş amk

ya ırkını gibtiklerim yüklenmesenize şu adama

hay sizin okucanız hikayeyi de gibiyim okuma stilinizi de gibiyim gözünüzden beyne giden damarları da gibiyim giriceğiniz entrinin numarasının kökünü gibiyim huur çocukları sizi naptınız lan adama şurda iki dakikada

olum okuycaksanız adam gibi oturun okuyun. niye laf atıyosunuz amk beğenmediysen çık git kimse seni bu başlıkta zorla tutmuyo

rizörv

ya giberim şimdi arkadaşları amk anlat sen ben dinliyorum züt öldüm meraktan anlat yoksa tırnak makasıyla bütün etlerini keserim seninde beynindeki gavatında anlatında bitirin yia.

sakin değilm amk !

gereksiz olan arkadaşla atıştığım gereksiz entryleri sildim okuyanların konudan sapmasını istemediğim için, bu yüzden "@"lerde kayma var kusura bakmayın.

Kalktım artık fotoğraf çekip yatmaktan bişeyleri düşünmekten kafa yorgunluğunu daha fazla arttırmaktan bıkmıştım,1 aydır falan koşmuyordum, giydim eşofmanları kafa dağıtayım vücut hareket etsin vücut yorgunluğu kafa yorgunluğundan iyidir dedim.
Aldım pet şişe suyumuda, önceden koştuğum ve herkesin koşmak için ilk tercihi olan alana doğru yürümeye başladım.
Biz en son "o"nunla koşmuştuk.
Yanımızdaki suları birbirimize atar kaçardık birbirimizden, sonra o 10 saniye birbirimizden uzak olmaya bile dayanamayıp birbirimizin boynuna atlardık, çevremizdekiler bize bakardı ama ne bakış, bakanların gözleri parlardı, genç artistler karizmasından ödün vermemek, genç kızlar da kıskançlığını belli etmemek için sadece garip garip bakar giderdi,ama yaşlılar..
Onlar çok iyi bilirler eski aşkları, bizde bi nevi eski aşk yaşıyoduk her halimizden belliydi, şimdiki gibi çıkar ilişkilerinden değildi çok farklıydı, birlikte nefes alırdık, anlayın işte daha fazla hatırlatmayın..

Koşu alanına doğru geldim,ona papatya kopardığım alanı geçip, onla oturduğum banklara göz ucuyla bile bakmayıp, onla ilk seviştiğimiz yerlerden biri olan çalılığı da geçtikten sonra ilk kavga ettiğimiz taşların üzerine oturdum. Ama ıslak olduğunu farkettim kalktım geri, burada o kalkarken çok kayardı ayağı, tutardım hep o narin ellerinden, onun canı acırsa dünyayı yıkardım dayanamazdım hiç ona..
Sigara yaktım, güya koşacaktım. Oturdum birlikte koşanları izledim, 50-60 yaşındaki çiftler gözlerimin önünde birbirlerini seviyorlardı.. Hıçkırıklar başladı,ama erkeğim ya tuttum kendimi, ayağa kalkarken ayağım kaydı, döndüm etrafıma beni tutacak birisi yoktu onu tuttuğum gibi, züt üstü otururken gözümden ilk yaş o taşa düştü, gözümdeki yaş bile onu özlemişti onu istiyordu.

Birinin sizi aldatmasına rağmen onu deli gibi özlediniz mi hiç? O haliyle gelse bile kabul edecek tek soru bile sormadan boynuna atlayacak durumdaydım, evet huur diye bahsettiğim kişi ta kendisi.
Gözyaşlarımı durdurdum, çocukca isim-kalp karaladığımız ağacın yanına geldim eskilere bakıyordum hafif tebessüm aldı yaşların yerini,ama karalamadığıma emin olduğum başlangıç ve bitiş tarihimiz vardı o ağaçta. Tabi şaşırmadım dersem yalan olur ama bi garip oldum, yine bi dıbına koyduğumun gecesi gelmiştim heralde buraya,hem buraya değilde nereye gidecektim?
Dediğim gibi şaşırmıyodum şaşırsam nolcaktı? Yine fotoğraf çekmeler hafızaya alma çabaları, gece yine bi şekilde dışarı çıkmalar derken kaldıramazdım artık. Taktım kulaklığı ne yapmaya geldiysem onu yapmaya başladım.

rezerved

Koşan tekli çiftli insanlar, kavgaya tutuşmuş gençler, koşan tanıdıklara selam vermeler, kuş böcek sesleri derken kondisyon baya düşmüş,5 dakika sonunda nefesimi toparlayamamaya başladığımı farkedip oturdum,o bankta da beraber oturmuştuk hızlı kan dolaşımı sinir anına hiç gelmiyomuş onu anladım, oturduğum bankı dövdüm resmen yine ellerim kızardı şişti, heralde sabahında nasıl olduğunu bilmediğim şişkinlikler ve ağrı bu şekilde oluşuyordu.

