nasıl piç oldum anlatıyorum

Ondan önce, biraz da okuldan bahsetmek gerekirse, öncelikle yeniden basketbola başladığımı söylemem yerinde olur. Lan, bir gidip “hocam, eğer izin verirseniz ben yeniden takımla çalışmak istiyorum?” dedim iyi ki, adam bir başladı saydırmaya, bir laf ettim, bin işittim, yok işte, “zaten hiç bırakmayacakmışmışım” “aklım başıma anca mı gelmiş”miş “tilki kürkçü dükkanına mı dönmüş”müş “eşekler gibi pişman olmuşmuşum demi?” imiş..

Vay amk.. saydı da saydı.. sövdü de sövdü.. bunca lafın üzerine ben artık gibtir etsin de gideyim diye beklerken,

“Salı-Perşembe akşam beşte başlıyor, ikişer saat, anlaşıldı mı!?” diye komutan edasıyla noktalayınca hem şaşırdım hem sevindim..

“anlaşıldı hocam (:”

Üzerime, ebrunun hediyesi Fenerbahçe formasını geçirip, parkenin üzerine yeniden çıktığımda, sanki uzun zamandır uykuda olan, varlığını bile unuttuğum bir can damarım daha uyandı, canla, kanla doldu..oh be..onca zaman sonra, potaya atılan ilk şut.. parmaklarınızın arasına aldığınız ilk pas…bu hissi özlemişim.. dünyada, basketbol topunun sağladığı o tatlı, pütürlü temas hissini çok az şey sağlayabilirdi bana.. ebrunun pürüzsüz yanakları bir, basket topunun pütürleri iki.. listenin devdıbını vermeyeceğim, ayıpçı şeyler var..

Yine bir dolu insanla, özellikle de alt sınıftan pek çok besyocuyla tanıştım.. şimdi bunlar da, öyle bir yayılmış durumdalar ki çevre olarak, bir kişiyle tanışıp biraz muhabbeti kurmak demek, otomatikman 3-5 kişiyle daha bonus olarak tanışmak demek..el sıkmaktan, kafa tokuşturmaktan, selam vermekten yoruldum..bir de ben veteranım diye yavşıyor hıyarlar
(: ağabeylik yapıyoruz bakalım..

Sınıfa dönersek, sınıf içi, son günlerimize yaklaşıyor olmamızdan mıdır nedir, kaynıyor.. insanlar, can havliyle, muhabbetli oldukları kişilerle daha da samimileşmek, samimi olmadıklarıyla da muhabbeti kurmak için çabalıyor.. günaydııın..anca uyandınız..

Öğreniyoruz ki, yıllar sonra birbirine açılıp da sevgili olan tek çift nilay-neco ikilisi de değilmiş.. tuğçe hanımı da

Gürcan diye bir çocukla everdik.. allah bereket versin.. bunlar haricinde iki çift daha oluştu dönemin başlarında.. işte bunlar hep balo öncesi kaynaşma hareketleri gençler..

Kimileri, yıllar sonra birbirinin farkına varır, bir araya gelirken, kimileri de, onca yıldan sonra, inadına yapar gibi, en olmadık zamanda ayrılıveriyordu işte..

Ayşen ve ozan, göründüğü üzere tamamen koptular. insanlar, ilk zamanki şaşkınlıklarını attıktan sonra duruma alıştı, yani bu olay, zirveye çabuk çıkmıştı ama oralarda pek kalamadı. Zira sevgililikleri döneminde, sınıfın geri kalanıyla oldukça zayıf ilişkiler içinde olan bu ikili, kimsenin de umurunda değildi esasen.. millete olay olsun, dedikodu olsun sade.. yoksa çok da giblerinde ayşen.. ozan…ama bu durumu da onlar yarattılar yani.. şimdi ozan, okulun başlarında takıldığı (hatta bir ara neconun bile içinde olduğu) gruptan başka bir sap, hıyarla takılıyor…ayşen de kendi gibi 1-2 kaltakla birlikte yaşam mücadelesi vermekte..

Beter olun.. benim acılarım yeni bitti.. sizinkiler yeni başlıyor.. nasılmış, neye benziyormuş görün, öğrenin bakalım.. öyle yanık kalplerle yaşamak kolaymıymış..

Benim için son derece değerli ve önemli olan bir başka kadın, begüm de ilkay ile üç ayı geride bıraktı.. eskisi kadar sık görüşemesek de (yeni çift olma hevesine veriyorum bunu) zaman zaman gerek grupça aktivitelerde, gerekse ikiye iki şekilde bir araya geliyoruz. Onun da yüzünde güller açıyor..

Ne güzel lan..

