nasıl piç oldum anlatıyorum

http://fizy.com/tr#s/1d76kh

"selam, nabersin * ?"

ne edebiyat yapacak, ne de kastıracak halim vardı beyler..insan gibi hal hatır soran cinste, aha işte sadece o iki kelimeyi yazıp yolladım..

fazla geçmeden cevap geldi,

"iyidir seni sormalı * haberini alan cennetlik?"

"sınavlar filan işte biliyorsun, bizim bölümü okumak kolay değil :p"

"vay vay mühendis beye bakın siz, havasını da atarmış, nasıl bari iyi miydi sınavların?"

"fena sayılmaz. sen naaptın? okulda mısın şu an?"

"iyi bende, okuldayım bir şey mi oldu?"

"derste değilsen takılalım diyecektim * "

"10-15 dakikaya bitirir herhalde ya, bizim kantine gelir misin gene?"

"olur, görüşürüz o zaman * "

"tamam ;)"

kızla 2-3 haftadır en ufak bir temasım olmamış, ama mesajlaşmamız sanki daha dün berabermişiz gibiydi, yani tabi, tuhaf biraz..fazla basit..gerçi diyorum ya, bu işlerin hepsi aslında fazla basit, onu zorlaştıran biraz da bizim gururumuz, işi yokuşa sürmelerimiz ve burundan kıl aldırmayışlarımız..her iki cins için de geçerli bu, bu derece kasan erkeklerde var yani *, hatta benim o anki halimi bile örnek gösterebilirdik buna..gururlu, kırılgan, naif şey..

oysa erkek dediğin yer yer yavşak, girişken, yılışkan ama tüm bunların ötesinde her hangi bir alanda lider gözükmeliydi...

ozan ı düşümdüm..lan herif 2 ayda 4 tane kıza yavşamıştı be..hemde kendi sınıfından, dıbına koduğumun, somalililerin ekmeğe olan muhtaçlığı, bu pekekentin ama olan muhtaçlığı kadar değildir herhalde..

nitekim, en sonunda da benim ilk görüşte kapıldığım, yere göğe koyamadığım, kategoriye sokamadığım, hint kumaşı, türk ipeği sandığım biricik sevdiğimi, hunharca elimden alıvermişti...

yavşağın, naif e karşı olan sayısız zaferlerinden sadece biri...

ve pek tabii "hatunların efendi adam yerine bin tercihi"...

iki sevimlinin büyük aşkları (!) dolu dizgin devam ediyordu..kıkırdaşmalar, öpüşmeler, koklaşmalar..eğer sadece tanık olduğum cıvıldaşma sahnelerini yazmaya kalksaydım, bugün hala okulun ilk 3 ayını anlatıyor olurdum... gözümün önünde..her gün..her sabah... her öğlen... bazen okul yollarında, sarmaş dolaş... bazen minibüslerde diz dize..

ama hep gözlerimin önünde..hep..

ozanın hangi alanda lider olduğunu bilmiyorum, o konuda yorum sizin..

ama ben yetenekli bir adamdım..ağzım iyi laf yapardı (eğer o ilk ısınma aşamasını atlatabilirsem tabi), iyi basket oynardım, sesim fena sayılmazdı... iyi de bir adamdım... yani kalifiye özelliklerim daha çoktu benim...

ama kaybettim.

iyi oynayana değil, golü atana veriyorlar 3 puanı..

geldiler, gördüler ve yendiler..bu kadar basit.

şimdi ise artık bambaşka maçlar, bambaşka yarışlar vardı önümde..rakibim herhangi biri değil, sadece kendimdim artık.

..

tuvalete gittim, elimi yüzümü bir kez daha yıkadım..incin saçlarıma biraz şekil vermeye çalıştım..o az önceki tecavüze uğramış halimden sıyrılmaya çalıştım..lan zaten kızın yanına zor yakışıyoruz, bir de böyle salaş berduş yarak gibi gidersek hepten bin oluruz hatunun yanında..

20 dakika sonra, besyo kantininde ayşenle masanın birine oturmuş gazozlarımızı * yudumluyorduk ..

http://fizy.com/tr#s/1dl8q3

"bir daha görüşmeyiz diye düşünmüştüm valla" deyip güldü,

"gidiyim istemiyorsan? * "

"ya ordan onu mu anladın * ..ee..nasıl gidiyor hayat..dersler..basket masket işte.."

sormaya çalıştığı şeylerin bunlar olmadığını biliyordum, başka mevzulara geçiş öncesi, "hava-su" muhabbetleri işte.. karşımdaki güzelliğe bir kez daha baktım..

kim kimi kullanıyordu bilmiyorum, ama ikimizin de menfaati olduğu açıktı..o kendince okulun gözde ve yetenekli bir çocuğuyla aynı masayı paylaşarak hava atıyordu, benim menfaatimin ne olduğunu siz biliyorsunuz ;)

o gün 3-4 kere konuşmamız bölündü, ben besyo bölgesinde onunla takıldığım süre boyunca en az 8-10 kişiyle selamlaşmak zorunda kaldım..hıh..bir taraf çiçek bahçesi..bir taraf çöl... kendi fakültemdeki, hatta onu geçtim, kendi sınıfımdaki durumumu düşününce içim acıdı..

