nasıl piç oldum anlatıyorum

http://fizy.com/#s/1aiorg

Gene fenalardayım..

Anlıyorum ki, ben,beni gerip, stres-sinir katsayımı arttıracak bir şey olmadan yaşayamıyorum. Rahat, her seferinde zütüme batıyor..huzur, mutluluk, sevgi, şefkat fazla geliyor..bünyeme ters..

O gece bir türlü uyuyamadım yine..vicdan azabı, pişmanlık her yandan hücum ediyor, odanın duvarları üzerime abanıyor..nefesim, göğsüm sıkışıyor..

Kafam korkunç şekilde karışık, ne yapacağımı, nasıl yapacağımı bir türlü kestiremiyorum..aslında belli yapılması gereken, ayşen ile konuşup, onu keklediğimi, onunla oynadığımı anlatmak, olası bir misilleme fikrini aklından çıkarması adına da elimdeki şeylerle tehdit etmek, şantaj yapmak..

Ama nedense, yolun bu noktasına kadar gelmeme rağmen, bir türlü son adımı nasıl atacağıma karar veremiyor, emin olamıyorum..o son basamağı çıkamıyorum..bir şeyler beni olduğum yerde tutuyor, dizlerimi kilitliyor..

Anlaşılan, bir başkasının daha fikrine, görüşüne, desteğine ve onayına ihtiyacım var benim..

Meleğe yalvardım gece boyunca..gelmedi..artık bana yardım eli uzatabilecek varlıklardan biri değil..seçeneklerimden sonsuza kadar çıkmış görünüyor..

Başka kimden yardım isteyebilirdim ki? Kime, neyi sorabilirdim…normalde, başka bir durumda aklıma ilk gelen isim ebru olurdu, ama bu konu da onu direkt ilgilendirdiği için, onu da eliyoruz ihtimaller arasından…
Okan desen..uzakta..çok uzakta..hem benden, hem konudan çok uzakta..

Tolga var sadece elimde…evet..böyle bir şeyi konuşabileceğim tek insan o gibi duruyor. Ama onun da beni yaftalamasından, azarlamasından korkuyorum..faydadan çok zararı dokunacakmış gibi bir his var içimde eğer ona bir şeyler anlatır ve danışırsam.

Salı okulda ebruyla buluştuk..dün gelmedi yorgun olurum diye, düşünceli sevgilim..

Gün boyu hasret giderdik, bu gece bana gelmek istedi müsaitsem..

Aslında değildim..yani zihnen, hiçbir şeye müsait değilim aslında…ona özel bir durum değil..

Yine de kabul ettim..ayşen, birkaç kaçamak bakış haricinde sessizdi bugün. Ama eğer 2-3 gün içinde harekete geçip, onun sandığı gibi, ebruyu def etmezsem, o da rahatsızlık çıkarmaya başlayacaktır…bu da demek oluyor ki, en geç 3 gün içinde onu halletmem gerek..yani en kötü cumaya kadar filan..

Salı gecesi, davam adına hiçbir tak yiyemeden geçti..ebru, bendeki dalgınlığı ve durgunluğu anladı..anlaşılmayacak gibi değil zaten, beynimin içinde yine savaş var..

Sorup sıkıştırmak yerine, anlayış gösterip “bir sıkıntım varsa onunla paylaşabileceğimi” söyledi sadece..ellerini, yanaklarını, alnını öperek karşılık verdim..onlarca kez teşekkür ettim…sarıp sarmaladı beni..yavru kediler gibi sokulduk birbirimize..kendimi kollarına bırakıp karanlık düşüncelerimin hayaletleri arasına karıştım..boyut değiştirmiş gibiydim sanki..bedenim ebrunun kucağında..zihnim, ruhum zincirlere vurulu, kör bir zindanda..

Tolga palmface bir şekilde önüne bakmaya başladı..

“aga..bu sefer cidden…..sıçmışsın….” dedi kegib kegib..