Herkes hak ettiğini buldu sanki ha?..”iyiler kazanır, kötülükler kazınır” demişlerdi, eğriyi, doğruyu bilenler..

Ne güzel söylemişler.. sonunda, etrafımdaki herkes, tüm sevdiklerim mutlu.. allah bozmasın be..bu noktaya gelene kadar çok savaştım, savaştık.. çok şeyler kaybettik..ama sonunda bu huzuru kazandık.. güzel bir final.. güzel noktalanmış bir hikaye…yıllar, yıllar sonra bile anlatacağım, anlatmaktan, hatırlamaktan keyif duyacağım mutlu son ile biten bir masal…

Tüm bu iyi-kötü karakterlerin ortasında bir yerlerde (gerçi kötü dediğim de, bana göre kötü yani.. sonuçta kötülük, göreceli bir kavram.. belki de başkaları için dünyanın en mükemmel insanı olabilirler, bilemiyorum) kendimi görüyordum, oldukça karmaşık ve kompoze bir biçimde..

Acaba, mutlu olmayı hem bu kadar hak eden, hem de hiç hak etmeyen, hem bu kadar iyi niyetli, hem de bu kadar karanlık düşünceli, bir ayağı bataklıkta, bir ayağı okyanusta, bir elinde ışık, bir elinde hançer, tam iki kavramın ortasında, o çizginin üzerinde bir adam daha var mıdır dünyada?..

O ince çizginin üzerinde, uzun bir yol yürüdüm..kah sağa, kah sola yalpaladım, bazen düştüm…

Çok, ama çok düşündüm..”ben kimim?” Diye..”nereye aidim?” Diye..”hangi taraftayım?” Diye..

Galiba, tüm bu işaretlerin de (etrafımdaki mutlu insanlar) yardımıyla, sonunda cevabımı bulmuştum..

Ben, özünde kötü, ama o kötülükle yaşamayı kaldıramayacak kadar naif bir insan olmama neden olacak, son derece sevgi dolu bir aile ortamı ve iyi bir yetiştirilme şeklinin yarattığı bir çeşit anomaliydim. Bana o denli yoğun bir sevgi verilmiş ve o denli doğru yönler gösterilmişti ki, artık, içimdeki canavara rağmen, yanlış yapmaya, yanlış yaşamaya utanıyordum..

Ormanda yavruyken bulup, evinizde baktığınız, büyüttüğünüz bir kurt yavrusu gibi düşünün.. evcilleştirilmiş vahşi bir hayvan..iç güdülerini yok etmeniz mümkün olmasa da, onu öyle bir sarıp sarmalıyordunuz ki, sadık bir çoban köpeğinden farkı kalmıyordu.. normalde telef etmesi gereken koyunları, bakıcılık yapması için emanet edip giderdiniz yani..

Ben buydum…öncelikle, insan ne olduğunu kabullenmeliydi…aklımızdan geçenleri değiştiremezdik belki, ama davranışlarımıza yön verebilirdik..

Beynim, muhtemelen, ömrüm boyunca bana “daha güzelini bul” “başka bir tane daha bul” “başka bir kadına ihtiyacın var” “yeter sıkılmadın mı?” “papaz bile her gün pilav yemez” “oğlum bu yaşta tek eşlilik mi olur, takıl gençliğini yaşa, kırkına gelince de bir tane yirmilik alır yaşarsın” şeklinde önerilerle gelecekti..bu kaçınılmazdı..ama o sesin ne kadar yüksek çıkacağı, benim tarafımdan ne kadar duyulacağı, ve benim o duyduklarıma ne kadar inanacağım, bana kalmıştı..

Şimdi, tüm tecrübelerimden ve geride bıraktığım yaşanmışlıklardan sonra, ebru ile bu kadar sağlam ve tutarlı bir gelecek düşünebilmemin sebebi, o evcil kurdun, tırnaklarını sökmüş, dişlerini törpülemiş, onu köpek maması yemeye alıştırmış olmamdı…hepsi, birden bire, bir anda olmadı elbette.. kolay da olmadı..ama bir şekilde oldu işte.. olmak da zorundaydı.. çünkü onca ehlileştirmenin sonrasında, “hayır, ben iç güdülerimi yaşayacağım!” deyip ormana kaçar, tavşan avlamaya kalkarsam, asla hayatta kalamam.

Bazı insanlar, asla tam olarak sevemezlermiş..hep %99.99 da kesilen bir download işlemi gibiymiş aşk hayatları..bu, hem pgibolojik, hem de kimyasal bir problem, anormallik olmalıydı.. hatta belki de dnalarla, genetikle ilgili bir yönü de vardı.

