nasıl zengin olduğumu anlatıyorum toplanın

merhaba arkadaşlar, en dipteyken bugün nasıl en tepede olduğumu, nelerle uğraştığımı, kaç kere iflas edip ne paralar kaybedip pes etmediğimi ve sonuna kadar uğraştığımı anlatıyorum. toplanın size pes etmeden savaşmanın, başarının hikayesini anlatıyorum.

83 senesinde bursa kemalpaşada dünyaya geldim, evimiz 3 katlı şirin bi evdi. bi de an altta bodrum katı vardı, babamın bakkal dükkanı vardı, benden 3 yaş büyük bi abim vardı, annem de kemalpaşadan çıkıp şehre gider evlerde gündelikçilik yapardı. bakkal dükkanımızda babam fakirlere yardım etmekten genelde çok az para kazanırdı, zaten çok da büyük bi dükkanımız yoktu. yani çok rahat değildi durumumuz

ben 5 yaşına geldiğimde abim okula başlamıştı. bi de köyde herkes okula bigibletle giderdi, abim tutturdu ben de bigiblet istiyorum demeye, hayal meyal hatırlıyorum. tabi durumumuz iyi değil ama babam kendince bi para biriktirip bigiblet almış abime ama bir anda vermek istemiyor tabi, karşılığı olması lazım. "bodrum katını akşama kadar temizle toparla bigiblet alıcam" sana dedi. kulağa gelişi kolay fakat bodrum katı gibtir edilmiş yıllardır, örümcekler gibişiyor artık grup ciks atıyor içerde. neyse abim tamam dedi heyecanla daldı bodruma, ben de top oynuyorum terasta. öğlene doğru geldi bana "yardım et bodrum bitmez öbür türlü bigiblete sen de binersin hadi" dedi. tamam dedim ve bodruma indik beraber. o da ne, karanlık, incin, tozlu, havasız korkunç biyer. neyse beraber topladık ettik sonra babamın sesi geldi yukardan "bitti mi?" diye. abim hemen beni saklamaya çalıştı açtı dolabı gir dedi. girdim içerde ama çok korkuyorum. 2 saat kaldım orada, abim bigibleti aldı ama ömrümde 1 tur bile binemedim o bigiblete. abimin bana ilk kazığı oydu.

sonra ben de büyüdüm okula gidiyorum, ben de bigibletim olsun istiyorum ama durumumuzu biliyorum. utançtan isteyemiyorum da. annem geldi bigün yanıma ders çalışırken "sen bigiblet istemiyomusun?" dedi. "yok" dedim. "ama herkes biniyo" dedi. "olsun" dedim. anladı istediğimi, "benimle şehre gündeliğe gel, karşılığında bigiblet aliyim sana" dedi. çok sevindim "tamam" dedim. beraber evlere gitmeye başladık, annem için kovaya su dolduruyorum, taşıyorum, sabun döküyorum vs.. bikaç hafta çalıştık böyle tam bigiblet alıcaz, babamın dükkanın sahibi babamla kavga etti, "gibtir git dükkanımdan" dedi. başka da yer yok yakında, en yakın yerler iki üç katı pahalı, benim bigiblet parası yeni dükkan kirasına gitti.

annemle gündeliğe gitmeye devam ediyorum yeniden para biriktirip bigiblet alıcaz, bi eve gittik çok güzel bi kız, ilk defa aşık olmuştum görür görmez, bi de abisi vardı. annesi "kardeş kardeş oynayın bakalım" dedi. dışarı çıktık, abisi bigibletle geziyo, çok güzel bigibleti var. kız yanıma geldi "adın ne?" dedi "kerem" dedim. "ben de beste" dedi. evet aşık olmuştum. akşam annem çağırdı, köye geri döndük ama besteyi hep görmem lazımdı..

