Dersler, not toplamalar, tanışıp konuşmalar derken günler birbirini kovalar olmuştu. Hem ikinci sınıflardaki yeni arkadaş grubumla aramı iyi tutmaya çalışırken hem de birinci sınıflardaki aktifliğimi sürdürüyor aynı zamanda da Büşracığımla flörtümüzü tam gaz devam ettiriyorduk. Tam da flört denemez aslında, birbirimize ilgimiz var belli ama onu bi adım ileri zütürmeye ikimiz de çekiniyoruz. Bu çekinmenin nedeni hem tanışmanın daha başında oluşumuz, hem de vize tarihlerinin yaklaşıyor olması. Derslere kasmadan vizelerden önce biz bize son bi kez dışarı çıkalım dedik bizim çocuklarla. Kadir dışarı çıkmayı seven birisi değildi, gelmedi. Berkay’ı çağırmak istemedik açıkçası. Azeriler de kendi Azeri dostlarıyla yaptıkları bi planda bulunacaklarmış. Doğan desen Bursa’da okuyan sevgilisini ziyarete gidecekmiş son bi kez. Eee kaldık Furkan’la baş başa. Yanımıza bi de tırtıl eklensin dedik, yeni bestimiz olan Burak kardeşimizi aldık yanımıza. Hem olanı biteni hem de son zamanlarda yaşananların bi kritiğini yaparız dedik. Kötü de etmedik tabii amk.

Büşra Hendek’ten gidip gelen bi öğrenciydi. Zaten bi Sakarya’lı olduğundan ötürü bi yurt ihtiyacı duymamış okula gelirken. Zaman zaman kendisi, kalan zamanlarda da babası getirip zütürüyomuş okula. Tabii babası devreye girdiği zaman ben piyasadan siliniyorum bi hızla orası ayrı. Onun burada olmasını ve onunla vakit geçirmeyi çok isterdim. Ama okulda birlikte olduğumuz zamanın yanı sıra sürekli telefona görüşüyo olmakta şimdilik yeterli düzeydeydi benim için. Büşracığıma bu planın haberini verip “sözde” iznide aldıktan sonra nihayetinde adam akıllı oturup kafa dağıtacağımız bi erkek muhabbetine girişmeye başladık.

Çark Caddesini bilenler bilir. Sakarya’nın göz bebeği denebilecek yerlerinden birisidir. Çünkü zaten Sakarya bi avuç yer, vakit geçecek yerlerde kısıtlı olunca burası o yerlerden birisi oluyo haliyle. Leman Kültür’e gidelim dedik. Hem alkolümüzü alacaksak buradan alırız hem de bakalım izmir’deki gibi konsept yapabilmişler mi denemiş oluruz dedik. Gelecekte çook işler çıkaracak bu 3 kurdun ilk görüşmesi içinde ancak böyle bi yer yakışırdı. Geyik muhabbetleri eşliğinde yolu geçiştirip Çark Caddesine gelmişken aynı şekilde mekana girdik. Burak çok geyik, çok kafa çocuktu lan. inanılmaz sevmiştim ben amk. Ama tüm bu neşeli halinin altında bi durgunluk söz konusuydu. Bizim konular belliydi, ama onu hiç dinlememiştik. Belli ki bugünün ana konusu Burak olacaktı.

Yurda gittim. Ders saatimden erken geldiğim için Furkan da Berkay da şaşırmıştı. Kadir yine ortalarda yoktu. Elimde kremlerle girdiğimi gördüklerinde tepkileride gecikmedi. Berkay yalandan bi tepki vermiş olsa da Furkan bişey olduğunu zannedip korkmuştu

“Hayırdır olm bişey mi oldu ? Erkenden gelmişsin, elinde kremler ilaçlar falan ?”

“Yok kankam be, iyiyim iyiyim. Çok iyiyim hem de, Büşra yengeniz (!) erkenden gelmemi istedi bugün yurda. Kremler falanda ondan, sürecekmişim. Ondan erken geldim işte, bişey yok”

“Ya bi gibtir git amk bişey oldu sandım bende, kızın dikkatini çekicem diye şov yapmışsın işte” diyip güldü. içimi biliyodu be Furkan benim. Hani derler ya kardeş olur, ama kardeşten ötesi zor bulunur diye. işte ben kardeş ötemi geç olsa da bulmuş gibiydim. Yoksa bu kadar kısa sürede böylesine iyi anlaşabilmemizin başka bi açıklaması olamaz. Berkay yine alakasız ve soğuk tavırlarla yalandan nasıl olduğumu sorup geçiştirdi. Bilgisayarıyla ilgilenmeye devam etti. Çok takmıyorum artık onu ve bu hallerini ne de olsa, istediği gibi devam edebilir. Zaten çekilecek tetikler, kesilecek bağlar var az kaldı.

Kremleri falan bi kenara bırakıp telefona sarıldım. Eee artık benden haber bekleyen birileri vardı o telefonun diğer ucunda .) Lan yoksa ben yine çok mu erkenci, fazla mı aceleci davranıyodum bu tavırlara bürünerek ? Evet evet, sütten bi kere ağzım yanmıştı. O yüzden artık adımlarım daha dikkatli, hamlelerim daha düşünceli olmalıydı. Çok geçmeden mesajı yazdım;

“Ben yurttayım, haberin olsun ”

“ilaçlarını aldın mı bakalım, sürdün mü gerekenleri ?”

“Evet evet hallettim merak etme. Ders nasıl gidiyo ?”

“Sıkıcı, sen yoksun ya”

Karşılıklı hamleler, yürümelerle sürerdi bu konuşma. Ama derslerinden alıkoymak istemedim. Dersten sonra konuşuruz diyip konuşmaya ara bıraktım. Hem onu düşündüğümden yaptım bunu, hem de başımda zebellah gibi merakla dikilen bi Furkan vardı. Olanı biteni ona anlatmaya başladım. O sırada Kadir’de katıldı bize. Ulan dedim madem olay büyük, toplaşın aq genel olarak anlatıyorum. Karşı tek kişilik odadan Doğan da “Beyler oyuna geliyor musunuz ?” diye odaya gelince ekip tamamlanır gibi olmuştu. Bi Azeriler ekgib, onlar da akşam telafi ederler artık.

Durumu anlatmamın ardından taşak geçmelerinin yanı sıra ciddi olup mantıklı bi şekilde yorumlayanlar da çok oldu. Furkan en çok laf sokan olsa da doğruları söyleyen de yine kendisiydi.

“Olm kız belli ki boş değil sana karşı, var içinde bişeyler. Sen tamam mısın peki ? Sonra ümitlenip gibip atma ortalığı, üzülmesin kız”

“Yok kanka yok, iyi düşünüyorum lan ben bu konuda valla. iyi şeyler olacak”

Doğan;
“Tesettürlülere karşı ön yargılıyım, yaklaşmayı bilemiyorum diyen adama bak. Hendek’ten av kapar olmuş haberimiz yok. Sen aşmışsın olm, izmirlilerin doğasında var demek ki gavat olmak ahahahaha”