Size, gözlerinizin içine baka baka “seni seviyorum” diyen , sonrasında bırakıp giden kız arkadaşınıza kızmayın..”seni asla bırakmayacağım” diyen erkek arkadaşınıza sövmeyin…

Ellerinde değil ki onların?..daha böyle, tutamayacakları, onlarca, belki yüzlerce sözler verecekler.. dediklerine kendileri bile inanmadan, sevgi sözcükleri söyleyecekler…ama onlar, kimseyi sevemezler…size özel bir durum değil yani bu…problemli olan onlar…harbiden de “sorun sizde değil, onlarda”…ben, şanslıydım..hem temelden sevgiyle yetişmiş, hem de yaptığım yanlışların ve tutmadığım sözlerin en acı getirileriyle yüzleşmiş olduğum için…

Ama onlar, benim kadar şanslı olmayabilirler…onları yargılamayın.. nasıl ki bir yılanı soktuğu, bir kurdu ısırdığı, bir kaplanı pençelediği için yargılayamazsanız, onları da, sizi yüz üstü bırakıp gittikleri, hayallerinizin içine ettikleri için yargılamayın..

Doğaları bu..vahşiler…kurt kızlara, kurt adamlara alışın…çünkü onlar yolcu..siz ise hancı olanlarsınız.. elbet bir gün, sizi gerçekten sevecek birilerini bulacaksınız..o zavallıların hayatı ise, devamlı bir şeylerin peşinde koşmakla, harap, bitap geçecek…

Aslında üzülünmesi gereken onlar..siz değilsiniz.. hayatları boyunca gerçek bir sevginin, sadakatin, aşkın ve bağlılığın tadını alamayacak olanlar onlar..

Hiç şeker yememiş, yiyemeyecek olan çocuklar gibi…şekerin daha ne olduğunu bilmeyecek çocuklar gibi..

Yediğiniz şekerlerin tadını çıkarın.. kiminin tadı acı olsa bile, aldıramayın..ve hep, o kan tadından başka tadı yudumlayamayacak olan yorgun kurtları hatırlayın..

Neyse, kızlardan biri berkayın hedefinde zaten, diğer iki eleman da birer tanesini alsa, kalan dördüncü kız da iffetli çıksa, ya da ben onu tolgaya kakalarım en kötü ihtimalle ya..ahaha…ulan.. düşündüğüm şeylere bak ya..hesap ettiğim şeylere bak.. artık o kadar paranoyak olmuşum ki, sapık olmuşum lan bence ben?..valla bak.. sapıtmışım..sanki gelen karılar bizi yiyecek..ama işte züt korkusu be abicim.. ebru ağzıma sıçar..

“aga ben ebruya haber vericem ya..” dedim tolgaya, odasına gidince..

“yaa bırak aq, saçmalama..”

“olm olmaz öyle, geleceği tutar filan, sonra nasıl açıklarım, evde alem yapıyorsunuz der..”

“bak bence söylersen daha kötü olur, kızın içine kurt düşürme.. takıl işte, sanki kızlar üzerine atlamaya geliyor..”

“ya orası öyle de..işte, olmaz olmaz, olacağı tutar..hem, kızlar için o kadar da saf düşünme bence, sonuçta tanımadıkları bir sürü adamın arasına geliyorlar, demek ki zihniyet rahat yani..”

“lan salak salak konuşma, tarikatçı mısın nesin olm sen x)..tanımadıkları bir tek ikimiz varız mal, zaten kalabalık geliyorlar bak, yani tecavüz etmeye filan kalkarsak döverler bizi, edemeyiz rahat ol safdsfsaasf”

“ebeni gibeyim tolga..ben ne diyorum, sen neredesin..”

“olm.. evladım..rahat ol la azcık?..bebe?..(: ..bişey yok, içicez biraz, muhabbet edicez, sonra sevişmek isteyen berkayın odasında, salonda sevişir tamam mı? biz de gider tuvalette asıldıktan sonra yatar sızarız işte..sen istersen kapını da kilitleyebilirsin her ihtimale karşı asfsafasgf “

“ebru duyarsa..”

“laaann nerden duyacak beee…tamam ara aq ara.. sonra aranız bozulur mozulur, onun vebalini şey edemem..ara, berkayın arkadaş grubu gelecek de, detay verme, dört tane azgın, ateşli, zihniyeti rahat sap kız geliyor deme, içip içip grup yapıcaz filan da deme.. okey? x)”

Neyse ben aradım tabi ebruyu..ama detay vermedim.. öylesine aramış gibi yaptım, o, “ne yapıyorsunuz?” diye sorunca da dedim, böyle böyle, arkadaşları gelecek, muhabbet filan, eğlenicez biraz, sen de gelsene? Filan..