babam her ay yeni dükkanın kirasını ödemekte zorlanıyordu, çok zor günler yaşıyodu ve her akşam içmeye başladı. içtikten sonra bazı akşamlar annemi dövüyordu. biz de abimle üst katta onları duyup bişeyler yapmamız gerektiğini düşünüyorduk. bi sabah karar verdik, eğer babam bir daha anneme dokunursa, abimle beraber babamın karşısına çıkacaktık. o akşam babam eve geç geldi, evde değil meyhanede içmişti, biz de uyumadık onu bekledik. eve gelince annem babama "parayı bi de meyhanelerde mi harcıyosun?" dedi. babam "sanane lan huur" diyip tokat attı. hemen aşağı koştuk abimle. ben babama "bırak lan!" diye bağırdım ve geriye ittirdim. sonra arkama bir baktım ki abim merdivenlerde durmuş izliyor. babam sonra bana bi yumruk attı, yere düştüm, ardından ayağa kalktığımda burnum kanıyodu ve annem araya girdi. bu da abimin bana 2. kazığıydı

bigün evde otururken anneme "dışarı çıkıp biraz gezicem" dedim. amacım belliydi, besteyi görmek. evlerinin oraya gittim ve beklerken bir baktım ki, abisinin bigibleti orada duruyor. dayanamadım ve tahmin ettiğiniz gibi atlayıp köye kadar bigibletle geldim. köyde de onu derenin orada ağaçların arasına gizledim kimse görmesin diye. eve döndüğümde babam yine içiyordu. anneme merhaba anne dedim ve yukarı çıktım. artık benim için babam yoktu. abimse babamın yanına oturmuş muhabbet ediyodu.

annem bestelerin evine gündeliğe gittiği günün akşamı bana bigiblet çalınma olayını anlattı ve beste seni sordu dedi. heyecanlandım "neyimi sordu?" dedim. "nasıl napıyo diye sordu" dedi. annemin suratında, kolunda hep morluklar vardı, bestenin annesi de acımış anneme de kadıncağız fazladan para vermeye başlamış. durumları çok iyiydi onların. babası benim babam gibi esnaftı ama kocaman bir marketi vardı. bigiblet olayı yüzünden çok utandım kendimden, onlar çok iyi insanlardı ve bize yardımcı oluyorlardı, ben ise onlara kötülük yapmıştım. gece herkes uyuduktan sonra yanıma dönüş yolu için para alıp bigiblete binip bestelere doğru yola çıktım. yolda serseriler yolumu kesti ve bana saldırdılar, biraz direndim ama bitanesi bıçak çekince durmak zorunda kaldım ve bigibleti alıp gittiler.

ertesi sabah kahvaltı da yüzümdeki yara izlerini gördüler, annem panik yaptı ve gözleri doldu. babam "yine ne tak yedin it?" dedi. 3 aydır bana söylediği tek cümleydi. "bişey yok" dedim. kahvaltıdan sonra abim yanıma geldi ve "noldu olum anlat bana" dedi. "gece dışarıdan sesler geldi bi gidip bakiyim dedim, sarhoşlar vardı saldırdılar bir anda" dedim. "oğlum uyandırsana beni de madem inip bakıcan" dedi. "uzaktan izlemeni istemedim" dedim. cevap veremedi.
bestenin abisi için para biriktirip yeni bigiblet almaya karar verdim. kendimi çok suçlu hissediyodum.

tabi baya zaman geçti bu arada abim ilkokulu bitirdi ve okulu bırakıp babamın yanında çalışmaya başladı. bigibletiyle servis yapıyodu her yere, dükkanın durumu biraz daha düzelmişti bu sayede. ben de para biriktirip bestenin abisine aynı bigibletten alıp aldığım yere bırakmaya gittim ve dönüşte besteyle karşılaştım, uzun uzun konuştuk ama morali çok bozuktu ve gizlediği bişeyler olduğu anlaşılıyordu. bikaç gün sonra annem onlara gündeliğe gidip, akşam babalarının artık başka bi kadınla beraber olduğunu ve abisini de alıp besteyle annesini terk ettiğini anlattı. abisi olucak bine bigiblet zütürdüğüm için pişman oldum bu sefer. besteye çok üzüldüm ve hergün yanına gidip ona moral vermeye çalıştım. bu süreçte çok yakınlaştk tabi ve en sonunda bir gün ayrılırken beni dudağımdan öptü. dünyanın en mutlu adamı olmuştum.

abimle babam bu arada işleri ilerletip, şehirdeki zenginlere haftalık toptan mal satmaya başlamışlardı. ben de ilk okulu bitirip abim gibi okumayı bırakmak yerine lisede okumaya devam ettim. besteyle de hala beraberdik. bi akşam eve gittiğimde babamla abim kavga ediyolardı, siparişlerden birinde bi sorun çıkarmış abim ve önemli bi müşteri kaybetmişlerdi. hiç ilgilenmeden annemin yanına gittim. annem çok üzgündü "boşver anne yesinler birbirlerini" dedim. babam işleri yoluna sokmuştu ama hala her gece içip annemi dövüyodu. babam abime "gibtir git bi daha gelme dükkana dıbına kodumun çocuğu" dedi. ertesi gün de yeni birini bulmak için cama ilan astı.

