nasıl pusuya düştük anlatıyorum

bu orosbu çocukları kendini göstermez iyi kamufle olurlar. zaten göğüs göğüse çarpışacak yürekleri de yok ya. gündüz vakti nerden ateş ettiklerini kestirmek te güç oluyor. namlu alevi olmadı mı iş zor. arazi zaten muallaklere çalışıyor bütünleşmişler muallakler. bizimkiler ateş ediyor ama nereye dıbına koyim? arkamıza aldığımız duvarımsı dağdan ateş etmeleri imkansız ne çıkılacak gibi ne de saklanacak yer bulmak imkanı var. zaten o açıdan bize ateş de edemezler. solumuz uçurum dedim ya, bu uçurum kanyon gibi hasılını gibtiğim. genişliği 40-50 metre kadar bazı yerlerde biraz genişliyor bazen daralıyor. ama bizim pusuya düştüğümüz yerde 50 metre kadar. işte o 50 metreden sonra bu orosbu evlatları için çok elverişli bir dağ var. herifler yağdırıyor ama biz kafamızı çıkarıp ateş edemiyoruz. nereye edicem abi görmüyorum ki? nerden ateş ediyorlar diye kafayı çıkarsam 3 saniye sonra adam alnımın çatına yapıştırcak mermiyi. mecburen tam siper. bu arada telaşlı bağırış çağırışlar azaldı. silah sesleri de azaldı. ilk başladığında çok yoğun olur. tüm güçleriyle ateş altına alır binler, hedef gözetmeden aldırırlar. zaten biz koca koca hedefler halinde gel bizi vur der gibi katar halinde gidiyoruz.

bizimkiler ilk şaşkınlığı atıp siper alınca, bu muallakler hedef gözetmeye başlar. yani gördüğüne ateş eder. ilk baştaki o bodoslama ateş kesilir. artık siperlden sipere atışlar başlar ama biz adamların nerde olduğundan tam emin olamıyoruz. telsizden yardım istiyorlar ama helikopter falan gelmez oraya, orda adamavlamak için o kanyona alçalması lazım helikopterin, gelirse zaten ateş bile edemeden indirirler. telaş azalınca insan biraz daha rahatlıyor. sen korkmuyorsun belki ama etrafında yanında panikleyen adamlar olunca seninde hayatın riske giriyor. 40-50 metre kadar sağımda bankette siper alan iki arkadaşım vardı. biri samsunlu biri izmirli. kavga ediyorlardı. biri kalk gidelim öbürü otur tak yiyelim derdindeydi. sürüden ayrılmış koyun bulmuş kurt gibi üşütüler başlarına. önce etraflarına düşen bir kaç taciz mermisi ardından yoğun bir ateş ve en son rpg 7 yi gördüm üzerlerine doğru süzülürken. o dıbına kodum roketi arkasında dumandan iz bırakır ya. heme narkalarında kayalarda patladı. toz duman şarapnel. taş parçaları şarapnelden beter. bi kaç taş parçası beni de yaraladı ama çok önemli değil. toz duman dağılınca kör olayım istedim. o çukurdan çıkıp yola savrulmuş vücudunun üst kısmı ama hangisine ait bilmiyorum.. bilmiyorum dıbına koyim... bilmiyorum... bilmiyorum... parçalanmış, yanmış... yolun ortasında... bacakları yok... annesine ne diyecekler? annesi son bi kez göreyim oğlumu derse ne yapacaklar? bi anne oğlunu tabutta bu şekilde görürse aklını yitirmeden yaşayablir mi? allam yardım et nolur...