Hemen gülerek, imasını yaptı, ama fazla deşmedi..

iyi bari en azından gizli saklı bir iş yapmıyorum..ah Berkay ah..kızlar bir aşüfte çıksın, sorarım ben sana..

Grup, gece on gibi teşrif etti, amlarına koyayım onların afedersin.. gece on da anca geliyorlar, tabi sabaha kadar zıkkımlanacaklar ya..

Boş gelmemişler Allahtan, fili bayıltacak alkol var yanlarında, Berkay da bir ton abur cubur almış, tolga ve ben zuladan zırnık vermiyoruz.. giberim..evi verdik işte, daha ne..

Bunlar gelince biz salondan odamıza mı geçsek acaba diye düşündük bir an tolgayla..bir hoş geldiniz der, iki tanışır, sonra da gider odamıza kapanırdık..ama işte diğer çocuklardan ve kızlardan birinin tolgalarla sınıf arkadaşı olması ve benim ikisini de az çok tanıyor olmam (hatta çocuk benim kavgaya da gelmişti) bu düşünceyi zora soktu.. ayıp olurdu yani..

ilk on beş, yirmi dakikalık giriş bölümünün ardından, salonun ortasına oturulup yuvarlak yapıldı, içkiler, mezeler ortaya dizildi, tam ayine başlıycaz (kedi kesiyoruz),zil çaldı.. ebenin…içim hopladı..

Tolga hemen gidip baktı.. alper gelmiş.. zütüne koyayım Alper inme iniyordu az daha senin yüzünden.. napıyonuz demeye gelmiş, gel dedik otur, gel.. nurişi de al gel.. içki var.. gelin lan!..siz gelince ben de kalabalıktan faydalanıp kaçar, kendimi odaya kilitlerim.. gelin..

Gelmedi züt..

Öyle böyle derken, biz ufaktan içmeye başladık, ilk bardaklar dolduruldu biralar ile.. benim bildiğim, önce sert içkiyi içersin, sonra da birayla üzerine cila atarsın..yok bunlar önce bira içceeğmiş.. içki kültürünüze sokayım..

O arada, muhabbet dönerken, yavaş yavaş grubun tahlilini yapmaya ve kafamda, karakterleri oluşturmaya başladım.. bilirsiniz, gözlem yapmayı severim.. hele ki yeni girdiğim ortamlarda ve yeni tanımaya başladığım insanlar üzerinde…dört tane yabancı var halkada.. önce eleman hakkındaki fikrimi beyan edeyim, çatlamadan, eleman; tam bir yavşak…tam.. böyle eli, kolu, kaşı gözü ayrı oynuyor.. böyle bir ağır çekim, ağzını yayarak konuşmalar filan.. elit havaları…”ekşici bin” in vücut bulmuş hali gibi bir şey.. bana bak lan…kavat…eğer Edgar allen poe nun kitaplarından, quentin tarantinonun filmlerinden filan bahsedecek olursan, sırf prim amaçlı, leonard cohen in adını ağzına alırsan, ağzını yüzünü giberim.. duydun mu?..

Kızlardan birini zaten tanıyorum demiştim.. diğer tanıdık çocukla yakınlar bunlar, bu gece sevişebilirler yeterince sarhoş olurlarsa.. tüh, tanıdıklar birbirini nötrledi aq..iki türk takımının aynı gruba düşmesi gibi oldu.. keşke bizim çocuk yabancı kızlardan birini şey etseydi.. neyse..

Berkayın yazıldığı kız, apaçi..bu kadar açıklama yeter sanırım.. onun hakkında..

Kalan iki kızdan, biri, acayip…acayip hatun yani.. çok değişik bir güzelliği var kızın.. güzellik demeyelim de, bir çekicilik böyle, karizma.. gözler filan hafif şehla, uzunca bir yüzü var, hani direkt, normal güzellik standartlarında değerlendirsen, çok güzel demezsin ama, bir havası var , büyüsü var.. tehlikeli kız yani.. jestler, mimikler de acayip..

Etkilenmedim lan salaklaşmayın.. ebrunun zütü…ehm.. ebrunun tırnağı olamaz.. size tarif etmek için anlatıyorum sadece..

Diğer kız ise tam bir kokona, dip boyası gelmiş çakma sarışın, tırnaklarda pembe ojeler filan..bu da ekşici kız işte.. öbür yavşakla birbirinizi zütürün siz..dur dur..bi Dakka..o zaman o tehlikeli hatun boşta kalıyor..dur!..eşleşme hemen….ben eşleştircem sizi..bi saniye..

ikinci biralar devrilip, patlamış mısır tabağının dibi sıyrılırken, nihayet gecenin asıl ağır topu sahneye indi, normalde tekila bardağı olarak kullanılan fondipliklere viskiler dolarken keyfim de yerine gelmişti.