abim dağılmıştı, ona destek oldum o dönemde. bu arada bestenin babasının marketi artık zincir olmuştu ve kısa bir süre sonra bizim dükkanın karşısına da devasa bir yer açtılar. babam neye uğradığını şaşırmıştı. herşeyi çok ucuza sattıkları için babam tüm müşterilerini kaybetmişti. bi akşam abim eve gelip o markette işe girdiğini söyledi. babam delirdi "ulan bin kurusu bize saygın yok tamam, yediğin ekmeğe de mi saygın yok? ona da ihanet ettin şerefsiz!" dedi ve abime saldırdı, ben araya girip engel oldum.
babam günden güne daha da iflasa yaklaşıyordu, maaş veremyeceği için yanında çalıştırdığı çocuğu da işten çıkarmak zorunda kaldı, siparişlere gitmezse tamamen batacağı için okulu bırakıp babamın yanında çalışmaya başladım. abimse markette her türlü işe koşturuyordu ve kısa zamanda bestenin abisi okanla kanka oldular. marketi kapatıp beraber takılmaya başladılar. birkaç ay böyle sürdü gitti, abim çok iyi durumdaydı, okanın sağ kolu gibiydi ve babalarının ölümüyle de marketler zincirinin başına okan geçmişti. biz ise babamla çok az kazanıyorduk ama ailemizin karnı doyuyordu, abim de zaten ayrı eve çıktı çok kısa süre sonra.

besteyle hala beraberdik, onların da annesiyle beraber durumları pek iyi değildi, annesiyle beraber konveksiyon atolyesinde çalışıyorlardı, iş çıkışlarına gidip onlara eve kadar eşlik ediyordum gecenin o saatinde. annesi de artık beni çok seviyordu. bana "oğlum" diyodu artık ve evlenmemizi de çok istiyordu.
babamın ise içmekten ötürü artık sağlığı çok bozulmuştu bi zaman sonra dükkanı tek başıma idare etmek zorunda kaldım, lise arkadaşım orhan iş arıyordu ve bu süreçte sağolsun bana çok yardım etti. fakat dükkan günden güne müşteri kaybettiği için dükkanı kapamak zorunda kaldık. orhanla beraber bi iş yapmaya karar verdik ve ne yapacağımızı düşünüyorduk.

yine liseden arkadaşımız süleymanla konuşurken bize dedesinden kalan büyük bi mekanı olduğunu ve oraya meyhane açabilmek için ortak aradığını söyledi. orhan da ben de bankadan yüklü miktarda kredi çekip süleymanla beraber ortak mekan açtık. başta pek iyi kazanamadık ama daha sonra gerçekten çok sağlam para kazanmaya başladık.
sıradan bi günde meyhanede otururken bestenin annesinin hastaneye kaldırıldığını öğredik, hastaneye gittiğimde beste ağlıyodu, abisi okan ve onun köpeği olarak benim abim de ordaydı, onlara selam bile vermeden bestenin yanına gidip sarıldım. abimle beste ilk defa burada tanışmış oldu. besteye bizim meyhanede çalışması için ısrarcı oldum, sonuçta artık çok iyi kazanıyorduk ve beste de atolyede kazandığının kat kat fazlasını kazanabilirdi.

bi gece herkes gittikten sonra süleyman, orhan ve ben meyhaneyi kapatırken okan ve köpeği abim gelip benimle konuşmak istediklerini söylediler. süleyman ve orhana "siz gidin" dedim. orhan "ben kaliyim" dedi. "git oğlum sorun yok" dedim. onlar gidince okan "bestenin böyle biyerde çalışmasın istemiyorum" dedi. "bestenin ne yapacağı ya yapmayacağı ile ilgili konuşma hakkını yaklaşık bi 10 yıl önce kaybettin" dedim. "giberim seni" dedi ve boğazımı tuttu. suratına yumruk attım ardından abimle beraber bana saldırdılar. ertesi gece meyhaneye silahlı adamlar gelip camı çerçeveyi indirdi. süleyman "artık bizimle ortak olmanı istemiyoruz" dedi. neye uğradığımı şaşırdım. burayı hep beraber kurmuştuk ve hayatımı düzene sokmuştum. fakat sahibi olarak süleyman göründüğü için söyleyebilecek bir sözüm yoktu. yine de sağolsunlar parasal olarak hakkımı verdiler oradan ayrıldım. besteyi de işten çıkardılar tabi.

