nasıl piç oldum anlatıyorum

“ben de düşündüm Burçin olayını, ayşenin olası bir yumurtlama durumunda bunları kullanarak kendimi savunabilirim diye düşündüm…ama sonra da aklıma şey geldi, yani, tamam ben kendimi savunucam, haklı çıkarıcam filan da, tüm bunlar ebrunun kulağına gidip, kızı üzdükten sonra, benim haklı çıkmamın ne değeri var ki? Böyle bir durumun hiç olmaması gerekir…işte bunun için de o fotoğraf dalgasını son bir emniyet şeysi olarak düşündüm.. ayşeni tamamen susturacak ve konuyu ebruya açamayacak bile hale getirecek bir son hamle…”

“iyi işte pek biliyorsun düşünmeyi de..keşke bu takları hiç yememişken düşünseydin bunları…”

“oldu artık bir kere…”

“tamam neyse..sen her türlü, o fotoları yok etmek ve o muhabbeti hiç açmamak zorundasın, yoksa gibilen sen olursun…bu konuştuğumuz mevzudan al yürü, eğer gidip ebruya söylerse de, artık kendini savunacaksın bir şekilde…kız da üzülecek ama ne yapalım.. akılsız başının cezasını o çekecek…bir gün yüzü göstermedin amk hatuna, heder ettin kızı…

Hem, sen ne pis adamsın lan..ne pis, ne kinciymişsin aq..valla korktum senden ha…yani düşmanın olmak istemezdim, Allahtan aramız iyi de..”

“olm deme öyle ya..”

“kes lan kes.. züt..var mı lan elinde benim de fotolarım? Ha? senden beklenir muallak, yarın bir gün aramız bozulursa diye koz olarak kullanmak için zulalamışsındır x)”

Gene gülmeye başladık..

Omzumu sıvazladı,

“kurtarırsın kardeşim kurtarırsın merak etme…gerekirse ben de girerim devreye..her türlü giberiz o kaltağı rahat ol…sen rolünü iyi oyna, kendinden emin bir şekilde def et kızı yeter…bir sorun çıkarsa sonrasında hepimiz sizin yanınızdayız…o kim aq? Kimi var sınıfta, okulda? Tek başına takılan yellozun teki…burda kapı gibi biz varız…”

“eyvallah aga.. sağ ol..rahatladım sayende..”

“yok senin rahatlaman için zütüne yağlı kazık yemen lazım bir kere, başka türlü tam huzura eremezsin sen..amk…olm şu kızı da artık üzme lan valla ben utanıyorum ya..şu olay son olsun, dua et de hiç gitmesin bunlar kulağına..ama giderse de bir şekilde kendine çevirmen lazım durumu ki her türlü çevirirsin rahat ol…özellikle Burçin olayı çok yardımcı olur sana…ağla, zırla gerekirse.. seviyorum de, ki yalan değil? Demi lan?”

“değil abi.. zaten ona karşı olan duygularımda bir sorun yok ki? Ben kendi içimde kendimi gibiyorum.. başka bir şey değil yani..”

“iyi işte güzel gibtin kendini bu sefer, bu sana bir ömür yeter artık..şu istanbuldaki arkadaşlarınla da konuş onlar da ayık olsunlar duruma göre, ayşen iyice çazgırlaşır, topu onlara atarsa çam devirmesinler..”

“konuştum konuştum…ya aslında ben her şeyi düşünmüştüm kendimce, kurmuştum..ama dediğin gibi abi.. dizi-film değil ki bu…ben öyle havalı havalı, “elimde çıbıldak pozların var!” deyince kız kuyruğunu kıstırıp gider diye düşünmüştüm..”

“ne gitmesi aq..valla tam tersi, o sana şantaj yapardı valla..”

“doğru..”

Teşekkür ettim kankama…bir kez daha önümü görmeme yardımcı olmuştu.. sarıldık içtenlikle.. teselli etti yine.. kös kös döndüm odama..

Bir kez daha gurursuzluğuma ve geri zekalılığıma lanet ettim….lanetime lanet ettim…

Fotoğrafları silmedim…

Planımı kafamda netleştirmiş, bir Perşembe günü, ayşenle, msnden konuştuğumuz buluşmayı gerçekleştirmek üzere büyük parkta buluşmaya gitmeden evvel, söyleyeceklerimi teker teker hafızama kazımıştım..

Tolganın da dediği gibi, kendimden emin, acımasız, hatta tehlikeli görünmeliydim ki gözüne, bu kan davasını devam ettirmeyi aklından geçiremesin..