kendi vatanında hor görülüp, gurbet elinde yere göğe sığdırılamayan düşünürler gibi hissettim..benimle konuşmaya çalışan, selamımı kovalayan bu çocuklar ve kızlar (ki sebebi çok belli işte, "biz bu çocuğu tanıyoruz bakın, litfeeen") benim kendi içimdeki ve kendi bölgemdeki yalnızlığımı, ezikliğimi biliyor olsalar ne düşünürlerdi allah bilir... elimi sıkıp "babacım bir maçta bizle ayarlayın ya" "abi nerelerde takılıyorsunuz, irtibatı koparmayalım" diyen yakışıklı ve ortamcı gençler benim için ben cool bir playboy, ama kendim ve beni gerçekten bilenler içinse gerizekalı bir loserdan farksız..dahası yalnız bir adamdım..yapayalnız.

ayşenle tüm öğleden sonramızı beraber geçirdik, kantinde, yolarda, banklarda... kapalıya "sanki oradan geçiyormuş" gibi sızıp 3-5 atış bile yaptık potaya, benim üzerimde kot-kaban..

"ya ben seni de engelledim ayşen, dersin filan yok muydu?" demiştim, kibarlığı ve ters pgibolojiyi asla elden bırakmıyordum, hani şu içten içe "lan bi gibtirip gidemediler" diye düşünen, ama konuları tam kalkarken de " aaa daha erken nereye? otursaydınız?" diyen ev sahipleri gibi..

önemsiz bilmem ne deyip geçiştirmişti..ben, neredeyse, onunla yürürken komplekse girmeme rağmen, o benle takılmaktan ve okulun mümkün olanca çok yerinde birlikte görünmemizden epey memnundu..evet biraz salak bir kız, ben de fark ettim *

onu kaldığı ilçenin servisine bindirmeye zütürürken sordum, "hafta sonu bir planın var mı?"

"hımm..bi ajandama bakmam lazım * " diye gır gır yapmaya çalıştı,

"iyi madem.." deyip susunca züt gibi kaldı, sonra,

"neden sordun?" dedi, sanki bilmiyormuş gibi..pff..lan para verip gibtiğin huurnun bile naz yaptığı bir ülkede, hangi kızdan ne girişkenlik bekliyorsun aq..ben de kaybedecek bir şeyim olmadığı için son derece rahat bir şekilde,

"ya bir gün oturur bir şeyler içeriz, diye düşünmüştüm..ama,sen yoğunsan.."

öyle züte böyle yarak, top bir kere daha ondaydı,

"olabilir, neden olmasın, bana uyar yani" dedi peşi sıra..heyecanlandırmayı başarmıştım, güzel..

"tamam, haberleşiriz gene akşam o zaman? sen ajandana bakarsın o ara ;)"

"tamam tamam * "

minibüse bindirip uğurladım,

normal şartlarda yan yana bile gelemeyeceğim bir hatunla, bir takım ince hesapların ve özel koşulların sayesinde bir buluşma ayarlamıştım *..

ve işin garibi, kızın olanca güzelliği, benim olanca şanslılığıma rağmen, ne kalbimin bir kıpırtısı, ne de midemi hoplatan bir heyecan vardı üzerimde... resmen, sanki hissizleşmiş gibiydim... lan kız bile benden daha heyecanlı göründü, bütün o takılma, konuşma ve sözleşme süreleri boyunca..

benim bu kadar sakin olmamın sebeplerinde biri de " lan olum aman hatunu kaçırma lan fıstık gibi, aman ne dediğine, ne yaptığına dikkat et, karizmanı çizdirme" pgibolojisinin yerine, "lan işte normalde senin donunda sallayacak hatunla yan yana dolaşıyorsun amk..salak salak kendini kasacağına her anın tadını çıkar, giderse gider, olmazsa olmaz, sanki evlenecen aq.." pgibolojisinin almış olmasıydı.

evet, yani, zaten bu kızla uzun vadeli bir ilişki düşünülemezdi, görünüşünden anladığım kadarıyla, her türlü sosyo-ekonomik kriterde benden çok daha yukarda olma ihtimali son derece yüksekti, bunun yanında , bugün en zütü taklu, kolu kıllı hatunların bile peşinde en az 2-3 adam dolanırken, bu hatunun ki emekli maaşı kuyruğundan farksız olmalıydı aq...

o nedenle, kıza, zorla yakalanabilmiş ve her an kafesinden kaçabilecek nadir bir hayvan muamelesi yapıp, sonunda gene kendimi üzmektense, zaten hiç benim olmamış ve tamamen zaman geçiriyormuş gibi düşünmek çok ama çok daha mantıklıydı,

diyorum ya, zira o da bana aşık filan olmuş değildi herhalde, bir süre birlikte gönül eğlendireceği, peşindeki kalabalıktan şansı olan bir adaydım sadece onun için bence..

