nasıl piç oldum anlatıyorum

bir baktım sınıfın ortasında üç tane zenci çıkarmışlar malafatı öyle duruyorlar... *

neyse, poor a da selam olsun ;)

arkadaşlar,

o an 10 saniye içinde gördüklerim ve hissettiklerim üzerine, zorlarsam şöyle 40-50 sayfalık bir kitap yazabilirim diye düşünüyorum..

ayşen ve ozan, tahmin etmiş olmasınız,

gayet bariz, rahat şekilde öpüşme halindeler, hani benim şu ayşen i her ders kestiğim sırada..cam kenarı, kapıdan girince tam karşısı..ya 4. ya 5. sıra olmalı...

tamam.. çıkıyor olabilirler, sevgililer, daha önce de öpüşmüş olabilirler.. hatta belki düzüşmüş bile olabilirler..ama hayır.. benim gözlerim, en azından bunları görmeyi haketmiyor olmalıydı..o kadar da vurmamak lazımdı.. ölmemiş miydim ben zaten? ruhumun ölüsüne de mi saygısı yoktu bu lanet talihin?..haa tabi ya..eh..biraz canladık ya, biraz, belki kırıntı kadar mutluluk tattık ya, neyden kırıklandığını bile hesabetmeksizin.. kabahat ettik aq..benim neyime?

derin bir nefes aldım, biraz sesli almış olmalıyım ki bunlar bir an bana doğru dönüm sonra hemen ayrıldılar.. hoş benden çekineceklerinden değil ama işte, sonuçta sınıfın bir elemanıyız, kim olsa aynı tavrı gösterirlerdi her halde.. *

fazla gelmişti beyler.. yüzümün kızardığını hissettim, dalgınlıktan ta sınıfın ortasında görmüştüm onları ve eğer şimdi dönüp gidersem, resmen "bravo elinize sağlık, beni öyle bir gibtiniz ki zütümden, bakın hala oturamıyorum" demek gibi olacaktı..

zaten yeterince kazanmışlardı..bir kez daha kazanmalarına izin veremezdim..

bir-iki saniye kala kaldım öyle stun yemiş hero gibi, ne yapacağıma zorlukla karar verebilmiş ve duvar kenarında, en arka sıralardan birine gömülmeyi düşünüyordum ki, kafamı o tarafa çevirir çevirmez bu kez de önceden beraber oturduğumuz sırada gözlerini bana dikmiş sinsi sinsi gülümsemekte olan ebruyu gördüm..

beyler bildiğiniz ambale olmuştum..az önce gözümün önünde sömürülmekte olan ayşenin dudakları.. üstüne ebru nun manidar, ince ve canımı acıtmak için var gücüyle saldıran bakışları..

sanki, "ne oldu bak, gördün mü? sevdin de ne oldu, çatır çatır zütürüyor şimdi bir başkası" der gibiydi.. nefret dolu diyemem, çünkü zaten benden hoşlandığına dair %90 olan düşüncelerim o bakışlarla %100 e vurmuştu.. olsa olsa.. kızgınlık..evet evet, kızgınlık ve başa kakarcasına bakışlar..

alay edercesine.. pişman oldun mu? dercesine..

aldığım tüm bu ruhsal darbelerin ardından, her şeye rağmen gözümü karartıp, başkası tarafından oynatılan bir kuklaymışcasına, sabit ve sert hareketlerle duvar kenarının en arka sırasına varmayı başardım..

en büyük sıkıntımın uykusuzluk olduğu o çarşamba sabahı, başka türlü duyguların, hesapsızca ağzıma sıçması epi topu 10 saniye sürmüştü.. fazla değil..

http://fizy.com/#s/1537wr

ifadesiz surati devam ederken garson araya girdi *, daha karar vermedik anlaminda bir hareketle gecistirdim. ortamdaki o soguklugu ve gerginligi farketcek ki tipik garson boyun bukmesini yapip gitti. benim gozum hala ebruda, kulaklarimi dikmis soyleyeceklerini bekliyorum..
onunmuzde iki yol vardi;

ya iliskimiz bir adim daha ileri gidicekti, ya da orada bitme noktasina gelicekti.

gozlerini masaya cevirdi, onunde duran sudan bir yudum aldi ve onundeki peceteyle oynamaya basladi, stres topu gibi oynuyordu peceteyle sert hareketleri karsisinda pecete parcalari masaya dokuluyordu sanki hincini peceteden cikartiyordu..

