nasıl piç oldum anlatıyorum

http://fizy.com/#s/1ago0l

Sessiz geçen birkaç gün..

Zaman ilerledikçe, kaygım ve korkum azalacağına, daha da artıyor.

Hep, sanki her an uyandırılmak üzere olduğum bir rüyada yaşıyor muşum gibi hissediyorum..bir sabah uyanacağım ve artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak diye korkuyorum..

Düşünsenize, ayrı ya da bir arada, ne olursa olsun koskoca dört yılı geride bıraktığım, son bir senemde hayatımın tek anlamı ve amacı haline gelen, bana yaşama isteği veren, etrafımdaki kötülüklere, en çok da kendi içimdeki kötülüklere tahammül gücü veren, ailesiyle tanışma durumuna kadar geldiğim, ailemle tanışma durumuna gelen, parmağına yüzüğü takıp, “sen benim kaderimsin” dediğim kadını kaybedebilirim lan?..

Kaybedebilirim?

Ya da, kaybetmesem bile, tamiri mümkün olmayan şekilde incinebilir..bir kez daha..sanki yeterince acı çekmemiş gibi, bir daha kan kusabilir..

Nasıl..ahh..aptal kafam nasıl…

Alınmış intikam..kesilmiş roller, yapılmış blöfler…

Diyorum ya, işler iyiye gideceğine, rahatlayacağıma, huzur bulacağıma, olan huzurumu da kaybettim..

Üzerimde yarattığım bu gereksiz gerilimin tek faydasıysa, bahsettiğim gibi, ebru ile olan ilişkimizin daha da sıcak, daha da şefkatli hale gelmesi..

Sanki elinden alınmadan önce, son bir kez daha yasak bir kitabı okumak, yasak bir resme bakmak gibi..sanki bir idam mahkumunun son arzusuna tutunup sarıldığı gibi..

Ben de sarılıyorum ebruya..sanki her an, ama her an ellerimin arasından kayıp gidecekmiş gibi..

Her günümüze, son günümüz diye uyanıyorum..

Her gecemizde son gecemizmiş gibi sevişiyorum..

Bir gece..bir gün gelecek ve o her şeyi öğrenecek..

O zaman ne yaparım? Nasıl açıklarım? Nasıl ikna ederim?..

Ya da açıklayabilir miyim ki? Buna gücüm, takatim, yüzüm olur mu ki?..

Yalanı, suçu her an ortaya çıkacakmış gibi hisseden bir hırsız..bir katilim..raskolnikov dan halliceyim..onun gibi tedirgin..onun gibi kuruntulu…paranoyaklık derecesinde endişe yüklü..

Yalnız kaldığım zaman, beni mahveden bu karanlığı, ebru yanımdayken, ona gösterdiğim ilgi ve sevgiyle tersine çeviriyorum da, bir nebze de olsa rahatlıyorum..

O da hiç şikayet etmiyor, ya da sorgulamıyor, üzerime gelmiyor..

Bana karşı her zaman, herhangi bir durumda, herhangi birine karşı olabileceğinden on misli anlayışlı ve iyi olmuştur ebru..herhangi birinin olabileceğinden on misli anlayışlı..on misli sevgi dolu.. hayır abi, zaten bunu nereden anlıyorsun; sen kızı aldat, terk et, üzerinden seneler geçsin, iki ağla zırla, peşinden git ve tekrar sana geri dönebilsin..

Bu nasıl bir yürek?..belki de, bir başkası için aptallık, ya da enayilik gibi görünebilirdi bana geri dönüşü..ama benim için bir cesaret gösterisiydi..bir sevgi gösterisi..aşk gösterisi…öyle ki beni utandıran, mahcup eden bir gösteri..

O kadar küfrettim kendime, “bu kızı nasıl oldu da üzebildim” diye..

Şimdi gene aynı taku yedim…bir insan aynı hatayı ikinciye yapar mı yahu?..nasıl bir insan aynı ölümcül hatayı ikinciye yapar..bak, ölmüşsün, aptallığından ölmüşsün..ve mucize o ki, diriliyorsun?

Sonra gene aynı aptallığı nasıl oluyor da tekrar.. yeniden ve yeniden yapabiliyorsun? Seni öldüren aptallığı?..

Hiç mi adam olmayacağım ben.. hiç mi akıllanmayacağım?..ne zaman büyüyeceğim allahım.. kötü çocuk olmaktan bıktım.. dengesiz ruh halimden, karanlık karakterimden, şeytanından, meleğinden, fesatlığımın ve kindarlığımım her türlüsünden bıktım..

Gıcık mı oldun? “döv”

Yoluna mı çıktı? “vur, kır”

Seni kandırdı mı? “sen onu daha kötü kandır”

Canını mı yaktı? “sen onu öldür”..

Bu muyum ben?..her türlü iyiliğe kötülükle karşılık veren, her türlü kötülüğe, daha da büyük bir kötülükle karşılık veren?

Şu dört yılın bir muhasebesini yapıyorum da, hani, “iyi yapmışım” “iyilik yapmışım” diyebileceğim ne var? Yok..yok bulamıyorum yahu…vallahi yok..

Ama her türlü pislik var…sadakatsizlik var, kavga gürültü var, zina var, küfür var, alkol var, kibir var, açgözlülük var, tamahkarlık var..

Şükretmek yok..

Biat etmek yok..

Sabretmek yok..

iyi olan hiçbir şey yok lan hayatımda…ahaha….yok?... sorsalar,

“iyi bir insanım yeaa” derim..