Eve doğru yola koyuldum hiç de sandığım gibi gitmedi iyi gelmedi yani koşu, daha fazla hatıra daha fazla acı, daha fazla kafa yorgunluğu.. Onu bir türlü geride bırakamıyordum yaptıklarına rağmen, suyum bitmiş eve kadar dayanamadım bakkala tam girerken telefonum çaldı, ekrana kim arıyor diye bakarken hatırlatma alarmı olduğunu farkettim. Normalde bi yere gitmeden önce yarım/1 saat önce kurarsınız değil mi alarmı? Ben tam randevu saatine kurmuşum(gidince farkettim) hiç üzerimi bile değiştirmeden gitmek istedim daha fazla geç kalmamak için ama yanımda para yoktu kentkart yoktu. Uğradım eve ışık hızında çıktım dışarı doğru pgibiyatra.

Gidince pgibiyatrın boş beklediğini farkettim başka bi hastayı almamıştı yerime, ordaki diğer huur zamanı 40 dk geçtiği ve 20 dk sonra yeni bir hastanın geleceğini söyleyip durdu ama ben ısrar ettim görüşmek için. Sağolsun aldı arzu,ben bi kaç şey anlatıyodum o tamdıbını söylüyodu. ben böyle düşünmüyorum dediğimde asıl düşündüğümü söylüyordu, inanmazdım pgibiyatrlara ama o kadın gerçekten iyi eğitim almış birine benziyodu, biraz daha saldım kendimi, herşeyimi anlattım,ona anlatmayacaktım da kime anlatacaktım, zaten kimseye olayların tamdıbını söyleyemiyordum

Bu yönden iyi oldu iyice açıldım anlattıkça da rahatladım. Geç kaldığım ve diğer hastayı bekletemeyeceği için konuşmayı burada sonlandırmamız gerektiğini söyledi.
Peki dedim rahatsızlığımın genel değil de tam bir adı var mı? araştırmak isterim dedim. Önceki görüşmemizde şüphelendiği gibi hastalığımın adının Katotonik şizofreni olduğunu söyledi. Tabi katoliğe yakın bi kelime olduğu için o an ama ben ortodoksum ehihi dediysem de güldüremedim, garip garip baktı, durumun ciddiliğinden bahsetti neyse bende
nedenlerini ya da nereden anladığını sordum ki iyice rahatlayayım yapmamaya çalışayım o davranışları. Bu sefer başladı pgibolojik terimlerle bişeyler anlatmaya ama 10 defa dinleseniz yine anlamazsınız. Ben tabi bön bön bakıyorum. Bi an güldü şaka öyle değil böyle yapılır dedi. Bu sefer de ben gülmedim. Aramızdaki olay bu niye anlattıysam.

Neyse asıl mevzuya gelelim bana bazen hiçbişey yapmadan, hiç hareket etmeden saatlerce oturduğumu söylediğimi söyledi, aslında bünyede var olan rahatsızlığın zararsız olduğu zamanlardan ikili ilişkilerin kötü şekilde sonlanması sonucu ortaya tamamiyle çıkmasından bahsetti o an jeton düştü zaten, ama buna rağmen bu rahatsızlığı bulunanların çevresiyle iletişiminin neredeyse hiç olmadığını iki kelimeyi bile bir araya getiremediğini, günde kullandığı kelimeler 50-60 kelimeyi geçemediğini çok şaşırdığını söyledi. Kısacası belirtiler de var ama tam tersi durumlarda.
Neyse sonraki randevuyu alıp çıktım ordan,bu sefer sadece yoldaki otobüsteki insanlar değil tüm dünya bana bakıyor gibiydi görüşmeye giderken bile bu kadar değildi, oysa ki ne güzel rahatlayıp çıkmıştım. Eve geldim, anlattım bizimkilere ne konuşulduğunu falan.

reserved amk

sen yine yavaş yavaş yaz ben birazdan küfretmeye başlıyorum. cevap verme bana. sus ve 'anlatmaya' devam et.. anladınn
ha bide oç tuhaf bi adamsan bi ara gel bize. bornovadayım beni öldürmezsen oturur 2 bişey içeriz. dıbını gibeyim senin:d

la hadi amk hadiiii gibecem artık elini ayağnı senin kanserlere tutuldum

dıbına koyayım senin emi

zeversed

e pahalıdır nerden para buldun işten de çıktın vs derken kartımdan kullandığımı söyledim. 5 dk için para mı ödednin ?