Ayrıca, elimde ona dair bir şeyler olduğunu da üzeri kapalı bir şekilde söyleyerek, bu tehditkar halimi kuvvetlendirebilirdim…

Buluşma yerine geldim..

Tuhaf bir yerdi burası benim için..

Nilayın yanlış anlaşılmadan ibaret olan ihanetini de burada öğrenmiştim…o gün gözlerimde yaşlarla, ölmek isteyerek, koşa koşa kaçmıştım buradan..bu sefer başım dik, sağlam adımlarla ve emin bir gülümsemeyle çıkmaktı hedefim..

Mekandan da rövanşımı almış olacaktım böylelikle…

Bana zarar veren hiç kimsenin yanına kar kalmayacaktı böylece.. bütün hesapları kapamış olarak ayrılacaktım bu şehirden…hiç yenilmeden.. yenik bitirmeden..

Ayşen zıplaya zıplaya geldi yanıma.. hemen sarılmaya çalıştı, kollarından tutup engelledim.. yüzündeki gülümseme bir an için şaşkın bir ifadeye bıraktı yerini..

“noldu be (:” dedi şaşkın şaşkın sırıtarak..

“bir şey yok…şu banka geçelim mi?”

“olurr.. fark etmez.. dışarda mı oturucaz?”

“evet.. fazla durmayacağım zaten…kısa bir konuşma hazırladım, yapıp gidicem” dedim pgibopat bir gülümsemeyle.. yüzümü, mimiklerimi bilerek donuklaştırmaya çalışıyordum..ne kadar becerebildiğimden emin değilim..

Ayşen, daha ilk saniyeden ve ilk cümlemden itibaren etki altına girmişti bile.. kaygıyla, somurtarak baktı yüzüme..

“ne..oluyor?” dedi kegib kegib..

“olan şu, lafı uzatmayayım, sen nasıl zamanında benimle oynadıysan, ben de seninle oynadım.. yani bütün o yakınlaşmamız oyundan ibaretti. Nasıl bir his? Hoşuna gitti mi?..kandırılan olmak güzel mi?” dedim net bir sesle, gülümseyerek…

Bir 15-20 saniye kadar kilitli kaldı ayşen.. sanırım makineye restart attım farkında olmadan..

“neden” dedi en sonunda yutkunarak..

“nedeni gayet açık işte güzelim ya?..sen benim sevgimi kullanıp attın, ben de senin geç kalmış ilgini kullanıp atıyorum şimdi..yok hayır yani ne sandın anlayamıyorum? Onca zaman sonra bir mesajla bana geri döneceksin? Ben de ağzımdan sular akıta akıta koşarak sana geleceğim öyle mi?..nasıl bir ego lan bu? Ha? prenses?..”

Gene bir sessizlik.. sonra kafasını çevirdi ağır ağrı…yüzünde gördüğüm hüzün ve hayal kırıklığını tarifi yok..

Hani şu “kimselere güvenemeyen, kırgın, aldatılmış, aşk yorgunu kadınlar” vardır ya, meşhur.. genelde 30 lu yaşlarının başlarında çok moda olur bunlar…etraflarındaki olgun, paralı bey efendileri peşlerinden koşturup amlarına koyarlar…işte ben o anda, böyle bir kadın yarattım..

En az toplama canavarımızın babası Victor frankenstein kadar, uruk-haileri yaratan saruman kadar gururluyum..

Harika, kusursuz bir canavar, tam şu anda karşımda hücre hücre oluşmakta.. zavallı, aptal ve aşık erkekleri yok etmek, süründürmek için görevine hazır..

Size, “unutamadığım biri var” , “yeni bir ilişkiye hazır olamayacak kadar yorgunum” diyen kadınların yarısı, aslında yine sizin gibi adamlar tarafından, sebepli ya da sebepsiz olarak imal edilmiş canavarlardır..

Kalan yarısı da tipinizi ya da ayakkabı markanızı beğenmediğinden ötürü klişe yalanlarını söylemektedir sizden kaçmak için..

“aklıma gelmedi değil” dedi ölü bir sesle frankenstein..”ama..bu kadar…saplantılı olabileceğine inanmak istemedim…”

“eh öyleymişim.. yapacak bir şey yok (: …benim aylarca, yıllarca neler yaşadığımı, nasıl hissettiğimi anlayabiliyorsundur artık..”

Hırıltılı bir soluk aldı.. dudakları, gözleri titreşmeye başladı..

“ben seni yatağıma aldım hayvan herif..” dedi ağlamaklı bir fısıltıyla..