aklimdan binbir turlu sey gecmeye basladi.. kalkip gider mi? o davranisimi takdir eder mi? ama beyler inanin beni en rahatsiz edense;

acaba o da sirlarini dokecek miydi?
bir kizin sadece size ait olmasi bambaska birseydir beyler hani bazilari der ya bakire olmasa da olur. yalan. olmasa da olur demek olsa daha iyi olur demek degil midir zaten?

aslinda senenin basindan beri beni takip eden yeni deyimle bana yazan kizin ne gibi sirri olabilirdi ki? en fazla ne yapmis olabilirdi??

ama yinede icimdeki duygulari kontrol edemiyordum. ve onu biriyle paylasmis olmak nedense o an icimi yaraliyordu. kalkip gitmesi bana cok koymazdi ama bu durum beni bitirebilirdi.

yuzunu yavasca kaldirdi, bu anlari yavas cekim hatirliyorum ayni filmlerdeki gibi sanki etrafimizda gulusen konusan insanlar yavas yavas hareket ediyordu,

"tsigalko birsey oldu mu?"

bu sefer cok ciddi bir yuz ifadesi vardi, gozleri dolmamisdi sadece gercegi ogrenmek istiyordu. biraz telasliydi.

simdi taku yedin tsigalko.. yalan soylemicem dedin artik soylemek istesen de elin ayagin dolanir belli edersin. gercegi soylesen buyuk ihtimalle isler orada bitecek. yukari tukursen pala biyik asagi tukursen cemaatci sakali.

aslinda herseyi onceden dusunmusdum ve bu sorunun gelcegini biliyordum. ama sinava cok calisirsiniz da en basit soruda takilirsiniz ya. cunku siz hep en zor soruya bakmissinizdir. oyle bir durumdaydim. aslinda cevabi cok basitti tek kelimeydi ama diyemiyordum.

her gecen saniye yuzu daha da dusuyordu. yuksekden dusen bi vazo gibi tuzla buz olcakti. tutabilir miydim?
oylece ne kadar bekledim, kendimle olan savasim ne kadar surdu bilemiyorum. bu sefer icimdeki seytan yerini icimdeki melege birakmisti rakibim daha gucluydu ve ben zaten seytana yenilmis biri olarak melege karsi koyamazdim.

tekrar acti agzini yavasca

"tsigalko hersey farkli olabilirdi, keske o an soyleyecek olgunlukta olsaydin.."

kalbim yerinden cikcak gibi atiyordu gozlerim karariyordu.

ebru yavasca masadan kalkti..

agzimi actim ama diyemedim beyler "gitme" diyemedim

sadece arkasindan baktim

sendeleye sendeleye tuvalete dogru gidiyordu.

bana son bir sans veriyor hala.. herseye ragmen..

ebru tuvaletteyken dusundum.. ne yapabilirim? ve bir sure sonra tuvaletin onunde beklemenin en mantiklisi olcagina karar verdim. herseyi soyliyecektim. herseyi..

bu sefer kivirmak yoktu.

ebrunun sesini disardan duyabiliyordum tahmin ettigim gibi agliyordu. kendine has hickiriklariyla..

actim kapiyi girdim.

karsimda ebru gelme der gibi bir bakis atti.

sonrasinda bir sicaklik hissettim arkamda. ve bir ses kulaklarimda.

"bunu hakettin."

belime dolanan siyah kolunu gordum..

benim icin yeni bir hayat basliyordu..

daha karanlik..
daha siyah.

acıtasyonu bırakıp o güne dönmek gerekirse,

evet daha göreceklerim bitmemişti beyler, daha kabusum yeni başlıyordu, kara perşembenin henüz yazıları yazıyordu,

ayşen ve ozan, ilişkilerini benden, dolayısıyla sınıftan gizlemek istemişlerdi muhtemelen (en azından ilk zamanlarını). ama bu talihsiz tesadüf, hem onları hem beni hem de orada bulunan sınıf üyelerini şaşırtmış,

beni ayriyetten dağıtmış, onları da, artık gizleyecek bir şey kalmadığı için rahatlatmıştı..

sinema salonunun girişine doğru ilerlerken, grubun tüm muhabbeti bu çiçeği burnunda ilişki oluvermişti, nilay yanıma sokulup:

