nasıl piç oldum anlatıyorum

http://fizy.com/tr#s/1ah03s

..içeri geçtik.
bu ışıkları yaktı, beni salona davet etti, ev biraz soğuk, ne de olsa hala baharın başında sayılırız..üşümüş gibi efekt yaptım,

"elektrik sobalarını yakayım dur hemen" dedi, iki tane elektrik sobası var salonunda,

"iki kişi mi kalıyorsunuz?" diye sordum laf olsun diye,

"yok ben tek kalıyorum" dedi,

bir örnek sobaları gösterip, "ee bunlar niye iki tane?" dedim.

"e salon filan büyük gördüğün gibi" deyip güldü,

ortamdaki abidik atmosferi uzaklaştırmak adına,

"vaay zenginizz?" diye gır gır yaptım..

"öylee * birini odama taşıyorum yatarken, diğer zamanlarda çift motor çalışıyorlar" dedi.

epey ağır görünen sobalara bakıp, "sen bunları taşıyabiliyon mu kız?" diye yine espirik yaptım..yani tekerlekleri var elbette aq..

"ne sandın oluumm" deyip pazu gösterdi, kıkırdayarak iç tarafa doğru ilerlerken "şekerli mi içiyordun sen?" diye sordu..

"evet evet... aferin unutmamaşsın * ..becerebilcen mi sahi sen bu kahve işini? düşüp kalma oralarda? * "

"su ısıtıp içine kahve tozu dökebilecek kadar ayığımdır diye düşünüyorum" deyip gene kahkahayı bastı..

salonda yalnız kalmıştım, biraz inceledim o ara..sade döşeli bir ev..aslında bir öğrenci evinden fazlası var gibi geldi bana (zira cerenlerin evi de görmüştüm) ama bir aile evi gibi de değil tabi..

büyük ekran bir tv, 2 tane tekli, bir tane üçlü koltuk..üçlü tam tv nin karşısında, diğer iki iki yan da karşılıklı..ortada büyükçe bir dokuma kilim, halı boyutunda neredeyse..sehpa takımları, bir tane dolap, başka bazı teferruatlar..

salonun çıkış kapısına yakın bir yerindeki çivi ye asılı çerçeve setini gördüm..böyle 4-5 bölmeli, duvar saati gibi, hoş bir şey..

dikkatimi çekmiş, incelemeye gidiyordum ki içeri seslenip bizimkini bir daha kontrol ettim,

"kendini öldürmüyorsun inşallah oralarda? * "

"ölürsem haber veririm merak etmeee * "

kendi kendime hala gülerekten duvara yaklaştım..çerçevelerin içindeki resimleri incelemeye başladım,

kumral küçük bir kız çocuğu, kafasında şapkası, altında şortuyla yeşilliklerin arasında poz vermiş..
hemen altında bıyıklı genç bir adam, aynı ufaklık olduğunu tahmin ettiğim, bu kez bigiblet tepesinde bir çocukla beraber, düşmesin diye direksiyonunu kavramış, gülümseyerek poz vermekteler..

bir başka resimde, ebeveynler olduğunu tahmin ettiğim minik bir grubun ortasında küçük kızın biraz daha büyümüş büyümüş bir hali, bir doğum günü pastasına üflüyor, yanakları balon gibi şişmiş..

fotoğraflar, 90 lı yıllara özgü o hafif mat, silik tonla çekilmişler..günümüzün dijital sanat eserlerinden çok daha sıcak görünüyorlar..benim de içimi ısıtmıştı bu fotoğraflar... resimdekiler elif olmalıydı, nedensiz bir sempati duydum birden..öğrenci evinde, anne babasıyla küçüklük fotoğraflarını duvara asan kaç kişi olabilirdi ki?

ben resimlere baka durayım, arkamda bir hareketlilik hissettim, hafifçe kafamı çevirdim, elif arka çaprazıma güya çaktırmadan yanaşmış, elinde bardakların olduğu tepsi, yüzünde muzur bir gülümsemeyle duruyor,

"nasıl küçüklüğüm * " deyip neşeyle gözlerini kırpıştırdı,

"hımm..eh epey çirkin sayılır * ..da buradaki kız kumral?"

"e ben de kumralım zaten? ha tabi saçlarım biraz koyuldu evet..biraz da ben koyulttum, yapay yöntemlerle, bilirsin ;)"

heaa..o simsiyah saçlar biraz da boya eseriymiş demek ki..

