nasıl piç oldum anlatıyorum

Günün komedi katsayısı, yolunu şaşıran birinci sınıfların bizim sınıfa dalması ve sonrasında karşılarında gördükleri iri yarı, sakallı makallı adamları ve koca zütlü, fırlak basenli ablalarını görmeleriyle yaşadıkları şaşkınlar, o şaşkınla bir tanesinin bana “siz” li mizli hitap etmesiyle ebru, nilay ve nurişin, önceki muhabbetten gelen geyiğin etkisiyle gülme komasına girmesi, kızın da yerin dibine girmesi ve benim “bir yaşıma daha girmem”le arttı.. arttıııı arttı..

Çok güldük.. nasıl başlarsak öyle gider..ama bir de “çok gülen çok ağlar” derler..

Ben bardağın dolu tarafına bakmayı yeğliyorum.. zira hayatımda ilk kez kendimi bir bütün olarak hissediyorum…arkadaşlarım, dostlarım, sevgilim.. tanıdık sınıflar, tanıdık sıralar, banklar, çardaklar…

Mutluyum.. güvendeyim..keyfim yerinde.. şükür halime..

Tabi tüm bu güllük gülistanlık durumların yanında, bir de yeni oluşumlar var gözlenmesi gereken.. geçen sene, ben kendi derdime düştüğümden ve ebruya çılgınlar gibi yalvarmaktan, gözüm başka bir şeyi görmez olduğundan, pek fark edememiştim ama, bizim yeniden başlayan ilişkimiz, bazı reaksiyonlara neden olmuş gibiydi sınıfta.. bunu daha ilk günlerden bile fark ettim..

Sınıfın kızları eskisi kadar samimi değiller benimle, pek bir kibar ve inceler.. yalnızken hayatta yanıma gelmiyor hiç biri, ebruylayken de, önce ebruya selam verip, kendi çaplarında onay aldıktan sonra bana merhaba diyorlar..

Bildiğin korkuyor, çekiniyorlar ebrudan..ama çekinilmeyecek gibi de değil..ben olsam ben de çekinirdim yani..

Erkekler zaten kendi halindelerdi her zaman ama, şimdi daha bir ağırlaştı selamları, muhabbetleri.. çok ciddi ve olgun geçiyor muhabbetlerimiz.. kendimi ağır abi gibi hissetmeye başladım lan?..hele ebruyla yan yanayken gelip konuştukları zaman daha da bir kasılıyorlar böyle, ağızlarından çıkan her lafı tartmalar filan..

Allah Allah..

Yani, insan hissediyor.. sonuçta bu adamları da, kızları da tanıyorum ben üç yıldır.. öyle bir yazda da değişmez insanın huyu? Hadi biri ikisi değişti, hepsi mi birden bire adam oldu bunların aq?

Yılların pokemonu gelmiş bana ciddi ciddi edebiyat filan yapıyor.. böyle bir resmiyet.. gereksiz bir mesafe, saygımsı bir haller..

Gerek yok lan bunlara.. kendiniz olun olm.. sınıftan sevgilinizin olmasının yan etkisi bu muydu yani? insanlar birden bire size karşı hesaplı hareketlerle yaklaşmaya başlar mı oluyorlardı?

Evet, başta gelmek istemedi…ve yine evet, geldiğinde de ilk 1-2 saat çok kastı..ama nihayetinde alıştı, açıldı, ayak uydurabildi..

Zaten Allah vergisi bir şeytan tüyü vardır begümde, yani, tanıyıp da sevmemen, itici bulman imkansız gibi bir şey.. nasıl beceriyor bilmiyorum ama o istemsiz mimikleriyle, konuşmasıyla, ses tonuyla, tonlamasıyla, her türlü hal ve hareketiyle bir şekilde kanınızı kaynatıyor, ısındırıyor kendine sizi..ee, beni de taa karşı masadan tavlamıştı zamanında öyle ya (:

“çok şeker bir kız bu tsigalko?”

“evet (:”

“daha çok tanıştır beni arkadaşlarınla.. hepsiyle böyle tek tek bile çıkabiliriz akşam..”

“ee…aslında pek arkadaşım olduğu söylenemez x) senin bildiklerin haricinde yani.. bizimkileri zaten yıllardır tanıyorsun.. öyle hariçten de işte bir begüm var.. kız olarak…diğer saplarla da tanışıp napıcan allahını seversen :p”

“niye belki yakışıklı çocuklar vardır? Fena mı tanışırım işte ;)”

“hı hı.. avucunu yalarsın sen (:”

“x) ben de tanıştırmak istiyorum seni arkadaşlarımla.. bizim kulüptekilerle filan..”

“sahi ondan pek bahsetmedik.. neydi o, sosyal sorumluluk projesi tarzı bir şeydi demi?”

“aynen.. sizin zamanında tolgayla gittiğiniz gibi işte..bu biraz daha küçük çaplı, bölgesel bir şey.. sizinki kadar organize değil ama bir şey yapıyoruz kendi çapımızda..”

“valla çok güzel olur, tanıştır tabi..sen hala devam ediyor musun, ben de katılırım?”

“eskisi kadar aktif değilim..o zamanlar biraz.. kafamı dağıtmak için hem de işte manevi huzur filan :p…epey kendimi adamıştım..”

Benim ağzına sıçıp gittiğim zamanlardan bahsediyordu..

Kolumu sevgiyle doladım omzuna..”artık manevi huzurun hemen yan sandalyende güzelim (:”

O da sarıldı “farkındayım..o da farkında mı acaba?”

“neyin? :p”

“kendininkinin de hemen yan sandalyede olduğundan? (:”

“oo..hem de öyle bir farkında ki..deliler gibi..”

Öpüştük.. kısa, etkili bir temas..

Ah ebru..ah..ne desem, ne yapsam az..alıp içime sarsam, yetmez.. yetmiyor gibi sanki..ne yapsam da sana olan sevgimi kendi benliğimde hissedebildiğim gibi göstersem, hissettirebilsem?..anlatamıyorum…çünkü kelimeler yetmiyor…davranışlara dökemiyorum…hareketler, jestler mimikler yetmiyor…asla tam olarak gösteremiyor gibi hissediyorum sana olan tutkumu.. meyve suyu kutusunun dibinde her daim kalan ve hiçbir pipetin çekemedi o birkaç damlanın varlığı gibi kalıyor içimde bir kısım daha sevgi sanki..

Elimde olsa da hepsini çıkarım yığsam üzerine.. sarmalasam senin onunla komple.. öyle ki, sevgimden boğulur gibi olsan.. seni tekrar tekrar kurtarsam..hep kahramanın olsam..