meyhaneden kazanarak biriktirdiğim paraya ek olarak aldığım parayı da kullanarak besteyle beraber cafe açtık. çok güzel günlerdi ve yine güzel para kazanmaya başlamıştık. şerefsiz bin okan ve huursu abim tekrar çomak sokmaya çalıştılar, sanki bestenin hiç biryerde çalışmasını istemiyordu. aynı adamlar cafeye gelip beni silahla tehdit etti. karşı koyunca da cafeyi yerle bir ettiler, beste hüngür hüngür ağlıyordu. dayanamadım abimle okanın karşısına çıkıp onlara saldırdım. adamları gelip bi güzel dayak attılar bana.
beste "benim yüzünden işlerin hep bozuldu, bundan sonra ne yapıyosan bensiz yap, ben kendi yolumu bulurum" dedi. kabul ettim istemeden, ne de olsa kısa süre sonra evlenecektik.

amcaoğlum bir gün bize ziyarete geldi, konu işten açıldı ve bana tarlasının olduğunu ve başka illere satış yapabilirlerse çok iyi kazanacaklarını söylediler. süleymana gidip borç para istedim, verdi sağolsun ve sonra kamyonet alıp amcaoğlunun ürünlerini başka illere zütürmeye başladım. kazancımız çok iyi değildi ama yine elime geçen paradan biraz ayırıp düğün için kenara koyabiliyordum. beste ile pek görüşemiyorduk sürekli yollarda olduğum için, o da girdiği her işte abisi yüzünden kısa süre sonra kovuluyordu.
bir gün çok uzun süreli bir yola çıktım. besteyle zaten 1 aydır görüşememiştik, dönüşte eve gittiğimde annem çok üzgün duruyordu ne olduğunu ısrarla anlatmıyordu. "ne oldu anlat" diye bağırınca bestenin okanın zoruyla abimle evlendiğini söyledi. meğer bin kurusu ilk günden hastanede gözünü koymuş ve benden ayırmak ayrıca besteyi zor durumda bırakmak için işiyle bu kadar ilgilenmeye başlamışlar. abimin karşısına çıkıp ağzını burnunu dağıttım, sonra da amcaoğluyla helalleşip, düğün için ayırdığım parayla süleymana olan borcumu ödedim ve yeniden başlamak için istanbula geldim.

istanbulda gündüzleri garsonluk geceleri taksicilik yaparak para kazanmaya başladım, ek olarak kazandığım parayla ufak bi kırtasiye açıp bi eleman tuttum. 2 işte çalışıp kırtasiyeden gelen paraları biriktirip kırtasiyenin üst katındaki evi alıp kiraya verdim. tekrar güzel para kazanmaya başlamıştım ki, evin ve dükkanın olduğu bina ruhsatsız olduğu gerekçesiyle belediye tarafından yıkıldı. tekrar parasız kaldım. taksicilik ve garsonluğu bırakıp, bi barda barmenlik yapmaya başladım.

barmenlik yaparken birgün bara gelen bi adam bana el altından bazı maddeleri satmam için yüklü miktarda para teklif etti, köyde annemlere de para yolladığım için kabul etmek zorunda kaldım. bana telefon numarasını bıraktı isminin serkan olduğunu söyleyip arayacağını söyledi. birkaç gün hiç ses seda çıkmadı ve bi gece aradı, beni kadıköy rıhtıma çağırıyordu.

rıhtıma gittim, serkan karşımda duruyordu ve önce etrafa bakınıp sonra cebinden bi poşet çıkartıp verdi, "bunları sat %30u senin" dedi. tamam dedim. her gece böyle mal alıp barda gizli gizi satıyordum ve normalde kazandığımın 3 katı kazanmaya başladım. bir gece bara bi adam gelip şifreli bi şekilde serkanın mallarından almak istediğini söyledi, onaylayınca kendini sivil polis olarak tanıttı ve tutuklandım. kısa süre yatıp, cezamı çekip hapisten çıktım. hapisten çıktığım gün serkan aradı. görüşmek istedi. başka çarem yoktu artık, görüşmeye gittim.