Yüzünde gülümsemeye benzer, tuhaf bir şok ifadesi var, hani, inanamıyor…bu kadar aptal olabileceğime, bu kadar kindar olabileceğime, bu kadar kötü olabileceğime inanamıyor.. intikam arzusunun bu kadar gözümü kör edebileceğine inanamıyor..

Ben de inanamıyorum….nasıl böyle gafil avlanabildiğime..

“farkındayım” dedim yine aynı incin ses tonuyla..

Bu sefer bu derin bir nefes aldı.. kaşlar havada bana doğru döndü…”şimdi küfrü basacak işte” dedim içimden..

“abi, bir kere o…fotoğrafları hemen yok etmen lazım.. hemen sil onları…başka kimsenin haberi var mı?”

“ha..yok..yok….silemem abi.. dedim ya..kozum onlar benim..”

“lan!” dedi dişlerinin arasından.. sonra kendini sakinleştirmek için azami çaba harcayarak sustu, elini yeniden omzuma koydu,

“kanka..ne kozundan bahsediyorsun sen, bilgisayar oyunumu oynuyoruz.. hiç bir tak yapamazsın o fotoğraflarla…ne kadar ciddi bir suç işlediğinin farkında mısın? Olm bak.. kafanı bir boşalt.. tamam mı.. azıcık mantıklı düşünelim beraber..bak şimdi..sen diyorsun ki, ben bu kızı gibtir edicem, senden intikam almak için senle yattım kalktım diyecem, bunları gidip ebruya yumurtlamasın diye de, elimde çıplak fotoğrafların var diyecem…

Hacı..bak..o koz olayını unut sen.. komple unut çünkü senin koz dediğin şey, aslında onun kozu..her şeyi daha da kötü hale getirir.. bütün geleceğini karartır lan manyak mısın sen? dizi-film mi çekiyoruz burda.. yalan rüzgarları mı çekiyoruz?..olm hapse kadar yolu var bunun? Adın sapığa çıkar, annen, baban, ebru mahvolur lan? sen bu planı ne ara düşündün de yaptın? Abi var ya..inanamıyorum sana ya…harbiden inanamıyorum..”

Sözler ağır geldi.. ağzım burnum titreşmeye başladı.. ağlayacağım lan utanmasam..

Başımı avuçlarımın arasına alıp iyice çöktüm oturduğum yerde..

“kanka..bak bana bak.. tamam sıkıntı yap diye söylemiyorum..bak zaten yeterince kötü duruma getirmişsin durumu, daha da batırma diye uyarıyorum.. hemen sil o resimleri.. ondan sonra ne yapabileceğimizi düşünelim..”

“ne yapabiliriz ki abi?..ne yapabiliriz..ben bu ayşeni gibtir ettiğim an, gider ebruya yumurtlar bu her şeyi.. ondan sonra da ben zaten her türlü ebruyu kaybederim..her türlü mahvolurum.. nasıl çevireceğim durumu.. zaten sana sorduğum da bu..yok mu görebildiğin bir çaresi, yolu..”

iyice çatallı çıkmıştı sesim, artık ellerimle itekliyordum göz yaşı damlalarını gerisin geriye..bir adamın hayatını mahvetmek için elinden geleni nasıl yapabileceğinin, nasıl kendi hayatının içine sıçabileceğinin en güzel örneği olmalıydım..bir ben, bir de bütün malını mülkünü kumarda kaybeden müptelalar işte..

O kumar, uyuşturucu, alkol bağımlılarından halliceyim..

Kötülük bağımlısıyım ben de…kendime, etrafımdakilere kötülük yapmadan duramıyorum..hep gerilim..hep savaş..hep mücadele…varlık içinde yokluk misali, huzur içinde takluk çıkarıyorum…

Ama bu kez harbiden çok kötü vurmuşum baltayı taşa.. tolga, aslında iyi uyandırdı beni.. daha hala, koz, fotoğraf filan diyorum lan.. nasıl bir kafadayım ben anlamadım ki?