çerçevelerin başından ayrıldım, kahvelerle beraber üçlü koltuğa geçtik..

http://fizy.com/tr#s/1d74wc

... bir yandan sıcak kahvelerimizi yudumluyor, bir yandan da laflamaya devam ediyoruz..

"ya aga, benim uykum kaçtı be? ne yapsak, muhabbete devam?"

"bana uyar, sohbetine doyum olmuyor" deyip güldüm.

gene konuşmaya başladık, mevzu biraz döndükten sonra bunun aşk hayatına geldi tekrar..barda epey konuşmuştuk gerçi..duymayı tahmin etmediğim şeyler anlatmıştı... ne yalan söyleyeyim, benim gerek ilk izlenimim, gerekse sonradan oluşturduğum yargılar, kızın bariz kaşar, yollu ve ortamcı olduğu şeklindeydi..ama yerine göre harbi bile sayılabilirdi bizim kız..

aldatılmıştı..aldatmıştı da evet... terkedildiği de olmuştu, terkettiği de.. "bir ara haftada bir sevgili değiştiriyordum desem yeridir..ama inan tsigalko, sırf ona inat, kendimce intikam almak için yaptığım aptalca hareketlerden başka bir şey değildi emin ol..arada bazı iyi adamları da harcadım sanırım..hoş değil ya..ne biliyim, böyle dışardan bakınca, havalı kızlar, havalı çocuklar, renkli hayatlar falan filan ama..geceleri bütün o ışıklar sönüp sen gene yastığınla baş başa kalıyorsun ya..hah..işte o zaman kaçış yok be agacım..o zaman kaçış yok.."

bir an bana laf mı sokuyor diye düşünmeden de edemedim, çünkü onun yaptıklarıyla, benim yaptıklarım hemen hemen paraleldi..

gurur kırıcı bir şekilde reddedilişim, küçük düşürülüşüm...

tek gecelik kaçamağım..

mine ile denemeye çalıştığım ve sonunda onu tüketmemle sonuçlanan bir çeşit ilişki..

kendimle olan gece hesaplaşmalarım..

vay be..demek ki yalnız değildim beyler..dünyanın başka yerlerinde, başka insanlar, benim gibi duyguları yaşamışlardı, yaşıyorlardı ve yaşayacaklardı...

bir ben sevdim sanmıştım ben..bir en acı çekiyorum sanmıştım... eliften bile geçmişe dair o acı itirafları duymak, biraz olsun kendime getirmişti beni..yalnız değildim..değildik..

belki şu an aranızda bile vardır benimle aynı şeyleri yaşayan, yaşamakta olan..yaşayacak olan illa ki..

muhabbet devam ederken, bu kalkıp salonun ışıklarını kapadı..elektrik sobalarının loş aydınlatması kalmıştı bir tek şimdi..geldi tekrar üçlüye, yanıma büzüldü.. ayaklarını altına topladı, iyice yanaştı..biz tabi konuşmaya devam ediyoruz, o da ben de görünürde farklı bir şey düşünmüyoruz, gayet arkadaşça ama özel konuların menzilinde gezinen derin bir sohbet..tabi benim metabolizma o şekilde değerlendirmiyor durumu malum..bazı hareketlenmeler oldu ister istemez *

epey konuştuk öyle..saat artık sabaha yaklaşıyor..1 saate hava aydınlanır..oda da hamam gibi olmuş biz konuşurken dalınca..sobaları kapattık, oda neredeyse tamamen karalık hale geldi ama biz birbirimizi seçebiliyoruz az çok..geldi gene dibime oturdu..
tekrar muhabbete devam ediyorduk ki artık ben yavaş yavaş kaymaya başladım, uyku, en amansız saatlerde bastırmayı severdi,

kafamı koltuğun arkalığına attım, öyle kaykılmış bir halde bunu dinliyorum..hala bir şeyler anlatıyor..bir yerden sonra söyledikleri ninni gibi gelmeye başladı... ben "hııaa..hııuu..hıhııı" gibi tepkiler veriyorum anlattıklarına artık, esneye esneye..

sonra bununda sesi azaldı..daha sonrasında da dalıp gitmişim koltukta..
.
.
.

gözlerimi açtığımda gün elbette çoktan ışımıştı..gözlerimi kırpıştırken, sahnenin, gece bıraktığımdan biraz farklı olduğunu anlamam 1-2 saniyemi aldı...

