nasıl piç oldum anlatıyorum

http://fizy.com/#s/3xvl3h

Nilayla ayrıldık birbirimizden..ikimiz de ebruya doğru ilerlemeye başladık..

Ebru tepkisiz, heykel gibi dikiliyor..gözlerini kırpmadı bile..

“canım?” dedi nilay iyice yanına yanaşıp koluna dokunarak..

Ben ebrunun tam karşısında, bana kilitlenmiş gözlerine direnmeye çabalıyorum..

Üzerinde görevli kartı vardı, demek ki dün gece bahsettiği sürpriz buydu. listeye giremese de, yine de bizimle bir arada olmanın yolunu bulmuştu.

Ama bizimle bu şekilde bir arada olacağını düşünmemiş olmalıydı..

Korkunç bir yanlış anlaşılmanın eşiğindeydik ve durumu kurtarabilecek tek şey ebrunun sağduyusuydu.

O yüzden ben hiç sesimi çıkarmadan bakmaya devam ettim..

Nilay gene konuştu,

“ne..iyi etmişsin gelmekle, görevli mi oldun?..” dedi sesini neşelendirmeye çalışarak..ama gözler kıpkırmızı, makyajı akmış, darmaduman bir vaziyette olduğu için pek etkili olabildiğini söyleyemem..keza ben de perişanım..gözlerim, yanaklarım hala sırılsıklam..

Ebru yavaşça başını nilaya döndürdü..dip dibelerdi zaten..nilay, ebrunun koluna girmiş haldeydi..şimdi de göz göze geldiler..

Tüylerim diken diken bir halde, hiçbir şey yapamadan sahneyi izliyordum..

Kızlar birkaç saniye bakıştılar..ikisinin de yüz ifadelerinin an be an değişimi, adeta elmaya giren bir merminin mikro saniyelik fotoğraflarda görünen etkisi gibi, fotoğraflanıyordu beynim tarafından..

“bu kadarını düşünemedim” dedi ebru boğuk bir sesle..

“nasıl?” dedi nilay miyavlayarak..o dev gibi kız küçülmüş kalmıştı adeta ebrunun karşısında..

Ebru ağır çekim kurtardı kolunu nilaydan..kafasını bana çevirdi..bir kaç saniye bana baktı…zaman, zaten komple ağırlaşmış gibiydi..saniyeler, dakikalara dönüşmüştü..

Yeniden nilaya döndü…nilay, yeniden ebrunun koluna dokundu…

“anlatın bana..” dedi ebru renksiz bir sesle..

“ne..neyi?” dedi nilay…tekrar ağlamaya başladı başlayacak..

Ebru bu sorunun gereksizliğini ve nilayın başarısız salağa yatma girişimine tepki mahiyetinde sesini biraz daha yükseltip, rengini kırmızıya çevirerek konuştu,

“aranızdaki ilişkiyi..” dedi..”sizin olayınız ne?..zaten tam olarak anlayamamıştım hiçbir zaman..şimdi hiç anlayamıyorum…nesiniz siz?..”

Nilay korkuyla gözlerini irileştirdi..

“e..ebru…ama..farkındasın değil mi? farkındasın görüldüğü olmadığının?..yani…yanlış anlaşılabilir bir durum..bi..biliyorum ama..öyle
olmadığını sen bilebilirsin..sen yanlış anlamazsın..”

“yanlış ya da doğru değil..ben hiçbir şey anlayamıyorum….anlatın işte..” dedi ebru emreden bir sesle..

Sonra bana döndü,

“neden hayatın boyunca kafan asla rahat olamayacak tsigalkocum?..neden hep ceza çekiyor olacaksın?..benim yüzümden mi?..gerçek…aşkın olan…nilayla aranıza sosyal engeller girdi..sen de bana diyet ödemek zorunda kaldın diye mi?... bana acıdığın ve kendine ceza olsun diye mi birliktesin benimle?..”

Yer yarılsaydı da içine girseydim diye bu kadar istediğim bir an daha olmamıştır…ciddi anlamda, tam ayaklarımın altında derin bir çatlak oluşup beni yutsun istiyordum şu anda..böylece her şey bitecekti..

Cevap veremedim..elim ağzımın üzerinde..şoke halde çakılı kalmıştım yerimde..

“hayır..hayır ebru lütfen” dedi nilay…artık yeniden ağlıyordu..”hiç öyle bir şey değil…tsigalkoya yüklenme…ben anlatırım sana her şeyi..biz konuşalım…o ne söylese zaten inanmayacak gibisin..”