Neyin iyi lan?... neren iyi senin?..doğduğun güne lanet olsun, sen bu dünyaya kaostan ve üzüntüden başka ne armağan ettin?..

Uyuyamadığım geceler, sabahı işte böyle ediyordum dostlar.. kendime kızarak, kendime çatarak.. kendi kendimi cezalandırarak..

Ne ara sabah oluyor, gün aydınlanıyor anlamıyorum bile.. kendime olan sitemlerim o kadar sonsuz ki, zaman su gibi akıyor,en değer verdiğim insanların yanındayken, en sevdiğim filmi izlerken, en eğlendiğim oyunu oynarken ki geçiş hızını ikiye, üçe katlıyor..

Böyle kendime söve söve, kendi kendime konuşa konuşa kafayı sıyırmasam bari..ee malum.. artık kimse de kalmadı, ne melek var, ne de şeytan.. sadece ben ve epeyce hırpalanmış, kara kuru bir vicdan..

Belki de, ebru bir gün olup da gerçekleri öğrendiği zaman yaşayacağım acılara alıştırıyorumdur kendimi.. askerdeki acemi birliği gibi, önce acı çekmeyi hatırlatıyor, öğretiyorumdur kendime.. daha büyüklerine direnebilmem için kuvvetlendiriyorumdur.. hastalığın kendisinden korunabilmek için, öncesinde vurulan aşılar gibi..

Malum olaydan 10-12 gün sonra, ebru bir sabah okulda, benimle bir şey konuşmak istediğini söyleyince, bir an bütün iç organlarım santrifüje tutulmuş gibi hopladı, döndü içimde..

“bir şey söylemem lazım sana” demişti temkinli bir ses tonuyla..

Bir şey söylemen gerektiği zaman, söylemek istediğini söylemene gerek yoktu ki ebru? Her an, ne istersen, teklifsizce konuşabilirdin benimle.. giriş cümlelerine ihtiyacın yok bebeğim..ne zaman istersen.. neyi istersen söyle…

O zaman bu çekingen giriş de neyin nesiydi böyle?..

“söyle bir tanem?..ha..yırdır…” dedim korkuyla..

“bizim.. sosyal sorumluluk projesiyle ilgili..”

Rahatlamıştım..bir an da gevşedi sinirlerim..

“hıııı….ee..neymiş bakalım?” dedim keyifle..
“şimdi benim projede son dönemim olacak bu dönem.. yani son dönemimdi zaten öyle diyeyim.. artık mezun oluyorum ya, oradaki işimden de ayrılacağım.. neyse işte.. böyle benim gibi onlarca mezun var daha tabi.. işte..bunlar da her sene yemek düzenliyorlar hem ilk dönemini dolduranlar için tebrik, hem de ayrılacak olanlar için veda yemeği şeklinde..”

“ee..ne güzel (: biz de gittik ama yemek memek düzenlemediler valla vefasızlar”

“iyi ama sen yarım dönem mi ne gittin yani ben 2.5 yıldır görevliyim burda.. xxxx di demi senin ki?..”

“evet.. güya daha ünlü , isimli filan.. sizinkine göre..ama yemek yedirmediler işte :/ :p”

“nereye daha ünlü len?..hiç öyle bir şey yok (: ..neyse konuyu şeyetmeyelim.. işte..bu yemeğe gitmeyi düşünüyorum da..”

“ve benden, kocandan da izin istiyorsun öyle mi..hı hı hııı.. bilmiyorum, şimdi izin vermeyedebilirim yani.. afsafsaf”

“hayır salakcım, izin istemiyorum (: ..benimle beraber gelir misin diye soracaktım, +1 im olarak ;)”

“haaa…ooo…demek öyle (: ..bilmiyorum gelsem mi? gelmeyedebilirim yani asfsafsa”

“gıcıklık yapma ya..gelirsin demi?”

“ne zaman?”

“bu cumartesi..”

“valla aslında arkadaşlarla..

“başlatma arkadaşlarına.. yalnız mı göndereceksin beni..bak zamanında bana asılan, hatta teklif eden çocuklar da var orda, kurtlar var kurtlar.. beni kurtların arasına yalnız mı yollayacan tsigalkooooo (:”

“ne! Lan!..tamam geliyorum.. kesin o sakallı, kirpi saçlı demi.. biliyom zaten.. oydu..o..gördüydüm..”

“salak salak konuşma (: hay allahım deli ya..evli barklı koskoca adam be o, söylemedim mi ilk konuştuğumuzda? (x”

“hıı.. öyle miydi?..neyse.. tamam yaz yaz yaz….yaz sen beni..+1 de..geliyom.. kurt avlarım biraz.. postunu yüzer mont yaparım…yaz…(x”

“(: eheh.. aferim ha şöyle..hem bir sürü güzel kız da olacak ;) tabi birine yan bakarsan gözünü oyarım orası ayrı”

“aynı zamanda benim için de bir çeşit test bu yani…bakalım tsigalko güzel kızların arasında ne kadar sadık ve dirençli kalabiliyor filan gibisinden? (:”

“aynen öyle ;)”

“en güzeli benim kolumda olan olacağı için sorun yok ya..pek zorlanacağımı sanmıyorum ;)”

“hııımmm (: iltifatlar, iltifatlar…bence o kadar emin olma.. taş gibi hatunlar var yani ben kız halimle iç geçiriyorum görünce bazılarını ona göre ;)”

“ben de iç geçiririm.. sadece o kadar yani..ah..cimdikleme.. tamam..(:”