Kaşlarımı kaldırdım.. gülümsedim…tam bir pislik rolündeyim..tam bir şerefsiz huur çocuğu…

“bütün o…bütün..o…konuşmalarımız…bütün o..gecelerimiz.. bana sarılırken…gülümserken….”

Diye saymaya başladı tıkana tıkana.. göz yaşları devrilmeye başlamıştı göz pınarlarından yanaklarına doğru.. kısa sürede küçük çaplı bir şelale oluşturdular, çenesinin altına kadar indi kimisi, kimisi yarı yolda yere damladılar..

“evet hepsi oyundan ibaretti..” dedim pişkin pişkin..

Hıçkırıp sesli nefes aldı…ellerini dizlerini üzerine yapıştırmış, mengene gibi kavramış sıkıyordu.. biraz geri çekildim.. pençe filan atarsa gözümü çıkarmasın kaltak, tırnaklar uzun.. belli olmaz bu karıların sağı solu, bir tanesi birayla yıkamıştı beni hatırlarsınız..

“nasıl bu kadar…sen…sen ruh hastasısın oğlum..sen…saplantılısın…sen var ya..senin bir üst modelin, işte böyle seri katiller.. sapıklar, tecavüzcüler….sen de onlardan farksızsın.. zütün yese onları da yaparsın ama.. hanım evladı olduğun için cesaret edemiyorsun…sapıksın sen…hastasın.. acıyorum ebruya.. zavallı…”

Ebrunun adını ağzına alma lan!..

Gülmeye başladım..

Banktaki iki kişiden biri ağlayıp saydırıyor, öbürü gülüyor.. etraftan birilerinin gözü takıldıysa şayet epey garipsemişti.. umurumda değil..

“senin acımana ihtiyacı olduğunu nerden çıkardın ebrunun? O da her şeyin farkında ve gayet memnun” dedim oyunculuğumun son raddesini kullanarak..

iyice irileşti yeşil gözler.. nefesini bile tutmuştu sanki.. gözüne far ışığı vuran geyik gibi kaldı karşımda..

“ne sandın kızım?..biz birbirimiz için yaratılmışız ebruyla..o da bunun farkında.. yoksa yediğim onca taktan sonra bana geri döner miydi? O benden de beter.. benden de acımasız.. benden her gün intikam alıyor…ben senden bir güncük almışım çok mu (x” dedim hastalıklı bir ifadeyle.. (özür dilerim ebru.. milyonuncu kez)..

Kız öğürür gibi bir şey yaptı..bir eli boynunda..bir eli hala dizinde..

Sonra yine yüzüme baktı..bu kez az önceki şokun yerini nefret almıştı..

Elinde olsa beni bir kaşık suda boğardı.. hemen, şu saniye, elinden gelse beni şuracıkta öldürebilecek bir insanın bakışlarıydı bunlar..

Uuu…siz kadınların nefretinden her zaman korkmuşumdur bebeğim…ama ben de en az sizin kadar soğuk kanlı bir katilim.. çok leşim var ayşen…sen de sadece onlardan birisin.. tamam üzerine biraz fazla misyon yüklemiş olabilirim ama, kendini o kadar da özel hissetme bence..sen benim emeklilik ikramiyemsin..

Ayaklandı..

“güle güle” dedim elimle selam ederek..

Tahrikim işe yaradı, ayakta arkasına dönüp,

“yanına kalmayacak bu yaptıkların” dedi..

Oh jesus…ne boş bir tehdit..

Bir adım atıp yanına yaklaştım, kolunu sıkıca yakalım.. yüzümde yine yavşak bir gülümemeyle,

“daha da ileri gidebilirim eğer istersen? ister misin?..bunu yapabilecek güce sahibim..sen yeter ki benimle uğraşmaya çalış, benden karşı intikam alma arzuna devam et…daha fazla motive olmamı sağlayacak bir şey varsa o da bunlardır..”

“bırak kolumu.. şerefsiz..” dedi tıslayarak.. gözlerindeki meydan okuma, yerini sorulara bırakmıştı…neyi kastetmiştim acaba, “daha ileri gitmek” deyimiyle..

Kolunu bıraktım..

“şurada kalmış 1 ay, dersini almış bir şekilde bu şehirden gibtirip gitmen için bir şans veriyorum sana.. yoksa olacaklar pek hoşuna gitmeyebilir…neler yapabileceğimi tahmin edebiliyorsun değil mi? ne de olsa ben saplantılı pgibopatın tekiyim? Ha?..(x”

Sesli ağlamaya başladı.. arkasını dönüp hızlı adımlarla uzaklaştı yanımda..

Yallah..