“sana mı inanacağım peki?” dedi ebru..o da şimdi ıslak bir sesle konuşmaya başlamıştı…yeni göz yaşı dalgaları yoldaydı anlaşılan…

“bilmem?..anlatın dedin ya işte? Anlatacağım…sonra da tsigalko anlatır belki…o zaman, neye, kime istiyorsan ona inan ama, sakın az önce gördüklerine, düşündüklerine inanma..

“duyduklarıma?..tsigalkonun kendi ağzından duyduklarıma da mı inanmayayım?”

“seninle ilgili olduğunu nereden biliyorsun onların?..ben öyle olmadıklarını biliyorum..izin ver, anlatayım..”

Ebru kafa salladı onaylar gibi..

“gel..” dedi nilay..kızın koluna girip koridordan çıkışa yöneldiler..

http://fizy.com/#s/3wou5l

Bir dakika daha orada sabit kaldıktan sonra, ayaklarım yürümeyi akıl etti..ben de yeniden çıktım salondaki hengameye..

Beş dakika sonra, babamların yanında, ruh gibi oturuyordum..

“neredeydin lan zibidi?” diye zılgıt da yedim bir posta..

“hadi, arkadaşlarınla vedalaştıysan arabaya gidelim..duracak mıyız daha?” dedi babam…

“ha?” dedim rüyalar aleminden uyanarak..

“bitmedi mi oğlum töreniniz?..hadi…yemeğe zütüreyim sizi ;)”

“haa…bi..bitti…”

Kardeşim üzerime atlayıp hoplaya zıplaya iteklemeye başladı beni çıkışa doğru..

“ne güzel, ben de böyle tören yapıcam..balonuzu da daha anlatmadın bana? hepsini duymak istiyorum” müthiş neşeli, abisine şımarıyor işte minik tavşan…ama abisinin beyninin yerinde, az önce mermiyle delinmiş olan elma var artık..delik bir elma olarak devam ediyor
hayatına..

Arabaya bindik, ruh gibiyim…ruhsuz gibiyim hatta..zombi gibi…

Az sonra babam beklenen geyiğe başladı,

“lan..tsigalko…o kız kimdi senin kankam dediğin kız mı?” dedi gevrek gevrek..

“hıı” dedim dalgın dalgın..

“o ne biçim kanka lan” deyip kardeşimle kahkahayı bastılar “o daha çok kankiş gibi? (x”, annem bile gülüyor yarım ağızla..sonra hemen kınadı tabi,

“aa ne var canım? Olamaz mı? üniversite orası, aferin oğlum güzel kızlarla gezersen öyle güzel kız arkadaş da bulursun ;) en iyisini yapmışsın (:”

“valla tsigalko..bana bak..hıyar…böyle kankaların iyi kapatmadı senin kısmetini ha…adamın ne kankası var be”

Gene koptu geyikçiler..

“ojeleri de çok güzelmiş” dedi kardeşim sırıtkan bir şekilde muhabbete parantez açarak..

Ben dalgın dalgın gülümsemeye çalışıyorum…aklım, koridorda kaldı…orada bıraktı beni..artık akılsız bir adamım..

“vay demek öyle ha…kız arkadaşın bozulmuyor mu böyle kankalara?” dedi peder bey geyiğe devam ederek..

Annem, “bozulmaz onlar niye bozulsun..senin de aklın fikrin anca bunlara çalışsın” diye payladı babamı..ama diyorum ya, o bile gülmemek için zor tutuyor kendini..

Ben konuşup cevap vermedim..

Ara ara takılmaya devam etti bunlar bana yol boyunca..hatta suskunluğum bile malzeme oldu,

“anlatsana abiiii” diye ısrar eden kardeşime (neyi anlatmamı istediğini hatırlamıyorum)

“tamam bırak çocuğu, yasta o şimdi..” diye müdahale edip gır gıra devam etti babam,

“tsigalko..sen bu kızı niye düşünmedin peki?..madem o kadar kankandı? Hem yakınmışsınız..”

Tip bir bakış attım aynadan öne doğru..

Annem benim yerime cevap verdi,

“ay uğraşma artık çocukla? Senin gibi elli tane kızla gezmemiş işte o, bak hemen ilk bulduğu kızla devam etmiş..aferin, sadık benim oğlum ;)”

Tabi..