http://fizy.com/tr#s/1bkdka

uyandığımda, ellerim yatağa bağlanmıştı..karşımda doğrulmaya çalıştım ama başaramadım, sonra bir de baktım ki, mine, elif ve zerzevat fatih karşımda, ellerinde joplarla duruyorlar..bir de artık nerden buldularsa, yanlarında da 3 tane zen...

neyse * ayılalım biraz,

ne diyorduk,

evet, uyandığımda kendimi biraz tuhaf hissetim zira ben üçlüye uzanmış duruma gelmişim, üzerimde bir ağırlık var gibiydi sanki, algılarım henüz %10 açık, sabah salaklığı var, kafamı aşağı çevirmek bir iki saniye sonra aklıma geldi aq,

bir baktım ki elif de yüzü koyun yatar pozisyonda, başı göğsümde, elleri vücuduma kenetli, neredeyse tamamen üzerimde..

"noluyo la?" gibisinde öyle bir kaç saniye şapşal şapşal bakındım..çok acayip bir pozisyondayız yalnız..ben kafamı koltuğun kenarına yastık niyetine yaslamış, üçlüye boylu boyunca uzanmışım..tek ayağım yerdeki kilimle topuktan temas halinde..elif de beni aralanan bacaklarımın arasına girmiş komple, yuva gibi, başı tam boynumun hizasında, göğsümün üst tarafında..hatta öyle ki saçı başı biraz ağzıma girmiş neredeyse..o da boylu boyunca uzanmış yatıyor..

hay aq..ne lan bu sahne böyle şimdi? biraz kendime gelince serbest elimle biraz donu yoklamaya çalıştım..ulaşamıyorum ki aq tamamen enkaz altında kalmış..ama bir sıkıntı yok gibi görünüyor öyle yanardağ püskürmesi, kamyon devrilmesi, cik cik ötmesi olmamış anlaşılan..e bu iyi bir şey tabi..

ama ben bunları düşününce böyle tabi, benim metabolizma yeniden hareketlenip füze sistemini harekete geçirmeye başladım... lan lan lan lan!! kazık gibi olacak şimdi kızı uyandırır yeminlen..tam göbeğine mi ne denk geliyor zaten..hay sokucam ya..

ben bir yandan gibimi kontrol altına almaya çalışıyorum..bir yandan "ya bu şekilde uyanırsa" korkusundan kalbim gümbürdemeye başlamış, onun dizginlemeye çalışıyorum..

aq böyle kendimi sakinleştirme çabasıyla bir 10-15 dakika cebelleştim herhalde..elif o ara bi kıpırdandı..eliyle, aslında orada olmayan bir yorganı üzerine alıyormuş gibi bir hareket yaptı..tabi ben o ara tırsaklıktan altıma sıçtım desem yeridir..

nihayetinde çılgın duyularımı kontrol altına almayı başarmıştı... bu ne aq lan böyle sapık gibi... hayret bir şey ya, hani hiç de bir şey görmemiş olsak * tamam diyecem, abazalığıma veriyorum..ama nispeten bir şeyler de yaşamışız..e bu azgınlık, bu hoyratlık niye ey little tsigalko? sorarım sana?

kendimle olan mücadelem bitince, bu sefer de başka bir sorun ortaya çıktı..

ne yapıcaktım bu şekilde?

kızı uyandırsam? nasıl uyandırıcam? sonrasında ne diyeecem..

hadi kendi uyansın desem..o kendiliğinden kalkınca ne düşünür..

öfffss..en az bir 10 dakika filan da bunun üzerinde kafa yordum..elif maşallah kuş tüyünde yatar gibi aq, tık yok, dokunmasak akşamı eder üzerimde..

neyse sonunda uyandırmaya karar verdim... uyandırırdım..sonra da bir şekilde geçiştirirdik o abuk sahneyi, ve ben de gibtir olur giderdim kaçarcasına..

hafifçe sırtına dokundum, fısıldayarak,

"elifff..elif..uyan..elif.."

önce mayışık bir hareket yaptı..sonra aniden kafasını kaldırdı, gözler kısık, surat mahmur halde yüzüme baktı..sonra dirsekleri üzerinde iyice doğrulup, an önce benim yaptığım "noluyo la?" tarzı hareketi o yaptı..

"günaydın?" dedim temkinli bir şekilde..

"günaydın?" dedi..üzerimden tamamen çekildi..