"-vaay demek bunlar da çıkıyormuş ha, sınıfımızda ilk çiftler oluşmaya başladı" diye sırıtıp farkında olmadan çam ormanı devirmişti,

tabi ben robo modda olduğum için bunlar bir kulağımdan girip diğerinden çıkıyor adeta,

neyse salona girdik,

film başlayacak,

bizim grup gidip en arka iki sırayı neredeyse kapattık,

ayşen ve ozan ise ortalarda bir yerin duvar kenarına oturmuşlardı, ayşen, duvar ile mert erkeğinin arasına, sıcaklığına ve güvenli ortdıbına sığınmıştı. heralde döner bıçaklarıyla filan dalıcam sanıyordu içten içe, yuva gibi sığındı oraya...

film de, aq tam da konuya oturan cinsten..ilk yarıyı izledik, millet cıvıl cıvıl oldu böyle, aşk meşk, harika gidiyor ama sonunda ağzımıza sıçılacak belli yani..

film arası gene bizim grup kaynatıyor, en arkanın en dışındayım, yanımda iç tarafta okan var, onun yanında diğer kızlar filan, sapların büyük bölümü bizim bir önümüze oturmuşlardı.

amk bu sınıfın erkeklerini hiç bir zaman sevmemiştim zaten.. gibtiğimin köylüleri*..

neyse, o ara kaynaşma, muhabbette filan herkes, okan film boyunca yaptığı gibi yine arada omzuma dokunuyor,

en son eğildi, "abi sakin tamam mı, konuşucaz," diyip beni teskin etmeye çalışıyor ki ben zaten sakinim aq..sakinden de öte, resmen ölüyüm..ama sanırım o bunu fırtına öncesi sessizlik olarak yorumlamıştı o ara,

ha bu arada, sonradan ondan öğrendim ki, adam meğer bütün o abuk subuk hareketleri ben onları görmeyeyim diye yapmış, hani şu önüme geçmeye çalışma, görüş açımı daraltma çabaları filan.. kardeşim benim.. düşünceli kardeşim.. aslan kardeşim..

öndeki saplar bir şeylere gülüyorlar filan,
sonra içlerinden en kıl olduğum gibiklerden bir tanesi dönüp,

"agaa gördünüz mü, ozanla ayşeni? hohahahah olm adam çakıyor yaaa, çakışlardaaa hohaha pompala bebeğim parçala ozan" tarzı cümleler kurmaya başladı, yanındaki diğer elemanlar da gülerek destekliyorlar bu durumu,

tabi adam benle ayşen' in arasındaki muhabbeti ne bilsin? o aklı sıra hayvanlığına bizi de ortak etmeye çalışıyor, biz de onlara katılıp hep beraber "ooohh çakış varr, parçala yavrumm" diye tempo tutucaz diye düşünüyor, hani erkeğiz ya biz, bin muhabbeti filan yapıcaz ya aklımız sıra.. amın oğlu.. allahın davarı..

tabi ben bu lafları da duyunca iyice betim benzim atmış heralde, artık yüzümün şekli muşmulaya mı benzedi, tavuk zütüne mü benzedi, at yannanına mı döndüm bilemem, okan,

"tamam aga sus, önüne dön" diye postayı koydu bu gibilmişe, tabi çocuk hala farkında değil, ben öyle yamulup, okan da tersleyince

"ne oldu aga, tsigalko ne oldu? neyi var abi?" gibisinden bir şeyler sormaya başladı,

okan,

"bir arkadaşından kötü bir haber aldı demin, hadi dön abi sen önüne uzatmayalım" deyip kesti mevzuyu, bir yandan da sırtımı sıvazlamaya devam ediyor yetim okşar gibi aq.."

bu bin, "haa aga geçmiş olsunn" deyip önüne döndü, ama önde hayvanlar gene aynı muhabbetteler, "oobaa çaakk vurrr, yürrü bee" gibisinden, güya durumla dalga geçiyorlar yani..

okan kulağıma eğildi,

"hay aq ya.. nerden geldik amk filmine, gibeyim şu barzoların da muhabbetini, aga sen bozuntuya verme daha fazla sık dişini" diyor.

beyler,

kendinizi benim yerime koymanızı isteyeceğim, sadece bir dakikalığına,

o loş sinema salonunu,

bir kaç sıra önünüzde, başka bir erkek ve duvar arasında oturan "hayatınızın kadını" yerine koyduğunuz ve az önce külliyen ağzınıza sıçmış kızı,

ve onun arkasından abaza huur çocuklarının yüzünüze karşı döndürdüğü şu muhabbeti düşünün, hayal edin..

zor değil mi?

çok zor.. çok zor be beyler..