işte bu yüzden çok rahattım beyler..hem de çok..

ve sanıyorum onu bu kadar etkileyen de bu rahatlığım oldu..çünkü o, karşısındaki erkeklerin ellerinin ayaklarının birbirine dolaşmasına ve ona prenses muamelesi yapmalarına zaten alışık olmalıydı -ki hak ediyor yani-... ben biraz farklı gelmiştim ona..biraz asi... biraz gizemli... hoş sohbet... biraz da karanlık-keşfedilesi-...

kadınlar keşfetmeyi sever, adım adım ilerlemeyi, bir bilinmezin peşinden koşmayı sever... gerçi tüm insanlık sever ya bunu... ama kadınlar daha fazla sever,

o yüzden diyeceğim odur ki, eğer bir kadına karşı ciddi düşünüyorsanız, delikanlılık yapıcam, sözümün eri olucam diye pat diye daha ilk buluşmalarda neyiniz var, neyiniz yok dökmeyin aq... bırakın sizi merak etsinler..ve bırakın onlar konuşsun...

kadınlar konuşmayı da sever..kendilerinden ve çevrelerinden bahsetmeyi...

onları dinleyin..ya da en azından dinliyormuş gibi yapın...

tahmin edeceğiniz gibi, kadınlar önemsenmeyi ve ilgilenilmeyi, her şeyden daha çok sever..

ilgiye aç, muhtaç, zavallı yaratıklar..

http://fizy.com/tr#s/16qqjk

sınıf, her zamanki sınıf..burada bırakın playboyu, ferre setinin temizlik işçisi kadar bile giblenmiyorum..

sınıfın genel durumundan ve benimle olan elektriğinden az çok bahsettim, ama biraz daha açayım istiyorum, biraz dedikodu yapalım, hazır enerjimiz yerinde, gözlerimiz zinde iken *

ne demiştik? hah,

evet, sınıf, 60-70 kişi kadar, işte 20 si erkek 45-50 si kız..okey, bunu zaten biliyoruz, yeni bir bilgi vermem gerekirse, sınıfın 5 te 1 lik bir kısmı, yani 10-15 kişisi, aynı şehirden, bunlar çoğunluklar yani..ama genelde kızı olsun, erkeği olsun pasif ve bölünük takılıyorlar..ne bileyim böyle bi havalarda aq..

beni görünce, daha doğrusu artık göz göze gelip de yapacak başka bir şeyleri kalmayınca selam veren bir 5-6 kişi filan var, biri necati işte biliyorsunuz, bir ikisi, eski tayfa kızlarından daha az şıllık olanlar ve yine az çok merabamın olduğu 2-3 kız daha..

dıbına koduğumun erkekleri! alayı ya pokemon, ya da kendini king sanan narsist pekekentlerden ibaret... lan beni hiç sevmiyorlar beyler * vallahi bak... ben de onları sevmiyorum... zaten genelde erkeklerler beni ya çok sever, ve kanka-dost oluruz, ya da bana gıcık olurlar ve içten içe kendi çaplarında düşman olurlar... kızlarla her zaman daha iyi anlaşmışımdır, bana daha cana yakın gelirler, fakat bazıları ben "arkadaşız" ayarını verdikten sonra kaçıp gidiyorlardı, yazık..* * *

her neyse..sanırım bu hemcinslerimin genelde, ya benimle çok iyi geçinmeleri ya da hiç hazetmemelerinin sebebi, bu kızlarla olan rahat ve samimi halimdir, kıskanıyorlar mı ne tak yiyorlar bilmiyorum... ki hikayenin ilerleyen bölümlerinde bu tezimi destekleyen bazı anektodları da sizle paylaşacağım.. neyse..

ve,

bir de ebru var tabi..

oraya gelmeye çalışıyordum iki saattir..evet..ebru, ben ve aramızdaki saçma sapan ilişki..

ben iyice yalnızlaşıp, artık her "merhaba" ya muhtaç hale gelince (ama bakın bunu hiç çaktırmamaya çalışıyorum yani, hani canı çok yanmasına rağmen "acımadı ki acımadı ki" diyen çocuklar gibiyim..) ebruyla da ister istemez daha sık göz göze gelmeye başladık... bu ifadesiz ve eblek şekilde, ben ise, neye benzediğini bilmediğim bir suratla, arada 3 er 5 er saniyelik uzun bakışmalar da dahil olmak üzere, benim bu kaos dönemim boyunca 10-15 kere filan bakışmışızdır..

ta ki o güne kadar..

bütün, duvarları yıkan bir top, bütün barajları-setleri- dağıtan bir sel, bütün zırhları delen bir mızrak vardır beyler...

işte bizim ebruyla aramızdaki set de o gün yıkıldı, ve biz ister umursayalım, ister umursamayalım, bir şeyler akmaya başladı birbirimize doğru ve i.ten içe..

o güne gidelim,

ayşenden buluşma sözünü kaptıktan bir gün sonra,

perşembe olabilir..cuma da olabilir..

neyse biz gidelim işte...