nasıl piç oldum anlatıyorum

Neyse ki o da farkında bu çekincelerimin..onu incitmemek, zorlamamak adına kendime vurduğum zincilerin…ve bir kez olsun negatif enerji yaratmıyor bana, bu küçük, istem dışı dokunma anlarında.. eline değince parmaklarım, onunkiler de kıpırdanıyor.. karşılık veriyor bana.. yüzünü alınca ellerimin arasına gayri ihtiyari, yanağını okşayınca; gülümsüyor…bazen o da elini omzuma, belime;saçlarımı kulaklarımın arkasına atıyor,

“hiç kestirmedin demi bunları birinci sınıftan beri?”

“aynen.. uzatma kararı aldıktan sonra hiç.. yani..aslında bir kere çok hafif kısalttırdım..o bile pişmanlıktır içimde..”

“hı..(: ..benimkilerden güzel değil ama :p”

“hiç kimseninki seninkilerden güzel değil” dedim parmaklarımı kahverengi dalgaların arasına daldırarak..

Güldü..”çok şımartıyorsun beni..”

“o da yakışır..” dedim göz kırparak..

Elini omzuma attı..”of..tsigalko..ne desem ki ben sana…ne yapsam…bazen, acaba ben kendi kafamda mı yaşıyorum bunları, kendim mi kurguluyorum diye korkuyorum…sana güvenmek, hislerinin gerçekliğine inanmak istiyorum ama.. fazla iyiler.. fazla yoğunlar sanki…böyle duygular gerçek olabilir mi?”

“bir zamanlar seninkiler de böyle değil miydi?..gerçek değil miydi yani o zaman seninkiler de?”

Dalgınlaştı bir an…

“bir zamanlar?” dedi sorar gibi..

“yani.. işte ilk çıktığımız zamanlar.. birinci sınıftayken…o zaman da mı öyle değildi? Belki de ben üzerime fazla alınmışımdır” deyip utanmış bir şekilde gülümsedim..

“yo o anlamda demedim…bir zamanlar, yani şimdi öyle değil mi sence benim hislerim? Demek istedim..”

Kalbim yerinden fırlayıp kaburgalarıma tosladı, bir iki kere sekti içinde..

“..öyle mi?..”

“değil mi?... ”

“ya…ö..bilmiyorum..ben…seni çok üzdüm ve..aradan çok zaman geçti…eğer öyle değilse bile artık, kırgın olmam sana.. benim sevgim ikimize de yeter (:”

Kız hem düşünceli, hem de kışkırtıcı bakışlarla baktı yüzüme.. zaten taş çatlasa on beş santim var o gözlerle aramda..

“öyle olmasa burada işim ne?” dedi alçak sesle..

Kalbim deli gibi hızlanmış, sanki kulağımın içindeki nabız kadar yakın atıyor bana..

“süper o zaman..” diyebildim bir süredir tuttuğum nefesimi vererek.. yerine yenisini almayı akıl etmek de epey zamanımı alabilirdi..

“süper bence de..” dedi bu kez neredeyse fısıldayarak.. yüzü yüzüme iyice yaklaştı.. nefesini dudaklarımın üzerini keyifle gıdıkladı..

“..ama biraz daha zaman lazım bize..” dedi yine fısıltıyla…”..alışabilmek için..”

“ne kadar istersen…” dedim “..benim bütün zamanım senin…”

Yüzü, yüzümden uzaklaşırken, elleri okşadı yanaklarımı..ve yeniden başladığımızdan bu yana belki de en katıksız, en içten gülümsemeyi gördüm dudaklarında…gülmek öyle yakışıyordu ki ona…